กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในทุ่งนาเล็กๆแห่งหนึ่ง
เป็นที่อาศัยของสัตว์เล็กๆ อย่างกระรอก เต่า กระต่าย ฯลฯ
แต่สัตว์ที่มีพลังอำนาจน่าเกรงขามในทุ่งนานี้ มีอยู่สามตัวคือ
หนึ่ง งูดิน งูในตอนนั้น ยังไม่มีพิษ ขนาดพอๆกันแขนคน
แต่มันก็มีเขี้ยวที่คม และลำตัวที่รัดได้แน่นหนา
สอง หนูพิษ ในยุคโบราณ หนูยังมีพิษร้ายอยู่ที่ฝ่ามือ
แม้กระรอกหรือกระต่ายที่ตัวใหญ่กว่า ก็ต้องยอมแพ้ให้มัน
เพราะมันสามารถซัดฝ่ามือพิษ ให้สัตว์ที่โดนเจ็บปวดทุรนทุราย
แต่ทว่า สัตว์ที่ยึดครองทุ่งนาอยู่ในกาลนั้นคือ เจ้าลิงกัง
วันหนึ่ง หนูพิษกำลังแบกลูกเกาลัดที่เก็บได้ไปเข้ารัง
ลิงกังไปเห็นเข้า จึงวิ่งเข้าไปชิงลูกเกาลัด
หนูซัดฝ่ามือพิษเข้าใส่ลิง แต่ลิงเอี้ยวหลบได้ไวปานฟ้าแลบ
จากนั้นลิงตวัดหางหวดเจ้าหนูจนล้มคะมำ แล้วแย่งลูกเกาลัดไปอย่างรวดเร็ว
หนูพิษเจ็บใจมาก จึงไปปรับทุกข์กับงูดิน
หนูพิษ : เจ้าลิงกังมันชั่วจริงๆ ข้าหาเกาลัดมาโดยสุจริต มันก็แย่งชิงไปดื้อๆ
น่าเจ็บใจที่มันหลบฝ่ามือข้าได้ไวเหลือเกิน หางมันก็ร้ายกาจ ข้าสู้มันไม่ได้
งูดิน : โอยเหมือนข้าเลย ข้าอุตส่าห์ขุดด้วงจากรู เจ้าลิงกังก็กระโดดมาฉกไปอย่างไว
ข้าเข้าไปรัด แต่แรงมันมาก สะบัดจนข้าปลิว
งูดิน : อ๊ะ ข้านึกออกแล้ว! เจ้าหนูพิษ ข้าขอยืมพิษที่มือเจ้ามาใส่เขี้ยวของข้าสักสามเดือน
ข้าจะได้ฝึกใช้พิษพร้อมกับเขี้ยวให้ชำนาญ ทีนี้พอข้ามีทั้งเขี้ยวเสริมพิษ
และวิชากอดรัดแล้ว ข้าจะต้องขับไล่เจ้าลิงกังไปได้แน่ๆ
เจ้าหนูพิษเห็นด้วย จึงส่งพิษจากมือของมันให้งูดินยืมใช้
สามเดือนผ่านไป งูดินฝึกการใช้พิษพร้อมเขี้ยวจนคล่องแคล่ว
จึงไปท้าสู้กับลิงกัง และเอาชนะไล่ลิงกังออกไปจากทุ่งนาได้ในที่สุด
เจ้าหนูพิษจึงมาทวงพิษจากงูดินคืนตามสัญญา
หนูพิษ : สามเดือนที่ผ่านมานี่ข้าลำบากมากเลย ไม่มีฝ่ามือพิษใช้
วันก่อนข้าเจอผลตำลึงสุกอยู่ ปีนขึ้นไปกิน เจ้ากระรอกมันเห็นข้าก็ไม่ยอมหลีกให้เหมือนก่อน
