ผมกับภรรยาอยู่ด้วยกันมาก็เข้าสู่ปีที่ 5 เรารักกันมากครับ มีทะเลาะกันหนักบ้างเบาบ้างเป็นธรรม
ผมกับภรรยาอยู่กันคนละที่ เดือนละครั้งจึงจะมาพบกัน ผมหมายถึงเราทำงานคนละจังหวัดแต่เราจะคุยกันทุกวันผ่านสไกปครับ เราเข้ากันได้ทุกเรื่องคุยกันได้ทุกเรื่อง ยกเว้นผมเองที่ดูเหมือนจะผิดคำพูด ผิดคำสาบานกับเธอบ่อยครั้ง
ผมเองชอบดื่มเบียร์ครับ ทุกครั้งที่ดื่มภรรยาจะเตือนเสมอว่ามันอาจนำหายนะมาสู่ครอบครัวเช่นผิดพลาดเสียทีเรื่องชู้สาว แต่ทุกครั้งผมไม่เคยผิดพลาดครับ ไม่เปิดโอกาส ผมเมาผมจะกลับบ้านครับ จนเมื่อหลายเดือนที่แล้วเราทะเลาะกัน ผมเลยจัดหนักดื่มกับน้องๆ ผมเมาเหมือนหมา พอเราคุยกันทางสไกป เธอเห็นสภาพผม เธอเสียใจมากว่านี่เหรอผู้นำครอบครัว นี่หรือคนที่จะฝากชีวิตไว้ รุ่งเช้าผมโทรไปคุยกับเธอเราปรับความเข้าใจกันและผมได้สาบานว่าจะไม่ดื่มอีกนอกจากภรรยาจะอยู่ด้วยทุกครั้ง จากนั้นมาก็ไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่ง...
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมมีงานเลี้ยงที่ที่ทำงานก่อนออกจากบ้านผมบอกภรรยาทางสไกปว่า วันนี้ไม่ดื่มนะ นายไม่ให้ดื่มที่ทำงาน เธอรับทราบ จากนั้นผมก็ไปที่ทำงาน แต่แล้วเพื่อนฝูง รุ่นพี่รุ่นน้องเรามากันเยอะ พอมีสิ่งเร้านายก็จัดมาให้พวกเรา ผมเองยอมรับว่าเสี้ยนอยากดื่มเป็นทุนอยู่แล้ว ก็จัดไปเต็มที่ ผมสนุกมาก ร้องเพลงเต้นตะโกนโหวกเหวก ไม่รู้เวร่ำเวลา และแล้วเธอโทรมาที่ผม ผมรับสาย แน่นอนว่าเสียงผมไม่ปรกติเพราะตะโกนและร้องเพลงประกอบกับการดื่ม เสียงเมาเธอจับได้ เธอวางสายทันทีครับ ณ เวลานั้น ผมรู้ว่างานใหญ่เข้าจริงจัง ผมพยายามเอาสังขารกลับบ้าน พอถึงบ้านก็หลับ ตื่นเช้ามาผมโทรหาเธอ เธอเสียใจบอกผมว่า ความเชื่อใจที่ผมให้เธอนั้นมันหมดลงแล้ว เธอจะรักจะศรัทธาผมได้ยังไงในเมื่อให้สัจจะสาบานแล้วแต่ผมไม่สนใจคำพูด ไม่สนใจเธอ........ เธอไล่ผมออกจากบ้านพร้อมกับขอหย่า สาเหตุที่โดนไล่เพราะเธอบอกว่าคนผิดคำสาบานจะอยู่ดีได้ยังไง ผมอยู่บ้านที่เธอเพียรสร้างมา ออกเงินสร้าง ผมเองไม่มีเงินในตอนสร้างบ้านเพราะยังไม่มีงานทำ พอผมได้ทำงานผมก็ผ่อนบ้าน ส่วนเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างเงินเธอซื้อหมด ดังนั้นบ้านจึงเป็นสิทธิ์ของเธอครับ ในขณะที่เธอทำงานต่างจังหวัดต้องเช่าหออยู่อย่างลำบากรถก็ไม่มีขับ ผมเองขับรถที่เธอซื้อและเธอผ่อนด้วย ผมเองมาตอนนี้อยากตบกระบาลตัวเองมากๆ หลายคนอาจจะคิดว่าเรื่องแค่นี้เอง แต่สำหรับภรรยาผมที่มีเชื่อสายจีน เธอจริงจังกับคำพูดมากเช่น ถ้าทำไม่ได้อย่าตบปากรับคำ
