ไม่รู้ว่ามีใครเป็นอย่างผมไหม
ผมไปมาเมื่อ ปีที่แล้ว ซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิต ช่วง มกราคม
พอเข้าฤดูหนาว  คิดถึงภูกระดึงขึ้นมา จนจับหัวใจ
ตอนอยู่ที่นั่น เวลานั้น มันบอกตัวเองตลอดว่า จะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว
ชอบนะ สวยนะ แต่ไม่ไหว ทางขึ้นมันโหดมาก ครั้งเดียวก็เกินพอ
เวลามาเล่าให้เพื่อนๆฟัง มันช่างน่าภูมิใจเสียจริง

แต่เนี่ย แปลก  ณ ตอนนี้ มันกลับคิดถึงภูกระดึง
ผมไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองจริงๆ
พอเวลา หาที่เที่ยว ฤดูหนาว มันก็จะมีภาพ ภูกระดึงเข้ามา
ความทรงจำมันก็ พาเรา กลับเข้าไปในช่วงเวลานั้น

คิดถึงจริงๆนะ
ไม่น่าเชื่อว่าความเหนื่อย ล้า แสนสาหัส กลับบ้าน เดินไม่ได้ 1 สัปดาห์ จะทำให้
เราคิดถึงที่นั่น มากขนาดนี้

ปล.ผมน้ำหนัก 90 ไม่ได้ฟิตซ้อมร่างกายใดๆ ไปเพราะใจล้วนๆ


อยากรู้ว่ามีใครเป็นอย่างผมบ้าง
ที่เคยบอกว่า จะไม่กลับมาอีกแล้ว
และสุดท้ายก็คิดถึง  จนได้