มันกลับรีบวิ่งเบียดข้าไปแย่งผลตำลึง ข้าซัดฝ่ามือใส่มัน แต่พอไม่มีพิษเลยไม่ระคายผิวมัน
เมื่อเจ้าไล่ลิงกังได้แล้ว ก็คืนพิษให้ข้าตามสัญญาเถอะ
งูดิน : ข้าก็ว่าจะคืนให้เจ้าอยู่แล้ว แต่พอเห็นเจ้าตอนนี้
ร่างกายเจ้าไม่ค่อยแข็งแรง น่าจะพักสักสามเดือนก่อน
รับพิษคืนตอนนี้เจ้าอาจธาตุไฟแตกได้ ดูสิพิษมันแรงแค่ไหน แฮ่ฮฮฮ (เจ้างูโชว์เขี้ยวพิษให้ดู)
หนูพิษไม่ค่อยเชื่อเหตุผลของงูเท่าไหร่ แต่มันเห็นเขี้ยวงูเมื่อมีพิษร้ายพ่นมาด้วยช่างน่าเกรงขาม
หนูพิษเลยขยาด จำใจเดินกลับบ้าน รออีกสามเดือนค่อยมาทวงอีกรอบ
อีกสามเดือนผ่านไป เจ้าหนูพิษมาทวงพิษจากงูดินอีกรอบ
หนูพิษ : งูดินเจ้าคืนพิษให้ข้าตามสัญญาเถอะ อาทิตย์ก่อนมีสัตว์ประหลาดมาป้วนเปี้ยนแถวนี้
เขาว่ามันชื่อ แมว หน้าตามันดูน่ารัก แต่จริงๆมันน่ากลัวมาก มันไม่แค่แย่งผลไม้
พอมันเห็นข้า มันก็วิ่งตรงเข้ามาจะกินข้าเลย ทั้งไว เขี้ยวแหลม เล็บก็คม
ข้าต้องรีบเผ่นเกือบตาย ถ้าไม่มีฝ่ามือพิษ ข้าคงถูกมันกินสักวันแน่
งูดิน : ข้าก็ตั้งใจจะเอาพิษมาคืนเจ้าวันนี้แหละ แต่เผอิญเมื่อวานข้าพึ่งเห็นว่าอากาศแล้งผิดปกติ....
หนูพิษ : หยุดพล่ามได้แล้ว! เจ้าก็เอาแต่อ้างเหตุผลผัดผ่อนไปเรื่อย เอาพิษของข้าคืนมา !
ว่าแล้วหนูพิษก็กระโจนเข้าไป หมายแย่งพิษจากปากงูดิน งูดินใช้ลำตัวเข้ารัดหนู
เจ้าหนูซัดฝ่ามือใส่ แต่เมื่อฝ่ามือไร้พิษ งูก็ไม่ระคายผิว งูจึงรัดหนูแน่นขึ้น แล้วกัดท้องหนูด้วยเขี้ยวพิษหนึ่งที
หนูพิษดิ้นเฮือกสุดท้าย สะบัดตัวหลุดจากวงรัดของูได้
แต่ด้วยพิษที่ฉีดผ่านคมเขี้ยวของงู หนูจึงนอนดิ้นทุรนทุราย ไร้เรี่ยวแรง
เมื่องูดินเห็น จึงกล่าวขึ้นว่า : "เฮ้ยย! ข้าไม่น่าโง่เลย! ตอนนี้เจ้าไม่มีฝ่ามือพิษแล้ว
ถึงข้าไม่คืนพิษให้เจ้า เจ้าก็ไม่มีกำลังจะมาทวงข้าอยู่ดีนี่นา"
หนูพิษ : แต่เจ้าสัญญาไว้แล้วนี่ว่าจะคืนพิษให้ข้า ไอ้งูไม่มีสัจจะ !
