ผมพยายามหาเหตุผลในเกมส์ทีมชาติไทยเสมอกัมพูชา ทำเพื่ออะไร
เกมส์ควรมีการปรับตั้งแต่มันตันครึ่งแรกแล้วแต่ก็ยังเฉย คือผู้เล่นบางตัวเล่นไม่ได้จริงๆ เล่นกันไม่รุ้หน้าที่ บางตัวเป็นกลางรับแต่อยากทำเกมส์บุก บางคนก็ไม่รู้จะแอ๊คทำไม บางคนโชว์โง่ บังบอลห่วยๆเขาฉกไปก็หลายครั้ง โดยเฉพาะหลัง เล่นไม่ได้เลย ส่วนมากก็ต้องจับบอลแล้วเลี้ยงก่อน หนึ่งจังหว่ะแทบไม่มี ไม่มีไอเดียทำเกมส์บุกจริงๆ หมดมุกก็โยน ถ้าชุดนี้นะ อย่าไปหวัง ทำไมผู้เล่นห่างกันขนาดนี้ แทกติคโค๊ชผมก็อยากจะพูดถึงเกี่ยวกับทัศนคติทำทีมเหมือนกัน ความคิดไทยๆคือทำไมต้องเลี่ยงทำไมต้องเลือกที่จะต้องเจอกับทีมนั้นทีมนี้ ทำไมไม่เต็มที่ ทีมชุดใหญ่ก็ใช่ว่าจะเล่นเข้าขากัน ควรหรือที่จะให้ได้เล่นกันมากๆดีกว่ามั๊ย ดีกว่าการที่จะต้องอยากให้เด็กที่ไม่เคยเล่นได้เล่นบ้าง ซึ่งมันไม่ใช่ ถ้ากลัวโทษแบนผมว่าก็ไม่ใช่เพราะนั่นไม่ใช่ปัญหาสำคัญ ทุกคนควรรู้หน้าที่และควรทำอย่างไร ผมติดใจตั้งแต่ล้างใบเหลืองและ ไม่เป็นมืออาชีพเลย ผมให้ซับปุย คนเดียวที่ผ่าน เพราะเขาเล่นรู้หน้าที่ มีหน้าที่กลางรับก็รับได้บอลก็หาตัวจ่ายให้ต่อเกมส์รุกอีกที เมื่อตันก็รุกเองบ้าง แต่นักเตะไทยส่วนใหญ่มันไม่คิดแบบนั้น เลี้ยงคลึงอยู่นั่นแหละ ผมว่าต้องปรับทัศนคติใหม่นะครับโค๊ชไทย ไอ้เรื่องหยวนๆทุกเรื่องควรเลิกได้แล้ว มันเป็นตัวปัญหาของการพัฒนาฟุตบอลมาช้านาน
ผมเริ่มเชื่อคุณเนวินนะที่บอกว่าใช้โค๊ชไทยก็จะได้อะไรแบบไทยๆ ผมว่ามีส่วนมากก้ความคิดที่ใส่ไปยังนักเตะ
ถ้ายังคิดแบบนี้อยู่อย่าไปหวังทวงแชมป์เลยครับ นักเตะดีๆเวลาเล่นสโมสรกับโค๊ชนอก มาเจอแบบนี้ง่อย-เหมือนเดิมปรับปรุงครับ
ขอให้ผ่านลอช่องแล้วกัน