ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบนั่งรถไฟตลอด แม้จะไปนั่งครั้งแรกก็น่าจะราวๆ12-14 ตอนไปเข้าค่ายกับโรงเรียนนั่งครั้งนั้นเป็นรถไฟหวานเย็นที่ผมจำไม่ผิดระยะทางเกือบ 200 กิโล ผมใช้เวลานั่งเกือบหกชั่วโมงแต่ตอนนั้นสนุกมากเพราะไปกับเพื่อน มีพ่อค้าแม่ค้าขึ้นลงขายของกินตลอดเวลาผมยังจำรสชาติไก่ทอดข้าวเหนียวที่นั่งกินกับเพื่อนซี้สมัยเด็กที่แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนความอร่อยนั้นยังคงไม่สามารถหาร้านขายไก่ทอดที่ไหนมาเทียบได้เลย แต่แม้จะกินเยอะแค่ไหนผมและเพื่อนๆก็พยายามฝืนขอไม่เข้าห้องน้ำแล้วกัน 555
แต่ ณ ตอนนั้นผ่านมาแล้วกว่าสิบปี รถไฟตอนนี้ก็คงอยู่ในสภาพไม่ต่างจากเดิมและมีสภาพทรุดโทรมตามกาลเวลาแม้จะได้ดูแลรักษาอยู่เสมอก็ตามที สามปีมานี้ผมนั่งรถไฟด่วนพิเศษแทบทุกเดือนอย่างแรกเลยผมต้องการความเร็วที่สุดและไม่แพงมากและบรรยากาศของการนั่งรถไฟที่รถทัวร์ รถตู้หรือเครื่องบินไม่สามารถมีได้มันคือมนเสน่ห์ และที่สำคัญความปลอดภัยผมมองว่ารถไฟความปลอดภัยสูงกว่าเครื่องบินซะอีกหากมีปัญหาก็แค่จอดพักแล้วยิ่งในต่างประเทศรถไฟของเค้าคงมีมาตราฐานที่สูงกว่าเรามากทั้งด่านความเร็วและความปลอดภัย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมนั่งรถไฟจาก กทม.ลงไปภาคใต้ ผมเคยได้ยินมาว่าระบบรางของภาคใต้มักดีกว่าภาคอื่นๆตรงนี้ถ้าผิดพลาดขออภัยครับ แต่ตลอดเวลาที่ผมนั่งอยู้นั้นผมกลัวตลอดเวลา กลัวว่าจะตกรางหรือไม่? กลัวว่ารถไฟจะมีปัญหาอะไรไหม? รางจะขาดไหม? เพราะเสียงมันโครามครามๆอยู่ตลอดเวลาเหมือนรถไฟคันนี้พร้อมจะเกยข้างทางได้ทุกเมื่อ ตอนนี้การนั่งรถไฟแล้วแต่เวรแต่กรรมที่ทำมาแล้วหรือ? ถ้าตกจริงไม่ตายก็เจ็บ
ผมเคยไปเที่ยวต่างประเทศมาบ้างผมชอบที่สุดคงเป็นญี่ปุ่น เพราะการเดินทางของเค้ามักใช้รถไฟฟ้าในการเดินทางลดปัญหาการจราจรในท้องถนนได้เยอะเลย และที่สำคัญไม่หลงมีป้ายทางบอกตลอดและที่สำคัญมีเจ้าหน้าที่ดูแลเสมอ ตามที่ผมเข้าใจเมืองที่เจริญแล้วฟุตบาทจะกว้างถนนจะแคบเพราะการจราจรส่วนใหญ่ไปอยู่ใต้ดินไม่ก็คูเมือง ทุกวันนี้ผมมักได้ยินว่ารัฐบาลกำลังสร้างรถไฟรางคู่หรือรถไฟความเร็วสูงและยังปันเงินไปสร้างอย่างอื่นด้วยนอกจากระบบราง ผมหวังจริงๆว่าประเทศไทยจะดีขึ้น รถติดใน กทม. จะหมดไปโดยมีรถไฟฟ้าครอบคลุมทั่วกทม.และปริมณฑล
