ประสบการณ์คลอดที่ ไม่กล้ามีลูกคนที่ สอง
เริ่มจากตอนท้อง มีปัญหาปวดหลังมากตั้งเเต่เดือนที่สอง เพราะปกติก่อนทัอง ลำไส้ เเละกะเพาะ มีเเก้สอาหารไม่ย่อยต้องกินยาตลอดเป็นเวลาหลายปี พอท้องยิ่งหนัก กว่าเดิม เดินเเละยืนนานไม่ได้ แม่เเต่นั่งกินข้าวบนเก้าอี้ก็ต้องรีบลงไปนอนราบ
เพราะเหมือนลมจะดันซี่โครงน้อยกว่านั่ง หมอสูก็ส่งตัวไปหาหมอด้านลำใส้เเละท้องไห้เชคเพราะกลัวมีปัญหากับเด็ก หมอเฉพาะทางก็ไม่สามารถช่วยได้เพราะยาจะเสี่ยงกับเด็กในท้อง.
เราร้องไห้กับหมอ อย่างไม่อาย เพราะมันทรมานมาก ทำงานบอสก็บอกไห้หยุดเพราะทำไม่ไหว ผ่านไปจน 39 weeks กำหนดคลอดคือ 14 july 2013 แต่วันที่ 6 july ตอนเช้าเจ็ดโมงเลือดไหลออกมาเป็นทาง รีบไป รพ หมอไห้ แอดมิท ดูอาการ ระหว่างนั้น เลือดไม่ไหลเป็นทางเเล้ว ปากมดลูกเปิดไม่ถึงเซน
เช้าวันที่ 7 july หมอไห้กลับบ้าน และเเล้ว พอเย็นวันเดียวกัน เริ่มปวดถี่มาก สั่นไปหมด แฟนนวดไห้เเละ คอยไห้กำลังใจตลอด เเละจนเราบอกไม่ไหวเเล้ว มันปวดถี่ทุก ห้านาที รีบอาบน้ำ กลับไป รพ เย็นนั้นเลยตอนสามทุ่ม
ถึง รพ หมอมาเชคบอก เปิด 4cm เเล้ว เเละเราขอ บล๊อก หลัง จากนั้นก็นอนรอ เเละ ตีสี่ก็เจาะถุงน้ำคร่ำ จน แปดโมงเช้าวันที่ 8july หมอก็เตรียม จะไห้เบ่ง เวลา 8.45am คลอดออกมา ทุกอย่างปกติ แต่ผ่านไป หมอพยายามเอารก ออก แต่. รกไม่คลอด ด้วย
ครึ่ง ชมหลังคลอด หมอส่งไปห้องผ่าตัดเล็ก ไห้หมออีกสองคนใช้มือดึงรกออก ระหว่างนี้ หมอดมยา ต้อง เพิ่มขนาด ยาชาที่หลังเพราะการใช้มือ ดึง เจ็บมากเเละต้อง คว้าน ด้วยมือออก ทั้งรีด ทั้งคว้าน ออกมา นึกว่าหมด เเต่ไม่หมด จน รอบที่สอง เข็นกลับไป ห้องผ่าตัดเล็กอีก เราเสียเลือดมากออกมาเป็นถังๆ รอบสองนี่ หมอต้องสั่งเลือด มาสี่ถุงเเละ plasma มาสี่ถุง เพิ่มขนาดยาบล็อกหลังอีก
จำได้ทุกอย่างแต่มึนเเละอ้วกเพราะยา จำได้ว่าในห้องวุ่นวายมากหมอเเละพยาบาล ทั้ง midwife ประมาณ 14 คน ตะโกน สั่งกันไปหยิบนั่นนี่ รีบไปเอาเลือด สารพัดความวุ่นวาย ทั้งตัองเอาเครื่อง เหมือนทำไห้ร่างกายเราอุ่น มาครอบไว้เพราะเราเริ่มชัก ดิ้นเหมือนปลาดุก ขาดน้ำ
พอผ่านไปสักพัก รกออกมาครบ ทุกอย่างเหมือนดีขึ้น หมอเอา บล้อกหลังออก เพราะคิดว่า ทุกอย่าง ดีเเล้ว เข็นรถกลับมาห้องพักฟื้น เรา รู้สึกดีขึ้น เเต่ผ่านไปไม่ถึง ยี่สิบนาที เริ่มหนาว เเละชักเพราะเลือดไม่หยุดไหล หมอใหญ่หมอเล็ก รุมกันไห้วุ่นวาย เเละ พบว่า เกิดถุงลมในมดลูก ลอยขึ้นๆๆ จนจะดันมาไต้อก
