เชียงใหม่มาราธอน 22 ธันวาคม 2556 สนามนี้สมัครไว้นานมาก ส่วนใหญ่ผมก็สมัครทิ้งๆไว้เพราะถ้าติดงานไปไม่ได้ก็ถือว่าเอาค่าสมัครไปทำบุญ แต่สนามไกลๆแบบนี้พอออกตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรมไว้แล้วมันก็ต้องไปแล้วล่ะ
   พอใกล้วันจะไปจริงๆนายก็ทำหน้างง ยูจะไปจริงๆหรือ วันอาทิตย์เค้าจะปิดกรุงเทพแล้วนะ ไอหยุดแล้วใครจะอยู่สแตนด์บาย ก็เลยบอกว่าไอกลับวันอาทิตย์ วิ่งเสร็จก็กลับเลยตอนบ่ายๆ แกก็เงียบไป (แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เข้าที่ทำงาน ให้น้องๆเค้าอยู่ไป โชคดีไม่มีอะไร ไม่งั้นได้หางานใหม่กันเลยทีเดียว555)
   เพื่อนๆก็ห้ามบอกว่าให้อยู่ดูวันประวัติศาตร์ เราต้องออกไปช่วยกู้ชาติ มันคือประวัติศาตร์หน้าใหม่ บรา บรา บ้า บ้า อะไรอีกมากมาย ผมบอกพอ พอเลยเมิง ช่วงแรกๆไปเป่านกหวีดก็เห็นด้วยนะยกเลิก พรบ นิรโทษกรรม แต่นี่ยังไม่ยอมหยุด เสียงนกหวีดไล่แขกกุกลับประเทศหมดแล้ว เชิญเมิงเป่าต่อให้กระบังลมอักเสบไปเลยครับเมิง มันยังขู่อีกว่ากลับมาระวังเค้าจะไม่ให้เข้ากรุงเทพนะ เชิญครับ เชิญ กุกลับเชียงใหม่ต่อก็ได้ เค้าเปิดเมืองเมื่อไหร่กุค่อยกลับ สรุปกลุ่มเพื่อนผมไม่ทักมาในไลน์อีกเลยตั้งแต่วันนั้น
   สุดท้ายตอนเช้าตีสามก่อนวันบินผมมีอาการอาหารเป็นพิษอย่างหนัก เข้าห้องน้ำเกือบสิบครั้ง อาเจียนด้วย แฟนบอกไม่ต้องไปแล้วเดี๋ยวตาย ผมบอกขอนอนพักก่อนถ้าตื่นไหวก็ไป สุดท้ายหลังจากเธอไปทำงานผมก็บินหนีมาเชียงใหม่จนได้ เธอโทรมาโวยวายใหญ่แต่ชิใครจะฟังห่างกัน 6-7 ร้อยโล กลับไปค่อยเคลียร์ ซื้อไส้อั่วไปฝากสักดุ้นก็เงียบแล้ว อุปสรรคข้อนี้มีผลต่อผมมากสุดเพราะรู้ว่าถ้าท้องเสียเมื่อไหร่ การวิ่งจะมีความเสี่ยงต่อการประสบอันตรายมาก ใจผมก็ถอดแล้วล่ะแต่อยากมา มาเห็นก็ยังดี ไม่วิ่งก็ได้