ขอพื้นที่ระบายความเสียใจ เราเลิกกับแฟนที่คบกันมา 5ปี เมื่อสองเดือนที่แล้วด้วยเหตุผลที่ว่า เราดีเกินไปสำหรับเขา เขาไม่ใช่คนดี อยากให้เราไปเจอคนที่ดีๆ เราเสียใจมาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ต้องลาออกจากงานที่ทำอยู่เพื่อกลับมาพักใจที่บ้าน ส่วนเขามีความสุขดีกับคนใหม่ แต่ปากก็บอกว่าไม่มีใคร ทำไมเวลาที่ผ่านมาที่เคยผูกพันธ์กัน เรียนด้วยกัน ลำบากมาด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เขาช่างลืมมันง่ายดาย เพียงแค่เขามีสังคมใหม่ มีเพื่อนใหม่ มีคนใหม้
   เขาเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน เพื่อนสนิทที่สุดสำหรับเขาเมื่อสมัยเรียนก็คือเรา แต่พอวันนี้วันที่เขามีหน้าที่การงานที่ดี มีเพื่อนในที่ทำงานมากมายเขากลับมองไม่เห็นความสำคัญของเรา เขาบอกว่าเรางี่เง่า น่ารำคาญ กลับมาบ้านก็ต้องมาเห็นหน้าเรา ต้องชวนเขาทะเลาะเพราะเราชอบระแวงว่าเขาจะมีคนอื่น อยู่ข้างนอกสบายใจกว่า แต่ถ้าไม่มีสิ่งผิดปกติ เราก็คงไม่ถาม ไม่ระแวง เขาหรอก เขาเพิ่งทำงานได้ประมาณ 3 เดือน เราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนวันหนึ่งที่เขาทนไม่ไหวเขาจึงขอแยกกันอยู่ บอกกับเรา พ่อแม่ของเรา ว่าแค่แยกกันอยู่เพราะไม่เข้าใจกัน แต่ไม่ได้เลิกกัน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม พอเรายอมรับและเดินออกมาเขาก็เปิดตัวแฟนใหม่ของเขาทันที เขาใจร้ายกับเรามากเลย เราต้องกลับมาหาพ่อ แม่ ที่ต่างจังหวัดเพราะเราคงอยู่คนเดียวไม่ได้ เราเป็นคนคิดมากถ้าหากเราอยู่คนเดียวอาจจะคิดฟุ้งซ่านไปใหญ่ ต้องยอมรับความจริงว่าวันนี้ไม่มีเขาแล้ว ไม่เห็นเขาก่อนนอนหรือตอนตื่นลืมตาอีกแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานเหลือเกิน อยากจะให้วันเวลาผ่านพ้นไปเร็วๆ อยากลืมความเจ็บปวดนี้ แต่มันเป็นสิ่งที่ทำได้ยากมาก พยายามไม่คิด ก็ยิ่งนึกถึง สิ่งเดียวที่อยากจะรู้คือ ความรู้สึกของคนที่หมดใจ จากกันไปง่ายๆแบบนี้เลยหรือ