ระหว่างนี้พยายาม หยุดเลือด ลองไห้ยาเลือดจับตัว แต่ไม่เกิดผล หมอๆตกลงกันว่าต้องเข้าห้องผ่าตัดใหญ่ด่วนเพราะเลือดจะหมดตัวเเล้ว. แฟนเราถามหมอว่า หนักสุดที่ตัองทำคืออะไร หมอตอบ ตัดมดลูกเพื่อ ไห้ปิดทาง
เเฟนเราต้องรอที่ห้องพักฟื้นกับลูก ใจเริ่มไม่ดีเเละคำสุดท้ายที่เราได้ยินคือ honey you will be ok and dont die on me. พูดติดตลกไห้เราขำเเต่ เค้าเองเเทบคลั่ง (มาบอกทีหลัง และปกติพวกเราชอบพูดประมาณนี้เล่นกัน)
ห้าทุ่มกว่าฟื้นขึ้นมา หมอดมยาเเละพยาบาลมาบอกว่า เธอฟื้นเเล้วเหรอ ตอนนี้อยู้ icu นะ เเล้วเอาอะไรไม่ทราบมาไห้เราหายใจ ในปากเรายังมีท่อหายใจอยู่ ตอนนั้น ตอนนั้นคิดถึงแต่ลูกว่าเค้าอยู่ไหน
พยาบาลบอกว่า ลูกปลอดภัยดีเค้านอนอยู่แผนกเด็กคลอดก่อนกำหนด ส่วน เเฟนเรา เพิ่งกลับบ้านเพราะที่นี่ห้าม คนนอกเฝ้า เราอยู่ใน icu สี่วัน
พยาบาล ที่นี่ เห็นความสำคัญเรื่อง นมแม่ มากๆ เพราะเรายืนยันจะไห้ลูกกินนมแม่
จากที่เราตั้งใจไว้ว่าคลอดปุ้บจะไห้ลูกดูดนมแม่ ไม่เอานมผงเด็ดขาด กลับกลายเป็นว่า ลูกต้องกินนมผง ไปสี่ วันเเรก เเต่ midwife เค้าหอบที่ปั้มนมไฟฟ้าไปหาเราถึงเตียง icu ไห้ปั้ม นมจะออกไม่ออกไม่เป็นไรขอไหัได้ปั้ม สามวันเเรกไม้ออกเลยสักหยด
จนวันทึ่สี่ เค้าเอาลูกมาไห้เรากอด สองชั่วโมง เรากระซิบบอกเค้าว่า ไห้อดทนไปกับแม่ แม่รอดตายมาอยู่กับลูกแล้ว เราจะอดทนไปด้วยกัน เเม่จะตัองมีนมไห้ลูกเยอะๆ สัญญากับแม่นะว่าลูกจะอดทน รอ
เหมือนปาฏิหารย์ เราลองเอาที่ปั้ม มาปั้มหลังจากพยาบาล เอาลูกกลับไป นมไหลออกมาไม่หยุดเลย จนพยาบาลคนที่ดูเเลเรากะนั้น ร้องดีใจ บอกว่านี่มันเเปลกมาก แค่เค้ามาไห้กอดสองชั่วโมง เเล้วนมก็ไหลออกมาเลย เพราะปกติ เเฟนเราจะเข็นลูกมาเยี่ยมเราได้เป็นบางเวลาเพราะที่ icu เค้าปกติห้ามเยี่ยม เเต่กรณีเราเค้าอนุญาติ เพราะเพิ่งคลอดลูก เเต่ไห้อยู่ได้ไม่นาน ( ทุกครั้งก่อนเเฟนจะพาลูกมา พยาบาลเค้าจะโทรติดต่อกันว่าจะพามาเมื่อไหร่กี่โมง พยาบาลที่ดูเเลเราจะ หวีผม มัดผม ไห้เรา บอกว่าไห้เตรียมตัวสวยก่อนแฟนเเละลูกจะมาเจอ เค้าน่ารักมาก)
ที่ต้องได้ปั้มไม่ไห้เค้าดูดเพราะ เเผนก เด็กที่คลอดก่อนกำหนดทีลูกเราอยู่ จะยุ่งมาก เค้าจะไห้ลูกกินนมก่อนพามาหาเราที่ icu ก่อนทุกครั้งเพราะ ยังมีเด็กอีกหลายคนทีเค้าต้องดูเเล เลยต้องไห้นมเป็นเวลา
จากการเสียเลือดมาก ทำไห้ปอดเราชื้น และร้ายกว่านั้นคือ ไตเราเสื่อม เพราะเลือดเป็นตะกอน ทำไห้ผ่านไปไม่ได้ ต้องทำการเปลี่ยนถ่ายพลาสม่า ด่วนเพื่อรักษาไตไว้