ตอนนี้ผมออกจากบ้านมา6 วันแล้ว เธอยังไม่ให้ผมเข้าบ้าน เพื่อนๆช่วยสมน้ำหน้าผมด้วยก็ได้ครับ ผมมันเลวกว่าหมา หมาเลี้ยงแล้วมันยังจำได้.....อีกไม่กี่วันเราจะไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน ประเด็นคือเธอไม่ยกโทษ ไม่ให้อภัยผม เพราะผิดคำสาบาน ผิดเรื่องนี้เรื่องอื่นก็เลยทำให้เธอพลอยไม่เชื่อใจผมด้วย ไม่ว่าผมจะพูดอะไร คำพูดผมมันสวะ ไม่มีน้ำหนัก ผมอยากจะขอโทษภรรยาผม ครั้งนี้ผมเครียดมาก ผมไม่เคยโพสพันทิปมานานแล้วตั้งแต่เปลี่ยนโฉม ครั้งนี้มาโพสแบบมือใหม่มากๆ
สำหรับภรรยาผม คำพูดผมไร้ราคาไร้น้ำหนัก แต่ผมก็อยากบอกว่าผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมเครียดครับ ผมอยากมีโอกาสอีกครั้ง ถึงแม้ผมจะขอโอกาสจากเธอมากมายก็เถอะแต่ผมอยากใช้ชีวิตดูแลเขา ผมตื่น ผมสำนึกแล้ว ต่อไปนี้ผมงดดื่มเด็ดขาดนอกเสียจากผมอยู่กับภรรยาและอยู่ในวิจารณญาณของเธอว่าจะให้หรือไม่ให้ดื่ม สุดท้ายนี้ ผมอยากบอกภรรยาผมว่า ผมรักเธอสุดหัวใจ ...ขอบคุณที่อ่านเรื่องผมนะครับ
ผิดคำสาบาน
ผมกับภรรยาอยู่กันคนละที่ เดือนละครั้งจึงจะมาพบกัน ผมหมายถึงเราทำงานคนละจังหวัดแต่เราจะคุยกันทุกวันผ่านสไกปครับ เราเข้ากันได้ทุกเรื่องคุยกันได้ทุกเรื่อง ยกเว้นผมเองที่ดูเหมือนจะผิดคำพูด ผิดคำสาบานกับเธอบ่อยครั้ง
ผมเองชอบดื่มเบียร์ครับ ทุกครั้งที่ดื่มภรรยาจะเตือนเสมอว่ามันอาจนำหายนะมาสู่ครอบครัวเช่นผิดพลาดเสียทีเรื่องชู้สาว แต่ทุกครั้งผมไม่เคยผิดพลาดครับ ไม่เปิดโอกาส ผมเมาผมจะกลับบ้านครับ จนเมื่อหลายเดือนที่แล้วเราทะเลาะกัน ผมเลยจัดหนักดื่มกับน้องๆ ผมเมาเหมือนหมา พอเราคุยกันทางสไกป เธอเห็นสภาพผม เธอเสียใจมากว่านี่เหรอผู้นำครอบครัว นี่หรือคนที่จะฝากชีวิตไว้ รุ่งเช้าผมโทรไปคุยกับเธอเราปรับความเข้าใจกันและผมได้สาบานว่าจะไม่ดื่มอีกนอกจากภรรยาจะอยู่ด้วยทุกครั้ง จากนั้นมาก็ไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่ง...