งูดิน : โอหัง เจ้าหนู! ข้าตั้งใจจะคืนพิษให้เจ้าอยู่แล้วเชียว แต่เจ้าไม่ยอมฟังข้าพูดจนจบก่อน
ข้าบอกแล้วว่าช่วงนี้อากาศแห้งแล้ง ทั้งที่เป็นหน้าฝน
แสดงว่าซีกโลกของเรากำลังเกิดปรากฏการณ์ เอล-นิลโญ่
อากาศจะแห้งแล้งอีกหลายเดือน สัตว์จากที่อื่นอาจออกนอกเขตมาหาอาหารที่นาเรา
ข้าจึงจำเป็นต้องใช้เขี้ยวพิษ คอยขับไล่สัตว์ต่างถิ่น ไม่ให้มาแย่งอาหารในนาเรา
งูดินพูดต่อ : ในขณะที่ข้ามองการไกล มองความอยู่รอดของพวกเราในภาพรวม
แต่เจ้ากลับสายตาคับแคบ เห็นแก่ตัว มองเฉพาะแมวที่มารบกวนตัวเอง
หนำซ้ำยังไร้มารยาท พูดแทรกตอนข้าพูด และใช้กำลังเข้าทำร้ายข้า
คนชั่วช้าอย่างเจ้าไม่สมควรได้พิษคืนเลย จะว่าไปไม่สมควรจะมีชีวิตด้วยซ้ำ
ที่จริงข้าฝังเขี้ยวพิษอีกครั้งเจ้าก็ตายแล้ว เดชะบุญที่ข้าเป็นคนมีเมตตาธรรม
ดังนั้นข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่เจ้าต้องถูกลงโทษ
ให้คอยทำความสะอาดรัง จัดเตรียมที่นอนให้ข้าตลอดไป
หลังจากนั้น งูดินเมื่อได้พิษจากหนู จึงกลายเป็น งูพิษ ที่น่าเกรงขาม เป็นที่ยำเกรงทั้งทุ่งนา
ส่วนหนูพิษ เมื่อมอบพิษให้งูไปแล้ว ก็กลายเป็น หนูนา
ต้องคอยปัดกวาดรังให้งูพิษ และหลบหนีแมว ตลอดไป
-------------------------------
อำนาจอธิปไตยในมือเรา อย่าเที่ยวส่งให้ใครเขายืม
พอครบปีสองปีแล้วเขาไม่คืน เขาหาเหตุผลเท่ห์ๆที่จะผลัดไปก่อนได้เสมอ
แม้เราจะรู้ว่าเหตุผลมันไม่เข้าท่า เราก็ไม่เหลืออำนาจในมือ ที่จะทัดทานเขาอีกแล้ว
นิทานคลายเครียด เรื่อง หนูนาพาซื่อ
เป็นที่อาศัยของสัตว์เล็กๆ อย่างกระรอก เต่า กระต่าย ฯลฯ
แต่สัตว์ที่มีพลังอำนาจน่าเกรงขามในทุ่งนานี้ มีอยู่สามตัวคือ
หนึ่ง งูดิน งูในตอนนั้น ยังไม่มีพิษ ขนาดพอๆกันแขนคน
แต่มันก็มีเขี้ยวที่คม และลำตัวที่รัดได้แน่นหนา
สอง หนูพิษ ในยุคโบราณ หนูยังมีพิษร้ายอยู่ที่ฝ่ามือ
แม้กระรอกหรือกระต่ายที่ตัวใหญ่กว่า ก็ต้องยอมแพ้ให้มัน
เพราะมันสามารถซัดฝ่ามือพิษ ให้สัตว์ที่โดนเจ็บปวดทุรนทุราย
แต่ทว่า สัตว์ที่ยึดครองทุ่งนาอยู่ในกาลนั้นคือ เจ้าลิงกัง
วันหนึ่ง หนูพิษกำลังแบกลูกเกาลัดที่เก็บได้ไปเข้ารัง
ลิงกังไปเห็นเข้า จึงวิ่งเข้าไปชิงลูกเกาลัด
หนูซัดฝ่ามือพิษเข้าใส่ลิง แต่ลิงเอี้ยวหลบได้ไวปานฟ้าแลบ
