ถ้าชีวิตคือการเดินทางที่ล้วนพบเจอทางแยกมากมาย
เรียนรู้ไม่มีจบสิ้น
มุ่งหมายเพื่อส่งมอบความสำเร็จ
และสิ่งดีงามอันเป็นอาภรณ์แก่ตนและสรรพสิ่งรอบกายแล้วไซร้
ทางลัดที่ท่องไปในที่ไม่เคยไป ที่ไม่เคยรู้ ที่ไม่เคยเห็น
ผ่านข้อความและภาพสื่อความหมายหลายหลาก
หนังสือจึงเป็นกัลยาณมิตร ที่ล้ำค่าหาใดเปรียบได้
แม้ในระหว่างบรรทัดที่ว่างเปล่าตัวอักษรให้รำลึกถึง



และถ้าการรู้หนังสือเป็นการเปิดประตูสักบานเพื่อไปสู่ความปรารถนาสูงสุดของมนุษย์ได้
การอ่านก็เป็นสะพานให้มนุษย์ก้าวข้ามหุบเขาของความมืดบอด
นอกจากการสื่อสารไปมาที่โป้ปด
ความรู้ ความเข้าใจ ไตร่ตรอง รวมถึงการเชื่อมโยงสัมพันธ์
จึงเป็นความสุขและสว่างพิสุทธิ์ตรงหน้า
ที่ส่องผ่าน รอด ลาดหลุม มุมอับ อันซับซ้อนของความเขลา
ให้กระจ่างด้วยเหตุผลและความสุขในสุดท้าย