หมอสั่งไห้ทำด่วน ทำทั้งหมดสามวัน ครั้งละ สอง ขั่วโมง ไตเริ่มดีขึ้น เลือดเริ่มดีขึ้น เเต่เราโชคร้ายอีกคือ เเพ้ plasma เเละ เเคลเสี่ยมน้อย ระหว่างทำขั้นตอนนี้ มันจะดูดเเคลเสี่ยมไปเยอะ เลยต้องกินยาแก้เเพ้เเละฉีดแคลเสี่ยมเพิ่ม ในปริมาณ โดสเยอะที่สุด
พระคุ้มครอง ไห้เรารอดตายมาได้เพราะ หมอบอกว่า ตอนผ่าตัดไหญ่ เค้าได้ เย็บปิดถุง ในมดลูกไว้ไม่ไห้เลือดไหลออกมาอีก แต่ตอนที่เราสลบไป หัวใจเราหยุดเต้นไปแล้ว
หมอบอกว่า เคสเเบบนี้เกิดได้เเค่ 1/100 เท่านั้น เเละไม่ทราบสาเหตุ ทั้งหมด เราอยู่ รพ สองอาทิตย์ ไห้เลือดไป 20 ถุง plasma 50 ถุง
เเละน้ำนมเราเยอะมากมาก จนหมอทุกคนงง ว่าเธอเลือดจะหมดตัวเเต่ทำไมน้ำนมยังเยอะขนาดนี้ เเละขื่นชมเราที่เราแม้จะเดินยังไม่ค่อยไหว เเรงยังไม่ค่อยมี น้ำหนักลดฮวบ เเต่เราก็สู้ อดทนไห้ลูกดูดนม ยอมรับว่าเพลียจนไข้ขึ้น เจ็บนมด้วย แต่เราไม่ท้อเพราะ ดีแค่ไหนที่ เค้าไห้เรารอดชีวิตกลับมาอยู่กับลูก
ผ่านมา 5 เดือนกว่า ตอนนี้ น้ำหนัก อยู่ที่ 46 ผอมกว่าตอนก่อนท้อง และ ไตตอนนี้กลับมาทำงานปกติ เลือดก็ดีเเล้ว ทุกครั้งที่มองหน้าลูกเราจะน้ำตาสึม เพราะ เเค่คิดว่า เกือบจะไม่มีวาสนา ได้กอดเค้า ได้เลี้ยงเค้า มันใจหายทุกครั้ง
ขอบคุณคุณหมอ พยาบาล ทุกคนที่ดูเเลเอาใจใส่อย่างดีมากๆ ยอมรับว่า การรักษาพยาบาลที่นี่,เบลเยี่ยม ดีมากๆ เค้าไม่รีรอเลยที่จะทำการรักษาไตเรา เพื่อ ผลระยะยาว เพราะมันหมายถึงชีวิตที่เหลือของเราเลย
ลูกนัอยที่เหมือนรู้ว่าแม่อยู่ในภาวะหนักสุดของชีวิต พยาบาลหลายคนชมว่าเค้าเลี้ยงง่ายมากไม่รัองไม่กวนตลอดเวลาที่อยู่ใน รพ
วันนี้ ลูกแม่อายุครบ 5 เดือน 10 วัน ลูกก็ยังเลี้ยงง่าย ลูกคือหัวใจของแม่ เเละเราเองเพิ่งจะรู้ว่า นอกจากรัก พ่อกับแม่เเล้ว ความรัก ที่ไห้ใครคนนึงที่รักมากกว่ารักตัวเอง มันมีอยู่จริงๆ
Denzel ลูกรัก แม่รักลูกที่สุด
ประสบการณ์คลอดลูก ที่ทำไห้ไม่กล้ามีลูกคนที่ สอง
เริ่มจากตอนท้อง มีปัญหาปวดหลังมากตั้งเเต่เดือนที่สอง เพราะปกติก่อนทัอง ลำไส้ เเละกะเพาะ มีเเก้สอาหารไม่ย่อยต้องกินยาตลอดเป็นเวลาหลายปี พอท้องยิ่งหนัก กว่าเดิม เดินเเละยืนนานไม่ได้ แม่เเต่นั่งกินข้าวบนเก้าอี้ก็ต้องรีบลงไปนอนราบ
เพราะเหมือนลมจะดันซี่โครงน้อยกว่านั่ง หมอสูก็ส่งตัวไปหาหมอด้านลำใส้เเละท้องไห้เชคเพราะกลัวมีปัญหากับเด็ก หมอเฉพาะทางก็ไม่สามารถช่วยได้เพราะยาจะเสี่ยงกับเด็กในท้อง.