จากนั้นลิงตวัดหางหวดเจ้าหนูจนล้มคะมำ แล้วแย่งลูกเกาลัดไปอย่างรวดเร็ว
หนูพิษเจ็บใจมาก จึงไปปรับทุกข์กับงูดิน
หนูพิษ : เจ้าลิงกังมันชั่วจริงๆ ข้าหาเกาลัดมาโดยสุจริต มันก็แย่งชิงไปดื้อๆ
น่าเจ็บใจที่มันหลบฝ่ามือข้าได้ไวเหลือเกิน หางมันก็ร้ายกาจ ข้าสู้มันไม่ได้
งูดิน : โอยเหมือนข้าเลย ข้าอุตส่าห์ขุดด้วงจากรู เจ้าลิงกังก็กระโดดมาฉกไปอย่างไว
ข้าเข้าไปรัด แต่แรงมันมาก สะบัดจนข้าปลิว
งูดิน : อ๊ะ ข้านึกออกแล้ว! เจ้าหนูพิษ ข้าขอยืมพิษที่มือเจ้ามาใส่เขี้ยวของข้าสักสามเดือน
ข้าจะได้ฝึกใช้พิษพร้อมกับเขี้ยวให้ชำนาญ ทีนี้พอข้ามีทั้งเขี้ยวเสริมพิษ
และวิชากอดรัดแล้ว ข้าจะต้องขับไล่เจ้าลิงกังไปได้แน่ๆ
เจ้าหนูพิษเห็นด้วย จึงส่งพิษจากมือของมันให้งูดินยืมใช้
สามเดือนผ่านไป งูดินฝึกการใช้พิษพร้อมเขี้ยวจนคล่องแคล่ว
จึงไปท้าสู้กับลิงกัง และเอาชนะไล่ลิงกังออกไปจากทุ่งนาได้ในที่สุด
เจ้าหนูพิษจึงมาทวงพิษจากงูดินคืนตามสัญญา
หนูพิษ : สามเดือนที่ผ่านมานี่ข้าลำบากมากเลย ไม่มีฝ่ามือพิษใช้
วันก่อนข้าเจอผลตำลึงสุกอยู่ ปีนขึ้นไปกิน เจ้ากระรอกมันเห็นข้าก็ไม่ยอมหลีกให้เหมือนก่อน
มันกลับรีบวิ่งเบียดข้าไปแย่งผลตำลึง ข้าซัดฝ่ามือใส่มัน แต่พอไม่มีพิษเลยไม่ระคายผิวมัน
เมื่อเจ้าไล่ลิงกังได้แล้ว ก็คืนพิษให้ข้าตามสัญญาเถอะ
งูดิน : ข้าก็ว่าจะคืนให้เจ้าอยู่แล้ว แต่พอเห็นเจ้าตอนนี้
ร่างกายเจ้าไม่ค่อยแข็งแรง น่าจะพักสักสามเดือนก่อน
รับพิษคืนตอนนี้เจ้าอาจธาตุไฟแตกได้ ดูสิพิษมันแรงแค่ไหน แฮ่ฮฮฮ (เจ้างูโชว์เขี้ยวพิษให้ดู)
หนูพิษไม่ค่อยเชื่อเหตุผลของงูเท่าไหร่ แต่มันเห็นเขี้ยวงูเมื่อมีพิษร้ายพ่นมาด้วยช่างน่าเกรงขาม
หนูพิษเลยขยาด จำใจเดินกลับบ้าน รออีกสามเดือนค่อยมาทวงอีกรอบ
อีกสามเดือนผ่านไป เจ้าหนูพิษมาทวงพิษจากงูดินอีกรอบ
หนูพิษ : งูดินเจ้าคืนพิษให้ข้าตามสัญญาเถอะ อาทิตย์ก่อนมีสัตว์ประหลาดมาป้วนเปี้ยนแถวนี้
เขาว่ามันชื่อ แมว หน้าตามันดูน่ารัก แต่จริงๆมันน่ากลัวมาก มันไม่แค่แย่งผลไม้
พอมันเห็นข้า มันก็วิ่งตรงเข้ามาจะกินข้าเลย ทั้งไว เขี้ยวแหลม เล็บก็คม
ข้าต้องรีบเผ่นเกือบตาย ถ้าไม่มีฝ่ามือพิษ ข้าคงถูกมันกินสักวันแน่
งูดิน : ข้าก็ตั้งใจจะเอาพิษมาคืนเจ้าวันนี้แหละ แต่เผอิญเมื่อวานข้าพึ่งเห็นว่าอากาศแล้งผิดปกติ....
