ตั้งใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาไม่ได้ตั้งใจจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของใครและโรงพยาบาลไหน แต่ต้องการเป็นอุทาหรณ์ให้แม่ ๆ ที่ตั้งครรภ์อยู่นะค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนช่วงเดือนกันยายน 2556 เรื่องนี้เคย Post เข้าไปใน Facebook คลับคุณแม่ปีมะเส็งธันวาคมนะค่ะ
ยาวหน่อยนะค่ะ และก็มีตัวละครที่เป็นหมอหลายคน ลองอ่านแล้วถ้า งง หลังไมค์มาถามได้นะค่ะ ขอไม่พูดถุงคนและสถานที่ในกระทู้ค่ะ
วันนี้จะขออนุญาตแม่ ๆ มาเล่าประสบการณ์เรื่องการหาหมอที่ชำนาญกับไม่ชำนาญนี้มันมีข้อแตกต่างกันยังไงให้ฟังนะค่ะ
เรื่องมันเริ่มตั้งแต่วันพฤหัสที่ผ่านมานะค่ะ วันนั้นเป็นวันที่รู้สึกว่าลูกสะดึกเยอะและแรงมาก วันนั้นทั้งวันสะอึกเป็นสิบรอบ เราก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว เพราะเคยหาข้อมูลเรื่องการสะอึกของลูกน้อยในครรภ์อ่านแล้วเหมือนเรื่องที่ดีปกติ ไม่มีปัญหาอะไร แต่ตอนท้าย ๆ ที่อ่าน เค้าบอกว่าถ้าสะอึกมากติดต่อกันยาวนานสะอึกรุนแรง อาจเกิดจากเบบี๋ทับสายสะดือได้ เราก็เริ่มจิตตกเพราะหลังจากสะอึกจากเช้ามาจนเกือบเย็น แกเริ่มดิ้นน้อยลง วันรุ่งขึ้นก็ดิ้นน้อยลง เราเองก็พยายามทำกิจกรรรมทุกอย่างเหมือนทุกวันเพื่อสังเกตอาการแล้วก็เข้าข้างว่าสงสัยเมื่อวานคงสะอึกจนเหนื่อย เช้าก็แล้ว บ่ายก็แล้ว ยังดิ้นนะค่ะ แต่ความแรงและจำนวนนี้หายไปเยอะค่ะ เริ่มใจไม่ดี กะว่า บ่าย 3 โมงจะหนีออกไปหาหมอ กะว่าจะไปคลีนิคที่ฝากครรภ์ คิวหมอเยื้อนก็เต็ม โทรไปบำรุงราษฎร์ พยาบาลตอบดีมาก เค้าแนะนำให้เข้ามาหาหมอ ตรวจความสมบูรณ์ของเด็กผ่านการอัลตร้าซาวน์ และทำ NST เพื่อฟังการเต้นของหัวใจน้อง เราก็เห็นด้วย กะจะออกไปแล้ว แต่งานเข้ามากมายเลยไม่ได้ออกไปตอนนั้น กว่าจะได้ไปก็ 6 โมงแล้ว วันศุกร์รถก็ติด ในใจคิดว่าคงไม่มีอะไร ไปหาหมอแถวบ้านดีกว่า เลยโทรไปถามที่ รพ หนึ่งที่ถนนวิภาวดี ใกล้ ม.เกษตร แถวบ้าน โทรไปพยาบาลบอกว่าหมออยู่ถึง1 ทุ่มทีนี้เราก็บึ่งเลยค่ะ รถก็ติดสาหัส โทรไปขอร้องเค้าให้หมออยู่ต่ออีกครึ่ง ชม ก็ได้พบหมอนะค่ะ เจอครั้งแรกก็เอ่ม ดูดีน่าจะมีความรู้ พยาบาลเรียก "อาจารย์" หมอก็สอบถามข้อมูลเบื้องต้น เราก็เล่า ๆ ไป บรา ๆๆๆๆๆ แล้วก็ซาวน์ ทุกอย่างดูดีหมด นน น้องก็ดี 1563 กรัม เสร็จแล้วหมอก็ส่งตัวลงไปห้องคลอดเพื่อทำ NST ประมาณ 20 นาที เราก็นอนรอไป ระหว่างทำน้องก็ดิ้นดีค่ะ (ลืมบอกไป พอเราบึ่งรถจะออกไปหาหมอ แกก็เริ่มดิ้นดีขึ้น แต่กระนั้น ตัดสินใจไปหาหมอแล้ว