ผมเองคงไม่ต่างจากคุณมากเท่าไหร่ ขาขวาหักจากอุบัติเหตุ กระดูก เส้นเอ็น เส้นเลือด กล้ามเนื้อ เสียไปหมด

ย้ายรักษาอยู่ 3 รพ. หมอลงความเห็นว่าต้องตัดขาเหมือนกันทั้ง 3 รพ. แต่ก็ทนยื้อรักษาจนเก็บขาเอาไว้ได้

ปัจจุบันทำได้แค่เดินเบาๆ เท่านั้น . .


อย่างแรกเลยคุณต้องปรับทัศนคติตัวเองใหม่ ไม่ต้องสนใจคนอื่น คุณต้องอยู่ต่อไปได้ด้วยตัวของคุณเอง

พยายามช่วยเหลือตัวเองในการใช้ชีวิตปกติให้ได้ โดยไม่คาดหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่น

มีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ และดำเนินชีวิตต่อไปในสังคม โดยไม่คิดท้อถอยหรือหมดกำลังใจจากร่างกายตัวเอง

ใช้ความรู้ที่คุณมีในการประกอบอาชีพที่คุณถนัด ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข . .


ผมเองก็เคยเป็นนักกีฬา เคยถูกเรียกไปคัดตัวนักบอลเยาวชนทีมชาติ เคยเป็นนักวิ่งเหรียญทองของมหาวิทยาลัย

เคยเป็นนักบาสเดินสายแข่งตามจังหวัดต่างๆ เคยไปเที่ยวบนยอดเขาสูงๆ มาเกือบทั่วประเทศไทย

ทุกวันนี้ผมทำอะไรที่ว่ามาทั้งหมดไม่ได้แล้ว ผมทำได้เพียงแค่เดินเบาๆ ช้าๆ และคอยระวังไม่ให้ตัวเองล้ม

แต่ผมก็อยู่แบบมีความสุข (ตามอัตภาพ) ได้ และยังใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับผู้คนในสังคมได้แบบปกติ . .


ผมคงห้ามไม่ให้คุณคิดมากไม่ได้ แต่ผมอยากจะขอให้คุณเปลี่ยนทัศนคติใหม่ มองโลกให้กว้างขึ้น

ในตอนที่ผมมีร่างกายปกติ ผมมองเห็นผู้มีร่างกายที่ไม่ปกติ หรือมีร่างกายพิการเพียงส่วนน้อยในสังคม

แต่ตอนนี้ผมกลับมองเห็นว่า ผู้มีร่างกายที่ไม่ปกติหรือมีร่างกายพิการ ในสังคมก็มีอยู่มากพอสมควร

ฉะนั้น คุณอย่าคิดน้อยใจหรือท้อใจกับร่างกายของคุณเลยครับ . .


ปีใหม่นี้ผมขอให้คุณและครอบครัวมีความสุขมากๆ ครับ ^^

. . .

ปล. คำแนะนำของผมคือ "ยิ้ม" และ "หัวเราะ" ให้กับทุกคนที่คุณเจอ แล้วโลกของคุณจะดีขึ้นแน่นอนครับ