ผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เที่ยวบ้างนิดๆหน่อยๆแต่พอมาคบกับแฟนคนนี้นิสัยผมเปลี่ยนไปมาก
เหล้าไม่ค่อยดื่ม บุหรี่นี่เลิกสูบไปเลย เพื่อนฝูงแทบไม่ได้เจอหน้าปกติผมจะมีสังสรรค์กับเพื่อนบ้างเดือนละครั้งสองครั้ง

แต่เดี๋ยวนี้ไม่เลยผมอยู่กับเธอตลอด ระยะเวลาที่ผมอยู่กับเธอผมตามใจเธอมาก อยากไปไหนบอก อยากกินอะไรบอก
ผมพาไป ทำให้กินหมด แต่พอผมขอไปดื่มกับเพื่อนบ้างเธอไม่ให้ไปต้องหาเรื่องทะเลาะกันตลอด อ่อที่ไปดื่มกับเพื่อนเนี่ย
บ้านผมอยู่กลางซอยส่วนเพื่อนผมอยู่หน้าปากซอยเดินไปก็ถึง ไม่ได้ออกไป11รด ที่ไหน แล้วก็นานๆ จะดื่มกันสักที

พอทะเลาะกันก็บอกเลิก เธอบอกเลิกผมประมาณสิบกว่ารอบแล้ว ทะเลาะกันแบบหนักๆ ก็มีถึงขั้น
ต่อยผมแบบไม่ยั้ง (หมัดหนักชิบ) ผมก็อยู่กับเธอมาตลอดนะไม่เคยทำร้ายเธอเลยสักครั้ง แม้แต่ปลายเล็บข่วน

เวลาเธอเหนื่อยงานก็มาลงกับผมพาลใส่ผมอีก ผมเคยบอกเธอแล้วว่าให้แยกแยะหน่อยเรื่องงาน
กับเรื่องส่วนตัว ผมเองก็ทำงานเหนื่อยเหมือนกันแต่ผมไม่เคยมาใส่อารมณ์กับเธอเลย

คบมาหนึ่งปีทะเลาะกันประมาณหกเดือนพูดง่ายๆ ว่าบ่อยมาก บางทีผมก็ถอดใจนะว่าจะเลิกกับเธอดีมั๊ย?
ผมทนมาสุดๆ แล้วนะ เธอไม่เคยเข้าใจผมเลย เอะอะงอน เอะอะงอน ผมทำตัวไม่ถูกแล้ว บอลก็ไปเตะไม่ได้ เพื่อนก็ไปเจอไม่ได้

บางครั้งมันก็เกินไป ก่อนคบกันผมก็บอกแล้วว่า ผมคนกินคนเที่ยวนะรับได้มั๊ย?
แ่ต่พอเอาเข้าจริงๆ เธอรับไม่ได้ ผมก็เปลี่ยนตัวเองให้ แต่เธอไม่เคยปรับเข้าหาผมเลย

ผมแค่อยากจะถามว่ามีใครเคยเจอเคสแบบนี้มั๊ย? แล้วคุณแก้ปัญหากันยังไง?

ปล.รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะที่ได้ระบายออกมา หึหึ ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก!!!