เราโดนแฟนบอกเลิกค่ะ บอกเลิกตอนท้องได้ 4 เดือน ตอนกำลังมีชีวิตใหม่เข้ามา พอทะเลาะกันไป เค้าก็โมโห ในเรื่องที่มันผ่านมา
นาน เราก็ไม่รู้จะหนหน้าไปพึ่งใคร เพื่อนก็ไม่อยากให้รู้เรื่อง เพราะเรายังเรียนอยู่ เลยโทรไปหาแม่ของตัวเอง บอกถึงเรื่องราวที่โดนมา แม่เราโกรธมาก พี่สาวก็โกรธ แต่แม่พยายามปลอบ บอกว่าไม่เป็นไร ยังไงเราก็คือลูกแม่ สิ่งที่ลูกทุกข์ แม่ก็จะแบ่งมา ตอนนั้นร้องไห้ทั้งวัน ไม่มีอารมณ์ที่จะไปเรียนหนังสือเลย ใกล้จะสอบแล้วยิ่งเครียดกว่าเดิม แม่เราพยายามโทรมาทุกช่วงเลย เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เพราะกลัวเราคิดมาก แล้วก็คิดมากจิงๆ ค่ะ เหมือนตอนนี้จะร็ตัวเองว่าเป็นโรคซึมเศร้า เราเลยโทรไปบอกพ่อแม่แฟน ว่าเค้าบอกเลิกเรา พ่อกับแม่แฟนก็ไม่ว่าง
แฟนเราก็โทรมาว่า โทรมาจะเอาลูก ถ้าลูกเกิดเค้าจะเอา ยังไงเค้าก็จะเอา เราก็ร้องไห้ทั้งวัน ตาก็ปวด หัวก็ปวด กลัว ส่งผลถึงลูกก็กลัว จนเรื่องมันผ่านมา เค้าโทรมาขอโทษ แต่ยังไม่วาย บอกว่าเรา" ไม่รู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง มีอะไรก็ร้องไห้ไปหาแม่" เราเลยพูดว่า" แล้วตอนที่เรามีปัญหาเนี้ย เค้าอยู่ข้างเราไหม " ผลสุดท้ายเราก็ต้องขอโทษเค้าที่ไม่รู้จักเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัว จนตอนนี้เรื่องนี้ ญาติฝั่งแม่รู้เรื่อง พี่ชายเรารู้สุดท้าย โทรมาโกรธ ร้องไห้ แต่พ่อเรายังไม่รู้ ปู่ ย่า ยังไม่รู้เรื่อง เรายังไม่กล้าที่จะบอกท่าน เพราะกลัวท่านเสียใจ แม่เราโทรมาบอกว่า อย่าไปยุ่งกับเค้าอีก ไม่เป็นไรหลานคนเดียวแม่เลี้ยงได้ เลี้ยงลูกมาตั้งหลายคน เลี้ยงหลานอีกคนจะเป็นอะไร เรายิ่งคิดมากกว่าเดิม เพราะเราทำให้ท่านลำบากใจอีกแล้วหรอ ไหนจะเรื่องเรียน ไหนจะท้อง ส่วนพ่อแม่แฟนเค้าไม่รู้เรื่องค่ะ แฟนไม่เคยเล่าอะไรให้ท่านฟัง เราคิดมากจนบางครั้งปวดหัว ไม่รู้จะทำยังไง อีก ไม่กี่สัปดาห์ ก็ต้องไปเจาะถุงน้ำคร่ำ ตรวจหาภาวะเสี่ยงของลูก แล้วยิ่งได้ย้ายทะเบียนบ้านไปบ้านแฟน
ยิ่งคิดหนัก เพราะเราเรียนอยู่อีกจังหวัด ต้องขับรถไปหลายกิโล ขับจน บางที่ปวดก้นกบเป็นอาทิตย์ ตอนนี้รอเวลา รอการตรวจ ถ้าผลออกมาก็จะย้ายกลับบ้านเดิม แล้วจะบอก พ่อ ปู่ย่า อย่างน้อยเราไม่อยากให้ท่านมารู้ทีหลัง