เดินหน้าไม่ถอยแน่นอน) พอน้องดิ้นมาก ๆ ไอ้สายที่วัดการเต้นของหัวใจมันคงเคลื่อนทำให้การจับการเต้นของหัวใจหลุดไปสักพักก็กลับมาใหม่ เป็นอย่างงี้หลายรอบ พอ 20 นาทีผ่านไปหมอคนเดิมก็ลงมาดู พยาบาลก็ยกมือไหว้ และเรียน "อาจารย์" อีก หมอมาดูกร๊าฟ แล้วบอกมัน Dropอ่ะ หลายครั้งเหมือนกัน หมอก็ถามว่ากินข้าวยัง เราก็บอกว่ายังค่ะ ก็คนรีบขนาดนี้จะเอาเวลาที่ไหนไปกินข้าวอ่ะ ตอนนั้น 3 ทุ่มแล้ว หมอบอกไปกินข้าวแล้วมาวัดใหม่ เชอรี่ก็ไปหาอะไรกินเล็กน้อย แล้วขึ้นไปวัดใหม่ ก็ยัง Drop อีก แต่ตอนนี้หมอคนที่ 1 กลับบ้านไปแล้ว ให้หมอเวรประจำห้องคลอดดูให้ พอหมอมา พยาบาลก็ ยกมือไหว้อีก แล้วเรียก "อาจารย์" เราก็ เอ่ม รพ นี้ดีเนอะอาจารย์หมอเยอะดี พอหมอคนที่สองมาอ่านผล ก็บอกทำไมยังมี Drop แต่ครั้งที่สองเปลี่ยนเครื่อง NST อีกเครื่องหนึ่ง หมอก็เริ่มไม่แน่ใจ เอาเครื่องอัลตร้าซาวน์มาตรวจอีกที หมอบอกว่า น้ำคร่ำน้อย แต่ไม่ถึงขนาดต่ำ แต่ค่อนไปทางน้อย เราก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว ถามหมอว่าแล้วจะมีผลยังไง เกิดจากอะไร หมอบอกอาจเกิดจากรกทำงานไม่ดี ส่งอาหารอากาศไปเลี้ยงน้องไม่ดี น้องถึงมีอัตราการเต้นของหัวใจไม่ดีมีตกมี Dropตอนนั้นในหัวเริ่มคิดสารตะ แถมหมอบอกว่า อาจจะต้องคลอดก่อนกำหนด พระเจ้าช่วย ตอนนั้น เราเพิ่งจจะ 30W กว่า ๆ เอง ถ้าน้องคลอดออกมาจะเป็นไง เราก็กลั้นใจถามหมอว่า ถ้าคลอดออกมาแล้วน้องจะรอดมั๊ยค่ะ หมอบอกไม่รู้ ต้องดูอาการแต่ Case น้ำคร่ำน้อยแบบนี้เอาน้องออกมาเลี้ยงข้างนอกดีกว่า หมอบอกว่าคุณไม่ควรกลับบ้านแล้ว ควร Admit แล้วฉีดยาขยายปอดน้อง แล้วผ่าคลอดเลย ตอนนั้นเชอรี่ขาสั่นไปหมอ ในหัวคิออะไรไม่ออก อยู่คนเดียว สามีไม่อยู่ เพราะต้องดูแลลูกสาวคนโต เบตมือถือก็จะหมด ตัวสินใจเฮือกสุดท้าย โทรหาหมอที่ฝากครรภ์ คุณหมอรับสายด้วย ตอนนั้น 4 ทุ่มแล้ว ให้หมอที่ฝากครรภ์คุยกับหมอที่นี้ คุยกัน 4-5 ประโยคแล้ววางสายไป เรายิ่งงงเข้าไปอีก ทำไงดี ตัดสินใจโทรไปหาหมอฝากครรภ์อีกครั้งว่าตกลงให้เราทำอย่างไรต่อไป หมอแจ้งว่าให้เข้าไปที่โรงพยาบาลที่จะไปคลอดที่อยู่ในซอยคอนแวนต์ ให้หมอเวรที่นั้นตรวจให้ละเอียดอีกครั้งแล้วหมอจะตอบได้ แต่เท่าที่ฟังหมอที่ รพ. นี้พูดประโยคที่แจ้งมันขัดกัน ตอนนั้นเราตัดสินใจเลยยังไงคืนนี้ต้องรู้เรื่องให้ได้ บึ่งขับรถกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า บอกสามี ถ้าผลออกมายังไงก็ต้องยอมรับนะ ถ้าเค้าจะเป็นลูกเรายังไงก็เป็นลูกเรา ถ้าไม่ใช่ก็ต้องปล้อยเค้าไป แล้วก็ออกไปก็โทรไป