เราร้องไห้กับหมอ อย่างไม่อาย เพราะมันทรมานมาก ทำงานบอสก็บอกไห้หยุดเพราะทำไม่ไหว ผ่านไปจน 39 weeks กำหนดคลอดคือ 14 july 2013 แต่วันที่ 6 july ตอนเช้าเจ็ดโมงเลือดไหลออกมาเป็นทาง รีบไป รพ หมอไห้ แอดมิท ดูอาการ ระหว่างนั้น เลือดไม่ไหลเป็นทางเเล้ว ปากมดลูกเปิดไม่ถึงเซน
เช้าวันที่ 7 july หมอไห้กลับบ้าน และเเล้ว พอเย็นวันเดียวกัน เริ่มปวดถี่มาก สั่นไปหมด แฟนนวดไห้เเละ คอยไห้กำลังใจตลอด เเละจนเราบอกไม่ไหวเเล้ว มันปวดถี่ทุก ห้านาที รีบอาบน้ำ กลับไป รพ เย็นนั้นเลยตอนสามทุ่ม
ถึง รพ หมอมาเชคบอก เปิด 4cm เเล้ว เเละเราขอ บล๊อก หลัง จากนั้นก็นอนรอ เเละ ตีสี่ก็เจาะถุงน้ำคร่ำ จน แปดโมงเช้าวันที่ 8july หมอก็เตรียม จะไห้เบ่ง เวลา 8.45am คลอดออกมา ทุกอย่างปกติ แต่ผ่านไป หมอพยายามเอารก ออก แต่. รกไม่คลอด ด้วย
ครึ่ง ชมหลังคลอด หมอส่งไปห้องผ่าตัดเล็ก ไห้หมออีกสองคนใช้มือดึงรกออก ระหว่างนี้ หมอดมยา ต้อง เพิ่มขนาด ยาชาที่หลังเพราะการใช้มือ ดึง เจ็บมากเเละต้อง คว้าน ด้วยมือออก ทั้งรีด ทั้งคว้าน ออกมา นึกว่าหมด เเต่ไม่หมด จน รอบที่สอง เข็นกลับไป ห้องผ่าตัดเล็กอีก เราเสียเลือดมากออกมาเป็นถังๆ รอบสองนี่ หมอต้องสั่งเลือด มาสี่ถุงเเละ plasma มาสี่ถุง เพิ่มขนาดยาบล็อกหลังอีก
จำได้ทุกอย่างแต่มึนเเละอ้วกเพราะยา จำได้ว่าในห้องวุ่นวายมากหมอเเละพยาบาล ทั้ง midwife ประมาณ 14 คน ตะโกน สั่งกันไปหยิบนั่นนี่ รีบไปเอาเลือด สารพัดความวุ่นวาย ทั้งตัองเอาเครื่อง เหมือนทำไห้ร่างกายเราอุ่น มาครอบไว้เพราะเราเริ่มชัก ดิ้นเหมือนปลาดุก ขาดน้ำ
พอผ่านไปสักพัก รกออกมาครบ ทุกอย่างเหมือนดีขึ้น หมอเอา บล้อกหลังออก เพราะคิดว่า ทุกอย่าง ดีเเล้ว เข็นรถกลับมาห้องพักฟื้น เรา รู้สึกดีขึ้น เเต่ผ่านไปไม่ถึง ยี่สิบนาที เริ่มหนาว เเละชักเพราะเลือดไม่หยุดไหล หมอใหญ่หมอเล็ก รุมกันไห้วุ่นวาย เเละ พบว่า เกิดถุงลมในมดลูก ลอยขึ้นๆๆ จนจะดันมาไต้อก
ระหว่างนี้พยายาม หยุดเลือด ลองไห้ยาเลือดจับตัว แต่ไม่เกิดผล หมอๆตกลงกันว่าต้องเข้าห้องผ่าตัดใหญ่ด่วนเพราะเลือดจะหมดตัวเเล้ว. แฟนเราถามหมอว่า หนักสุดที่ตัองทำคืออะไร หมอตอบ ตัดมดลูกเพื่อ ไห้ปิดทาง