เรากับแฟนไม่ได้แต่งงานกันค่ะ แค่ ให้ผู้ใหญ่ไปคุยกัน ตกลงกันว่าจะให้สินสอด วันไหน ยังไง แต่พ่อกับแม่แฟนบอกว่าไม่ว่างแม่เราก็รอตั้งแต่ 2 เดือนกว่า จน4 เดือนจะ5 เดือน ท่านก็ยังไม่ว่างแล้วพอมาเกิดเรื่องแบบ นี้ แม่เราเลย ไม่เอาเลย ตัดเลย ไม่มาก็อย่ามา แฟนเราโทรมาตลอดค่ะ ตอนทะเลาะกัน เค้าโทรมาง้อ เราก็บอกว่าแม่โกรธ เค้าบอกว่ารู้แล้ว เค้าขอโทษ เราบอก"ไปขอโทษแม่เราสิ แม่เราเป็นคนเจ็บยิ่งกว่าเราอีก" เค้ารับปาก จน ผ่านไปสามวัน ก็ยังไม่โทรไป คงมึนอยู่มั้ง เราก็ไม่ว่า จนพี่ชายเรารู้ โทรมาหาเรา แล้วก็โทรไปหาแฟนเรา แฟนเราก็เหมือนจะไม่พอใจ (พี่ชายเราเค้าพูดในทำนองขู่น่ะ) เราก็ไม่รู้จะพูดว่าไง จนตอนนี้เค้าบอกว่าจะไปคุยกับพ่อแม่เค้า ให้ไปหาแม่เรา แล้วก็บอกเรา ว่าอย่าคิดมาก เราก็ ตกลงค่ะ รอสิ้นปี ดูว่าเค้าจะทำอย่างที่เค้าพูดไหม
เราไม่รู้จะไประบายที่ไหน ไม่อยากไปคุยกับเพื่อน ไม่อยากไปคุยกับใครนอกจากคนในครอบครัว เครียดมาก ใกล้สอบ ใกล้จบยิ่งคิดมาก ท้องก็โต ขึ้นทุกวัน ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี สงสารแม่ สงสารลูก เครียดถึงขั้นอยากตาย กำลังใจที่ได้จากแม่ พอแฟนโทรมา แล้วทะเลาะกันมันก็หมด โดนเค้าว่าจนเราเบื่อค่ะ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากฟังไม่อยากเถียง ทำให้ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว มานั่งคิดมาก พอถามแฟน ก็ไดคำตอบ ว่าขอโทษ แต่เค้าก็ทำแบบเดิม (เจ็บตัวยังไม่เท่าเจ็บใจคะ) .....
จะทำยังไงกับชีวิต จะเดินกลับก็ไม่ได้ จะเดินไปต่อก็กลัวไม่ไหว(ระบาย)
นาน เราก็ไม่รู้จะหนหน้าไปพึ่งใคร เพื่อนก็ไม่อยากให้รู้เรื่อง เพราะเรายังเรียนอยู่ เลยโทรไปหาแม่ของตัวเอง บอกถึงเรื่องราวที่โดนมา แม่เราโกรธมาก พี่สาวก็โกรธ แต่แม่พยายามปลอบ บอกว่าไม่เป็นไร ยังไงเราก็คือลูกแม่ สิ่งที่ลูกทุกข์ แม่ก็จะแบ่งมา ตอนนั้นร้องไห้ทั้งวัน ไม่มีอารมณ์ที่จะไปเรียนหนังสือเลย ใกล้จะสอบแล้วยิ่งเครียดกว่าเดิม แม่เราพยายามโทรมาทุกช่วงเลย เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เพราะกลัวเราคิดมาก แล้วก็คิดมากจิงๆ ค่ะ เหมือนตอนนี้จะร็ตัวเองว่าเป็นโรคซึมเศร้า เราเลยโทรไปบอกพ่อแม่แฟน ว่าเค้าบอกเลิกเรา พ่อกับแม่แฟนก็ไม่ว่าง
แฟนเราก็โทรมาว่า โทรมาจะเอาลูก ถ้าลูกเกิดเค้าจะเอา ยังไงเค้าก็จะเอา เราก็ร้องไห้ทั้งวัน ตาก็ปวด หัวก็ปวด กลัว ส่งผลถึงลูกก็กลัว จนเรื่องมันผ่านมา เค้าโทรมาขอโทษ แต่ยังไม่วาย บอกว่าเรา" ไม่รู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง มีอะไรก็ร้องไห้ไปหาแม่" เราเลยพูดว่า" แล้วตอนที่เรามีปัญหาเนี้ย เค้าอยู่ข้างเราไหม " ผลสุดท้ายเราก็ต้องขอโทษเค้าที่ไม่รู้จักเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัว จนตอนนี้เรื่องนี้ ญาติฝั่งแม่รู้เรื่อง พี่ชายเรารู้สุดท้าย โทรมาโกรธ ร้องไห้ แต่พ่อเรายังไม่รู้ ปู่ ย่า ยังไม่รู้เรื่อง เรายังไม่กล้าที่จะบอกท่าน เพราะกลัวท่านเสียใจ แม่เราโทรมาบอกว่า อย่าไปยุ่งกับเค้าอีก ไม่เป็นไรหลานคนเดียวแม่เลี้ยงได้ เลี้ยงลูกมาตั้งหลายคน เลี้ยงหลานอีกคนจะเป็นอะไร เรายิ่งคิดมากกว่าเดิม เพราะเราทำให้ท่านลำบากใจอีกแล้วหรอ ไหนจะเรื่องเรียน ไหนจะท้อง ส่วนพ่อแม่แฟนเค้าไม่รู้เรื่องค่ะ แฟนไม่เคยเล่าอะไรให้ท่านฟัง เราคิดมากจนบางครั้งปวดหัว ไม่รู้จะทำยังไง อีก ไม่กี่สัปดาห์ ก็ต้องไปเจาะถุงน้ำคร่ำ ตรวจหาภาวะเสี่ยงของลูก แล้วยิ่งได้ย้ายทะเบียนบ้านไปบ้านแฟน
ยิ่งคิดหนัก เพราะเราเรียนอยู่อีกจังหวัด ต้องขับรถไปหลายกิโล ขับจน บางที่ปวดก้นกบเป็นอาทิตย์ ตอนนี้รอเวลา รอการตรวจ ถ้าผลออกมาก็จะย้ายกลับบ้านเดิม แล้วจะบอก พ่อ ปู่ย่า อย่างน้อยเราไม่อยากให้ท่านมารู้ทีหลัง
เรากับแฟนไม่ได้แต่งงานกันค่ะ แค่ ให้ผู้ใหญ่ไปคุยกัน ตกลงกันว่าจะให้สินสอด วันไหน ยังไง แต่พ่อกับแม่แฟนบอกว่าไม่ว่างแม่เราก็รอตั้งแต่ 2 เดือนกว่า จน4 เดือนจะ5 เดือน ท่านก็ยังไม่ว่างแล้วพอมาเกิดเรื่องแบบ นี้ แม่เราเลย ไม่เอาเลย ตัดเลย ไม่มาก็อย่ามา แฟนเราโทรมาตลอดค่ะ ตอนทะเลาะกัน เค้าโทรมาง้อ เราก็บอกว่าแม่โกรธ เค้าบอกว่ารู้แล้ว เค้าขอโทษ เราบอก"ไปขอโทษแม่เราสิ แม่เราเป็นคนเจ็บยิ่งกว่าเราอีก" เค้ารับปาก จน ผ่านไปสามวัน ก็ยังไม่โทรไป คงมึนอยู่มั้ง เราก็ไม่ว่า จนพี่ชายเรารู้ โทรมาหาเรา แล้วก็โทรไปหาแฟนเรา แฟนเราก็เหมือนจะไม่พอใจ (พี่ชายเราเค้าพูดในทำนองขู่น่ะ) เราก็ไม่รู้จะพูดว่าไง จนตอนนี้เค้าบอกว่าจะไปคุยกับพ่อแม่เค้า ให้ไปหาแม่เรา แล้วก็บอกเรา ว่าอย่าคิดมาก เราก็ ตกลงค่ะ รอสิ้นปี ดูว่าเค้าจะทำอย่างที่เค้าพูดไหม
เราไม่รู้จะไประบายที่ไหน ไม่อยากไปคุยกับเพื่อน ไม่อยากไปคุยกับใครนอกจากคนในครอบครัว เครียดมาก ใกล้สอบ ใกล้จบยิ่งคิดมาก ท้องก็โต ขึ้นทุกวัน ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี สงสารแม่ สงสารลูก เครียดถึงขั้นอยากตาย กำลังใจที่ได้จากแม่ พอแฟนโทรมา แล้วทะเลาะกันมันก็หมด โดนเค้าว่าจนเราเบื่อค่ะ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากฟังไม่อยากเถียง ทำให้ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว มานั่งคิดมาก พอถามแฟน ก็ไดคำตอบ ว่าขอโทษ แต่เค้าก็ทำแบบเดิม (เจ็บตัวยังไม่เท่าเจ็บใจคะ) .....