มีคนบอกว่า "หัดมองโลกแง่ดีให้มากกว่านี้และเลิกคิดมาก"

ตอนนี้เลยอยู่ระหว่างการฝึกฝนเพื่อที่จะพัฒนาตัวเองให้กลายเป็น

"มนุษย์แง่บวก"

ส่วนเรื่องคิดมากอันนี้น่าจะเป็นนิสัยที่ถูกฝังรากจนยากเกินกว่าที่จะ

แก้ไข

เมื่อแก้ที่ต้นเหตุไม่ได้จึงลองหันมาเปลี่ยนแปลงที่ปลายเหตุ

เพราะจากการคิดตรึกตรองแล้ว

"ผลลัพธ์" น่าจะไม่ต่างกันเท่าไหร่ บางทีอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ

ดังนั้นตอนนี้เลยกลายเป็น "คิดแง่บวกให้มาก"

เมื่อรู้ "เป้าหมาย" จึงควรเริ่มต้น "เปลี่ยนแปลง"

ผมลองเริ่มต้นจากการมองสิ่งที่พบเจอในชีวิตประจำวันในมุมมองที่

"ต่าง" ออกไปจากเดิม

ผมค้นพบว่าการตื่นเช้าช่วยให้เรามีเวลาในการเรียนรู้มากขึ้น และ

ช่วยให้เราง่วงนอนเร็วขึ้น

นั่นส่งผลให้เราได้หลับพักผ่อนเป็นเวลา ซึ่งมีผลพลอยได้ที่ดีกับ

สุขภาพ

ระหว่างการเดินทางในช่วงเวลาที่เร่งรีบผมพบเจอสิ่งน่าสนใจ

มากมายที่ปกติไม่เคยสนใจ

บนรถไฟฟ้าที่แออัด ผู้คนที่จดจ่ออยู่กับอุปกรณ์สื่อสารในมือ

ผมพบเจอรอยยิ้มที่เกิดจาก "ที่ว่าง"

เพียงแค่เรามีน้ำใจ

ผมพบเจอการทรงตัวโดยไม่ต้องยึดจับ

เพียงแค่มีโทรศัพท์ในมือ

ผมพบเจอว่าฐานะไม่ได้สร้างความแตกต่าง

เมื่ออยู่บนขบวนเดียวกัน

ไม่มีการรังเกียจ ไม่มีการแบ่งแยก หากคุณไม่มีกลิ่นตัวที่รุนแรง

เกินไป

ผมพบเจอโทรศัพท์หลากหลายรุ่น หลากหลายราคา จากหลาก

หลายคน

แต่สร้างรอยยิ้มเหมือนกัน

ผมพบเจอคนต่างเชื้อชาติ ต่างภาษา ต่างลักษณะจากการเดินทาง

ซึ่งหาไม่ได้บนแท็กซี่

หลังจากลงรถไฟฟ้าผมเลือกที่จะ "เดิน" อย่างไม่รีบเร่งทั้งที่นั่ง

มอเตอร์ไซค์รับจ้างได้

เพียงเพราะความคิดที่ว่า "อย่างน้อยร่างกายก็ได้ออกกำลัง"

ผลพลอยได้จากการเดินทำให้พบเห็นผู้คนมากมาย

ชีวิตกลายเป็นความรีบเร่ง ชีวิตกลายเป็นการแข่งขัน

แต่ท่ามกลางความรีบเร่งและการแข่งขัน

ผมเห็นความมีระเบียบของผู้คนที่ต่อแถวซื้ออาหาร

ความเห็นความมีวินัยของผู้คนที่ต่อแถวรอขึ้นรถมอเตอร์ไซค์

รับจ้าง

ผมเห็นรอยยิ้มคนเฒ่าคนแก่ที่พูดคุยกับลูกหลาน

ผมเข้าใกล้ธรรมชาติกลางตัวเมืองเมื่อเดินผ่านฝูงนกพิราบ

จริงแล้วการมองโลกแง่ดีไม่น่าจะเป็นเรื่องยากแต่กลับทำยาก

เพียงแต่เราต้อง "เริ่ม"

เพียงแต่เราต้อง "เปลี่ยน"

สิ่งที่ยากที่สุดน่าจะเป็น "ความคิด"

แต่เมื่อใดที่เปลี่ยนความคิดได้ "การกระทำ" ก็จะเปลี่ยนแปลงตาม

ตอนนี้เป็นแค่จุดเริ่มต้น ผลลัพธ์ยังไม่เห็นเด่นชัด

ตอนนี้เป็นแค่จุดเริ่มต้น ยังไม่แน่ใจว่ามาถูกทางหรือไม่

ตอนนี้เป็นแค่จุดเริ่มต้น และไม่รู้ว่าปลายทางจะสิ้นสุดตรงไหน

แต่ที่รู้คือสองวันที่ผ่านมา

ความเครียดผมลดลง

รอยยิ้มผมเยอะขึ้น

ชีวิตไม่รู้สึกกดดัน

ความสุขเพิ่มมากขึ้น

ปล่อยวางมากขึ้น

มองรอบตัวมากขึ้น

ที่สำคัญผมได้ยินเสียงหัวเราะจากปลายสายที่พูดคุย หลังจากไม่

ได้ยินมาสักระยะ

"บางอย่างอาจไม่ได้เห็นอย่างชัดเจน แต่รับรู้ได้ด้วยความรู้สึก

บางครั้งการแสดงออกอาจไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุดเสมอไป

และบางทีอาจจะมีคนที่เฝ้ารอการเปลี่ยนแปลงแง่บวกครั้งใหญ่ของ

เราอยู่ก็เป็นได้"



ปล.อาจจะเขียนไม่ค่อยเก่งนะครับ กำลังฝึกหัดเขียนไปเรื่อยๆเผื่อวันหนึ่งจะพัฒนาไปเป็นนักเขียนได้  5555

Facebook : perdsamong
ig : perdsamong