เมื่อไม่นานมานี้ได้มีโอกาสดูหนังเรื่อง Eu Nao Quero Voltar Sozinho  เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของเด็กสามคน "จีโอน่า"หญิงสาวเพื่อนสนิทที่แอบรักและทำทุกอย่างเพื่อเพื่อนชายที่ตาบอดของเธอที่ชื่อ "ลีโอ" วันหนึ่งมีเด็กนักเรียนชายย้ายเข้ามาใหม่ ชื่อ "เกเบรียล"  เกเบรียลและลีโอมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน จนทำให้จีโอน่าซึ่งเป็นเพื่อนสนิท รู้สึกสงสัย และเหมือนเสียใจอยู่ลึกๆ  ที่ต่อให้จีโอน่าทำดีหรือเสียสละ ดูแล สนิท ใกล้ชิดกับลีโอขนาดไหนเขาก็เป็นได้แค่เพื่อนสนิทกับลีโอ
.
.
.
.
.

พอดูหนังจบความรู้สึกตอนแรกคือ นิ่งไปก่อน 5555 คือเริ่มทบทวนและกลับมามองตัวเอง  ชอบหนังเรื่องนี้นะดูน่ารักและสดใสมาก
เขินแทนลีโอกับเกเบรียลเหลือเกิน  แต่อีกมุมนึ่งที่นิ่งไปคือ เข้าใจความรู้สึกของจีโอน่า มากๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทอยู่แล้วสักวันมันเกิดไม่สนิทกันขึ้นมาเพราะ เรื่องความต้องการทางความรักมันไม่เหมือนกัน  มันตรงกะชีวิต  คือแอบชอบเพื่อนที่เป็น เกย์อยู่ ซึ่งเรารู้ตั้งตอนรู้จักใหม่ๆแล้วว่าเขาเป็นเกย์ แต่หลอกตัวเองว่าไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนคนนี้ พอมันนานเข้าเวลาผ่านไปความสนิทมีผลต่อความรู้สึก ทำให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนไปในทางที่มากกว่าเพื่อน  เมื่อไม่นานมานี้อะไรอะไรเริ่มเปลี่ยนไป ห่างกันขึ้น ทำให้เสียใจยังบอกไม่ถูก  ร้องไห้ทุกข์ทรมาน หาทาง หาวิธี ที่จะทำยังไงไม่ให้ตัวเองเจ็บ  แต่ขอบอกตรงๆว่าไม่อยากบอกหรือไม่อยากจะแสดงออกกับเพื่อนมากว่ารักแค่ไหน มันรักเกินเพื่อนไปแล้ว  เพราะมันเป็นไปไม่ได้ สรรหาวิธีสารพัด  จนมาดูหนังเรื่องนี้  คือเริ่มจะเข้าใจว่าความรักนี่โคตรสวยงาม  ไม่มีคำว่า คนดี ไม่สนว่า เหมาะสมหรือไม่เหมาะสม  ไม่มีอะไรมาวัดได้สักอย่าง มันเป็นเรื่องของความรู้สึกทั้งสองคนล้วนๆ  ที่ไม่ต้องทำอะไรเลย มันก็คลิกกันเอง เราในตอนนี้ก็คงเหมือน "จีโอน่า" ทำดียังไงมันคือไม่ใช่  

วิธีที่ต้องทำให้ทุกข์น้อยที่สุด คือตอนนี้แค่ยอมรับและปล่อยมันไป  ขอมีความสุขในที่ที่ตรงนี้ ขอปล่อยให้เพื่อนได้ไปในทางของเพื่อนขอให้เพื่อนเจอคนที่ดีและรักเพื่อนมากๆ    เราก็จะกลับไปยืนเป็นเพื่อนที่อยู่ตรงที่เก่า เหนื่อยเหลือเกินกับความรักที่เป็นไม่ได้  พยายามจะฝืนตัวเองให้ตัดใจให้ได้  เพราะไม่อยากเสียเพื่อนไป  เข้าใจเพื่อนนะไม่โกรธ  เคยมีคนบอกว่า ถ้าคนเขาจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รัก คงจะเหมือน
ลีโอกับเกเบรียล ในเรื่องนี้ละมั้ง


http://www.youtube.com/watch?v=8EUJEcuvR5A