ในอนาคตอันใกล้นี้ความฝันของคนชอบนั่งรถไฟอย่างผมคงใกล้เป็นจริงแล้วซินะ ตื่นมาซักเจ็ดโมงออกจากบ้านโดยการนั่งรถไฟใกล้บ้านที่สุดไปทำงาน15นาทีก็ถึง ไม่ต้องตื่นเช้าตั้งแต่ตีห้าขับรถไปเจอรถติดให้ชีวิตต้องเครียดแต่เช้าไหนจะขับรถกลับบ้านอีก
ผมขอสนับสนุนทั้งนโยบายรถไฟฟ้าความเร็วสูงและรางคู่
แต่ ณ ตอนนั้นผ่านมาแล้วกว่าสิบปี รถไฟตอนนี้ก็คงอยู่ในสภาพไม่ต่างจากเดิมและมีสภาพทรุดโทรมตามกาลเวลาแม้จะได้ดูแลรักษาอยู่เสมอก็ตามที สามปีมานี้ผมนั่งรถไฟด่วนพิเศษแทบทุกเดือนอย่างแรกเลยผมต้องการความเร็วที่สุดและไม่แพงมากและบรรยากาศของการนั่งรถไฟที่รถทัวร์ รถตู้หรือเครื่องบินไม่สามารถมีได้มันคือมนเสน่ห์ และที่สำคัญความปลอดภัยผมมองว่ารถไฟความปลอดภัยสูงกว่าเครื่องบินซะอีกหากมีปัญหาก็แค่จอดพักแล้วยิ่งในต่างประเทศรถไฟของเค้าคงมีมาตราฐานที่สูงกว่าเรามากทั้งด่านความเร็วและความปลอดภัย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมนั่งรถไฟจาก กทม.ลงไปภาคใต้ ผมเคยได้ยินมาว่าระบบรางของภาคใต้มักดีกว่าภาคอื่นๆตรงนี้ถ้าผิดพลาดขออภัยครับ แต่ตลอดเวลาที่ผมนั่งอยู้นั้นผมกลัวตลอดเวลา กลัวว่าจะตกรางหรือไม่? กลัวว่ารถไฟจะมีปัญหาอะไรไหม? รางจะขาดไหม? เพราะเสียงมันโครามครามๆอยู่ตลอดเวลาเหมือนรถไฟคันนี้พร้อมจะเกยข้างทางได้ทุกเมื่อ ตอนนี้การนั่งรถไฟแล้วแต่เวรแต่กรรมที่ทำมาแล้วหรือ? ถ้าตกจริงไม่ตายก็เจ็บ
ผมเคยไปเที่ยวต่างประเทศมาบ้างผมชอบที่สุดคงเป็นญี่ปุ่น เพราะการเดินทางของเค้ามักใช้รถไฟฟ้าในการเดินทางลดปัญหาการจราจรในท้องถนนได้เยอะเลย และที่สำคัญไม่หลงมีป้ายทางบอกตลอดและที่สำคัญมีเจ้าหน้าที่ดูแลเสมอ ตามที่ผมเข้าใจเมืองที่เจริญแล้วฟุตบาทจะกว้างถนนจะแคบเพราะการจราจรส่วนใหญ่ไปอยู่ใต้ดินไม่ก็คูเมือง ทุกวันนี้ผมมักได้ยินว่ารัฐบาลกำลังสร้างรถไฟรางคู่หรือรถไฟความเร็วสูงและยังปันเงินไปสร้างอย่างอื่นด้วยนอกจากระบบราง ผมหวังจริงๆว่าประเทศไทยจะดีขึ้น รถติดใน กทม. จะหมดไปโดยมีรถไฟฟ้าครอบคลุมทั่วกทม.และปริมณฑล
ในอนาคตอันใกล้นี้ความฝันของคนชอบนั่งรถไฟอย่างผมคงใกล้เป็นจริงแล้วซินะ ตื่นมาซักเจ็ดโมงออกจากบ้านโดยการนั่งรถไฟใกล้บ้านที่สุดไปทำงาน15นาทีก็ถึง ไม่ต้องตื่นเช้าตั้งแต่ตีห้าขับรถไปเจอรถติดให้ชีวิตต้องเครียดแต่เช้าไหนจะขับรถกลับบ้านอีก