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมมีงานเลี้ยงที่ที่ทำงานก่อนออกจากบ้านผมบอกภรรยาทางสไกปว่า วันนี้ไม่ดื่มนะ นายไม่ให้ดื่มที่ทำงาน เธอรับทราบ จากนั้นผมก็ไปที่ทำงาน แต่แล้วเพื่อนฝูง รุ่นพี่รุ่นน้องเรามากันเยอะ พอมีสิ่งเร้านายก็จัดมาให้พวกเรา ผมเองยอมรับว่าเสี้ยนอยากดื่มเป็นทุนอยู่แล้ว ก็จัดไปเต็มที่ ผมสนุกมาก ร้องเพลงเต้นตะโกนโหวกเหวก ไม่รู้เวร่ำเวลา และแล้วเธอโทรมาที่ผม ผมรับสาย แน่นอนว่าเสียงผมไม่ปรกติเพราะตะโกนและร้องเพลงประกอบกับการดื่ม เสียงเมาเธอจับได้ เธอวางสายทันทีครับ ณ เวลานั้น ผมรู้ว่างานใหญ่เข้าจริงจัง ผมพยายามเอาสังขารกลับบ้าน พอถึงบ้านก็หลับ ตื่นเช้ามาผมโทรหาเธอ เธอเสียใจบอกผมว่า ความเชื่อใจที่ผมให้เธอนั้นมันหมดลงแล้ว เธอจะรักจะศรัทธาผมได้ยังไงในเมื่อให้สัจจะสาบานแล้วแต่ผมไม่สนใจคำพูด ไม่สนใจเธอ........ เธอไล่ผมออกจากบ้านพร้อมกับขอหย่า สาเหตุที่โดนไล่เพราะเธอบอกว่าคนผิดคำสาบานจะอยู่ดีได้ยังไง ผมอยู่บ้านที่เธอเพียรสร้างมา ออกเงินสร้าง ผมเองไม่มีเงินในตอนสร้างบ้านเพราะยังไม่มีงานทำ พอผมได้ทำงานผมก็ผ่อนบ้าน ส่วนเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างเงินเธอซื้อหมด ดังนั้นบ้านจึงเป็นสิทธิ์ของเธอครับ ในขณะที่เธอทำงานต่างจังหวัดต้องเช่าหออยู่อย่างลำบากรถก็ไม่มีขับ ผมเองขับรถที่เธอซื้อและเธอผ่อนด้วย ผมเองมาตอนนี้อยากตบกระบาลตัวเองมากๆ หลายคนอาจจะคิดว่าเรื่องแค่นี้เอง แต่สำหรับภรรยาผมที่มีเชื่อสายจีน เธอจริงจังกับคำพูดมากเช่น ถ้าทำไม่ได้อย่าตบปากรับคำ
ตอนนี้ผมออกจากบ้านมา6 วันแล้ว เธอยังไม่ให้ผมเข้าบ้าน เพื่อนๆช่วยสมน้ำหน้าผมด้วยก็ได้ครับ ผมมันเลวกว่าหมา หมาเลี้ยงแล้วมันยังจำได้.....อีกไม่กี่วันเราจะไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน ประเด็นคือเธอไม่ยกโทษ ไม่ให้อภัยผม เพราะผิดคำสาบาน ผิดเรื่องนี้เรื่องอื่นก็เลยทำให้เธอพลอยไม่เชื่อใจผมด้วย ไม่ว่าผมจะพูดอะไร คำพูดผมมันสวะ ไม่มีน้ำหนัก ผมอยากจะขอโทษภรรยาผม ครั้งนี้ผมเครียดมาก ผมไม่เคยโพสพันทิปมานานแล้วตั้งแต่เปลี่ยนโฉม ครั้งนี้มาโพสแบบมือใหม่มากๆ
สำหรับภรรยาผม คำพูดผมไร้ราคาไร้น้ำหนัก แต่ผมก็อยากบอกว่าผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมเครียดครับ ผมอยากมีโอกาสอีกครั้ง ถึงแม้ผมจะขอโอกาสจากเธอมากมายก็เถอะแต่ผมอยากใช้ชีวิตดูแลเขา ผมตื่น ผมสำนึกแล้ว ต่อไปนี้ผมงดดื่มเด็ดขาดนอกเสียจากผมอยู่กับภรรยาและอยู่ในวิจารณญาณของเธอว่าจะให้หรือไม่ให้ดื่ม สุดท้ายนี้ ผมอยากบอกภรรยาผมว่า ผมรักเธอสุดหัวใจ ...ขอบคุณที่อ่านเรื่องผมนะครับ