เมื่อคืนเวลาประมาณตี 4 ข้าพเจ้าได้ขึ้นไปยืนบนเก้าอี้พลาสติคทรงกลมสีแดง พร้อมกับผูกเชือกไว้กับขื่อบนเพดาน หลังจากนั้นจึงนำเชือกที่ถูกทำเป็นบ่วงคล้องกับคอตัวเอง ข้าพเจ้าคิดถึงสิ่งที่ทำลงไปในอดีตก่อนสุดท้ายจะตัดสินใจเตะเก้าอี้สีแดงตัวนั้นจนล้มลง ด้วยแรงดึงดูดของโลก ร่างกายของข้าพเจ้าจึงต้องล่วงหล่นลงสู่พื้น แต่ด้วนเชือกที่คล้องคอไว้จึงทำให้ร่างกายของข้าพเจ้าห้อยอยู่ในอากาศแบบนั้น

ผ่านไปสองชั่วโมง ข้าพเจ้าพบว่า ข้าพเจ้ายังสามารถหายใจได้ตามปกติ และยังมีชีวิตอยู่ เรื่องนี้จึงทำให้ข้าพเจ้ารู้ว่า ข้าพเจ้า "เป็นอมตะ"

ลุงกำนันก็คงเป็นอมตะเหมือนข้าพเจ้าสินะ