เเฟนเราต้องรอที่ห้องพักฟื้นกับลูก ใจเริ่มไม่ดีเเละคำสุดท้ายที่เราได้ยินคือ honey you will be ok and dont die on me. พูดติดตลกไห้เราขำเเต่ เค้าเองเเทบคลั่ง (มาบอกทีหลัง และปกติพวกเราชอบพูดประมาณนี้เล่นกัน)
ห้าทุ่มกว่าฟื้นขึ้นมา หมอดมยาเเละพยาบาลมาบอกว่า เธอฟื้นเเล้วเหรอ ตอนนี้อยู้ icu นะ เเล้วเอาอะไรไม่ทราบมาไห้เราหายใจ ในปากเรายังมีท่อหายใจอยู่ ตอนนั้น ตอนนั้นคิดถึงแต่ลูกว่าเค้าอยู่ไหน
พยาบาลบอกว่า ลูกปลอดภัยดีเค้านอนอยู่แผนกเด็กคลอดก่อนกำหนด ส่วน เเฟนเรา เพิ่งกลับบ้านเพราะที่นี่ห้าม คนนอกเฝ้า เราอยู่ใน icu สี่วัน
พยาบาล ที่นี่ เห็นความสำคัญเรื่อง นมแม่ มากๆ เพราะเรายืนยันจะไห้ลูกกินนมแม่
จากที่เราตั้งใจไว้ว่าคลอดปุ้บจะไห้ลูกดูดนมแม่ ไม่เอานมผงเด็ดขาด กลับกลายเป็นว่า ลูกต้องกินนมผง ไปสี่ วันเเรก เเต่ midwife เค้าหอบที่ปั้มนมไฟฟ้าไปหาเราถึงเตียง icu ไห้ปั้ม นมจะออกไม่ออกไม่เป็นไรขอไหัได้ปั้ม สามวันเเรกไม้ออกเลยสักหยด
จนวันทึ่สี่ เค้าเอาลูกมาไห้เรากอด สองชั่วโมง เรากระซิบบอกเค้าว่า ไห้อดทนไปกับแม่ แม่รอดตายมาอยู่กับลูกแล้ว เราจะอดทนไปด้วยกัน เเม่จะตัองมีนมไห้ลูกเยอะๆ สัญญากับแม่นะว่าลูกจะอดทน รอ
เหมือนปาฏิหารย์ เราลองเอาที่ปั้ม มาปั้มหลังจากพยาบาล เอาลูกกลับไป นมไหลออกมาไม่หยุดเลย จนพยาบาลคนที่ดูเเลเรากะนั้น ร้องดีใจ บอกว่านี่มันเเปลกมาก แค่เค้ามาไห้กอดสองชั่วโมง เเล้วนมก็ไหลออกมาเลย เพราะปกติ เเฟนเราจะเข็นลูกมาเยี่ยมเราได้เป็นบางเวลาเพราะที่ icu เค้าปกติห้ามเยี่ยม เเต่กรณีเราเค้าอนุญาติ เพราะเพิ่งคลอดลูก เเต่ไห้อยู่ได้ไม่นาน ( ทุกครั้งก่อนเเฟนจะพาลูกมา พยาบาลเค้าจะโทรติดต่อกันว่าจะพามาเมื่อไหร่กี่โมง พยาบาลที่ดูเเลเราจะ หวีผม มัดผม ไห้เรา บอกว่าไห้เตรียมตัวสวยก่อนแฟนเเละลูกจะมาเจอ เค้าน่ารักมาก)
ที่ต้องได้ปั้มไม่ไห้เค้าดูดเพราะ เเผนก เด็กที่คลอดก่อนกำหนดทีลูกเราอยู่ จะยุ่งมาก เค้าจะไห้ลูกกินนมก่อนพามาหาเราที่ icu ก่อนทุกครั้งเพราะ ยังมีเด็กอีกหลายคนทีเค้าต้องดูเเล เลยต้องไห้นมเป็นเวลา
