ระหว่างที่กำลังพิมพ์กระทู้นี้ก็เป็นเวลาเกือบๆตีสองแล้วค่ะ เหตุเพราะหนังสือเล่มใหม่
ตั้งใจว่าจะอ่านเรื่อยๆจนง่วงนอนไปเอง แต่กลับมานั่งตาแป๋วค้นกระทู้ต่างๆในพันทิปอ่านต่อแบบที่ยังไม่รู้สึกง่วงสักนิด
ทีนี้ก็เลยแอบอิจฉาหลานชายวัยอนุบาล 1 ค่ะ เพราะเค้าจะหลับได้เร็วมาก เรียกได้ว่าพอเริ่มเล่า "กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว"
จนต่อจากนั้นอีกแค่ไม่กี่ประโยคเค้าก็จะนิ่งสนิทเลยค่ะ ซึ่ง... ก็ชอบนะคะ
แต่วันต่อมาค่ะ เจ้าเด็กคนนี้ก็จะบอกให้เราเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังอีก
ด้วยความที่เป็นคุณน้าสุดสวยอะเลิร์ท เราก็เลยคิดไว้ค่ะ เตรียมไว้ว่าเดี๋ยววันนี้จะเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง
แต่เจ้าเด็กหลานไม่ยินยอมค่ะ เค้าจะชอบบอกว่าหนูน้อยหมวกแดงยังไม่จบเลย (ก็แน่ล่ะสิยะคุณ หลับก่อนตลอดนี่)
แล้วเหตุการณ์ก็วนเวียนเช่นนี้เสมอมาค่ะ จนคนเล่าเบื่อที่จะเล่า พอเราขอเล่าเรื่องอื่นก็ไม่ยอม
เราก็เลยใช่เล่ห์กลของผู้ใหญ่หลอกล่อเค้าว่า เล่าให้น้าฟังมั่งสิ เปลี่ยนกันมั่งเนอะ
พอมนุษย์หลานตกลง มนุษย์น้าก็ตั้งใจฟัง เพราะอยากรู้ว่าเจ้าสุดแสบจะเล่าอะไร

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... จบ"

แหม่ พอจะนึกออกเลยค่ะว่าประโยค น้ำตาจะไหลขอแชร์นะคะ ฟีเวอร์ขึ้นมายังไง

จริงๆแล้วเราแค่กำลังหลงหลานชายตัวน้อยๆค่ะ รักมากจนคิดว่า โห นี่คือความรักที่น้ารักหลานนะ
เรายังรู้สึกว่ามันมากจนอธิบายไม่ถูก จะเหนื่อยจะท้อกับเรื่องอะไรแค่ไหน
แค่เค้าเข้ามากอดหรือยิ้มทะเล้นๆให้ เราก็รู้สึกเหมือนว่าได้ฟื้นคืนชีพสู่โลกมนุษย์อีกครั้งแล้ว
แต่พอถึงคราวที่เค้าซนขึ้นมาก็อยากจะขบเขี้ยวเคี้ยวตรูดให้แหว่งโหว๋ไปเหมือนกันนะคะ


แล้วเจ้าตัวเล็กของคุณพ่อคุณแม่[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หรือคุณน้าคุณอาคุณลุงคุณป้าคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายในห้องชานเรือนมีนิทานเรื่องโปรดเป็นเรื่องไหน หรือวีรกรรมก่อนนอนยังไงกันบ้างคะ