หนูพิษ : หยุดพล่ามได้แล้ว! เจ้าก็เอาแต่อ้างเหตุผลผัดผ่อนไปเรื่อย เอาพิษของข้าคืนมา !
ว่าแล้วหนูพิษก็กระโจนเข้าไป หมายแย่งพิษจากปากงูดิน งูดินใช้ลำตัวเข้ารัดหนู
เจ้าหนูซัดฝ่ามือใส่ แต่เมื่อฝ่ามือไร้พิษ งูก็ไม่ระคายผิว งูจึงรัดหนูแน่นขึ้น แล้วกัดท้องหนูด้วยเขี้ยวพิษหนึ่งที
หนูพิษดิ้นเฮือกสุดท้าย สะบัดตัวหลุดจากวงรัดของูได้
แต่ด้วยพิษที่ฉีดผ่านคมเขี้ยวของงู หนูจึงนอนดิ้นทุรนทุราย ไร้เรี่ยวแรง
เมื่องูดินเห็น จึงกล่าวขึ้นว่า : "เฮ้ยย! ข้าไม่น่าโง่เลย! ตอนนี้เจ้าไม่มีฝ่ามือพิษแล้ว
ถึงข้าไม่คืนพิษให้เจ้า เจ้าก็ไม่มีกำลังจะมาทวงข้าอยู่ดีนี่นา"
หนูพิษ : แต่เจ้าสัญญาไว้แล้วนี่ว่าจะคืนพิษให้ข้า ไอ้งูไม่มีสัจจะ !
งูดิน : โอหัง เจ้าหนู! ข้าตั้งใจจะคืนพิษให้เจ้าอยู่แล้วเชียว แต่เจ้าไม่ยอมฟังข้าพูดจนจบก่อน
ข้าบอกแล้วว่าช่วงนี้อากาศแห้งแล้ง ทั้งที่เป็นหน้าฝน
แสดงว่าซีกโลกของเรากำลังเกิดปรากฏการณ์ เอล-นิลโญ่
อากาศจะแห้งแล้งอีกหลายเดือน สัตว์จากที่อื่นอาจออกนอกเขตมาหาอาหารที่นาเรา
ข้าจึงจำเป็นต้องใช้เขี้ยวพิษ คอยขับไล่สัตว์ต่างถิ่น ไม่ให้มาแย่งอาหารในนาเรา
งูดินพูดต่อ : ในขณะที่ข้ามองการไกล มองความอยู่รอดของพวกเราในภาพรวม
แต่เจ้ากลับสายตาคับแคบ เห็นแก่ตัว มองเฉพาะแมวที่มารบกวนตัวเอง
หนำซ้ำยังไร้มารยาท พูดแทรกตอนข้าพูด และใช้กำลังเข้าทำร้ายข้า
คนชั่วช้าอย่างเจ้าไม่สมควรได้พิษคืนเลย จะว่าไปไม่สมควรจะมีชีวิตด้วยซ้ำ
ที่จริงข้าฝังเขี้ยวพิษอีกครั้งเจ้าก็ตายแล้ว เดชะบุญที่ข้าเป็นคนมีเมตตาธรรม
ดังนั้นข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่เจ้าต้องถูกลงโทษ
ให้คอยทำความสะอาดรัง จัดเตรียมที่นอนให้ข้าตลอดไป
หลังจากนั้น งูดินเมื่อได้พิษจากหนู จึงกลายเป็น งูพิษ ที่น่าเกรงขาม เป็นที่ยำเกรงทั้งทุ่งนา
ส่วนหนูพิษ เมื่อมอบพิษให้งูไปแล้ว ก็กลายเป็น หนูนา
ต้องคอยปัดกวาดรังให้งูพิษ และหลบหนีแมว ตลอดไป
-------------------------------
อำนาจอธิปไตยในมือเรา อย่าเที่ยวส่งให้ใครเขายืม
พอครบปีสองปีแล้วเขาไม่คืน เขาหาเหตุผลเท่ห์ๆที่จะผลัดไปก่อนได้เสมอ
แม้เราจะรู้ว่าเหตุผลมันไม่เข้าท่า เราก็ไม่เหลืออำนาจในมือ ที่จะทัดทานเขาอีกแล้ว