จากการเสียเลือดมาก ทำไห้ปอดเราชื้น และร้ายกว่านั้นคือ ไตเราเสื่อม เพราะเลือดเป็นตะกอน ทำไห้ผ่านไปไม่ได้ ต้องทำการเปลี่ยนถ่ายพลาสม่า ด่วนเพื่อรักษาไตไว้
หมอสั่งไห้ทำด่วน ทำทั้งหมดสามวัน ครั้งละ สอง ขั่วโมง ไตเริ่มดีขึ้น เลือดเริ่มดีขึ้น เเต่เราโชคร้ายอีกคือ เเพ้ plasma เเละ เเคลเสี่ยมน้อย ระหว่างทำขั้นตอนนี้ มันจะดูดเเคลเสี่ยมไปเยอะ เลยต้องกินยาแก้เเพ้เเละฉีดแคลเสี่ยมเพิ่ม ในปริมาณ โดสเยอะที่สุด
พระคุ้มครอง ไห้เรารอดตายมาได้เพราะ หมอบอกว่า ตอนผ่าตัดไหญ่ เค้าได้ เย็บปิดถุง ในมดลูกไว้ไม่ไห้เลือดไหลออกมาอีก แต่ตอนที่เราสลบไป หัวใจเราหยุดเต้นไปแล้ว
หมอบอกว่า เคสเเบบนี้เกิดได้เเค่ 1/100 เท่านั้น เเละไม่ทราบสาเหตุ ทั้งหมด เราอยู่ รพ สองอาทิตย์ ไห้เลือดไป 20 ถุง plasma 50 ถุง
เเละน้ำนมเราเยอะมากมาก จนหมอทุกคนงง ว่าเธอเลือดจะหมดตัวเเต่ทำไมน้ำนมยังเยอะขนาดนี้ เเละขื่นชมเราที่เราแม้จะเดินยังไม่ค่อยไหว เเรงยังไม่ค่อยมี น้ำหนักลดฮวบ เเต่เราก็สู้ อดทนไห้ลูกดูดนม ยอมรับว่าเพลียจนไข้ขึ้น เจ็บนมด้วย แต่เราไม่ท้อเพราะ ดีแค่ไหนที่ เค้าไห้เรารอดชีวิตกลับมาอยู่กับลูก
ผ่านมา 5 เดือนกว่า ตอนนี้ น้ำหนัก อยู่ที่ 46 ผอมกว่าตอนก่อนท้อง และ ไตตอนนี้กลับมาทำงานปกติ เลือดก็ดีเเล้ว ทุกครั้งที่มองหน้าลูกเราจะน้ำตาสึม เพราะ เเค่คิดว่า เกือบจะไม่มีวาสนา ได้กอดเค้า ได้เลี้ยงเค้า มันใจหายทุกครั้ง
ขอบคุณคุณหมอ พยาบาล ทุกคนที่ดูเเลเอาใจใส่อย่างดีมากๆ ยอมรับว่า การรักษาพยาบาลที่นี่,เบลเยี่ยม ดีมากๆ เค้าไม่รีรอเลยที่จะทำการรักษาไตเรา เพื่อ ผลระยะยาว เพราะมันหมายถึงชีวิตที่เหลือของเราเลย
ลูกนัอยที่เหมือนรู้ว่าแม่อยู่ในภาวะหนักสุดของชีวิต พยาบาลหลายคนชมว่าเค้าเลี้ยงง่ายมากไม่รัองไม่กวนตลอดเวลาที่อยู่ใน รพ
วันนี้ ลูกแม่อายุครบ 5 เดือน 10 วัน ลูกก็ยังเลี้ยงง่าย ลูกคือหัวใจของแม่ เเละเราเองเพิ่งจะรู้ว่า นอกจากรัก พ่อกับแม่เเล้ว ความรัก ที่ไห้ใครคนนึงที่รักมากกว่ารักตัวเอง มันมีอยู่จริงๆ
Denzel ลูกรัก แม่รักลูกที่สุด