รพ. เล่า Case ให้ รพ ฟัง ถามชื่อหมอสูติที่อยู่ตอนนั้นเพราะตอนนั้นมันดึกมากแล้วประมาณ 5 ทุ่ม แล้วก็เข้าไป ไปถึงพยาบาลทราบ Case เราแล้ว ให้เราเข้าไปนอนรอที่ห้องคลอดเลย นั้งรถเข็นเข้าห้องคลอด โอ๊ย บรรยากาศตอนคลอดลูกสาวคนโตมาเลย ที่เดิม เวลาเปลี่ยน กลัวมาก กลัวผลที่จะออกมา กลัวว่าจะต้องคลอดเร็ว ๆ นี้ พยาบาลเอาเครื่อง NST มาติดเหมือนเดิม มี Drop 2-3 ครั้ง แต่เราก็สังเกตุว่าตอนที่ Drop นี้เป็นช่วงลูกดิ้น ก็เริ่มเข้าข้างตัวเองว่าเพราะลูกดิ้น เดรื่องหลุดเลย Drop หลังจากติดเครื่อง 20 นาที พยาบาลก็เอาเครื่องอัลตร้าซาวน์เข้ามา หมอก็มาตรวจน้อง แล้วก็วัดความสมบูรณ์เด็กตามปกติ แล้วก็วัดน้ำคร่ำ หมอบอกว่าน้ำคร่ำไม่น้อยนะค่ะคุณแม่ แล้วก็ให้ดูช่วงที่เป็นพื้นที่สีดำ ๆ นั้นคือพื้นที่ของน้ำคร่ำลองวัดความลึกก็ได้ประมาณ 4-5 ซม. หมอก็แจ้งว่า น้ำคร่ำไม่น้อย เด็กปกติ นน ตามเกณฑ์ การเต้นของหัวใจปกติ ที่ Drop เพราะหัวตัวที่ติดกับท้องเราหลุดตอนน้องดิ้น ซึ่งเกิดขึ้นได้ การดิ้นของน้องดี น้องกลับหัวแล้ว ปกติค่ะ หมอว่ากลับบ้านได้นะค่ะ แล้วจะโทรแ้จ้ง Case กับหมอที่ฝากครรภ์ค่ะ ตอนนั้นโล่งมาก รู้สึกเลยว่าเครืองที่เค้าใช้ก็ผิดกันแล้ว ความเชี่ยวชาญชำนาญก็ต่างกัน
วันเสาร์ก็ทำตัวปกติ ดูลูกดิ้นเหมือนเดิม ก็เหมือนจะปกติ แต่เย็น ๆ เริ่มดิ้นน้อยอีกแล้ว อีแม่เริ่มจิตตกอีกแล้ว บอกสามีขอดูอาการอีกคืน พรุ่งนี้อาจต้องไปหาหมอฝากครรภ์อีกครั้งเพราะเราเชื่อหมอที่ฝากครรภ์เพราะหมอคนนี้ขึ้นชื่อในเรื่องการอัลตราซาวน์เรื่องความผิดปกติของเด็กในครรภ์
วันอาทิตย์หลังกินข้าวเช้า น้องก็ดิ้นดีขึ้น แต่ในใจคิดยังไงอาทิตย์หน้าก็ต้องไปหาหมอที่ฝากครรภ์ตามนัดอยู่แล้ว ไปเร็วขึ้นอาทิตย์หนึ่งละกันเพื่อความสบายใจ ไปถึงบอกเจ้าหน้าที่มาหาหมอนอกรอบเพราะรู้สึกน้องดิ้นน้อย พอเจอหมอปุ๊บ หมอบอกจำได้แล้ว Case คุณวันศุกร์ทำเอาหมอป่วนกันไปหมด แล้วหมอก็จับไปซาวน์ ตอนซาวน์หมอก็จิ้มๆ วัด ๆ ไปเรื่อยตาม Style ของแก พอตอนวันน้ำคร่ำ แกบอก บ่อเดียวก็เกิน 5 ซม แล้ว ในท้องเรามี 4 บ่อ น้ำคร่ำจะน้อยได้ยังไง พอฟังเสร็จ เราแทบอยากจะกลับไปด่าหมอที่ รพ. แรกมาก ๆ เค้ารู้มั๊ยนะว่าสิ่งที่เค้าพูดทำให้แม่อย่างเราหัวใจจะหยุดเต้น ขับรถกลับบ้านแทบจะบ้าตาย เราเลยคุยกับหมอที่ฝากครรภ์ว่าวันนั้นตอนที่หมอคุยกับหมอที่ รฑ. แรก เค้าว่าอย่างไงบ้าง หมอบอกว่า สิ่งที่เค้าพูดมามันขัดแย้งกัน เค้าบอกว่า วัด NST แล้วมี Drop แต่น้องก็ดิ้นดี วัดน้ำคร่ำได้ค่อนน้อย หมอที่ฝากครรภ์ถามว่า น้อง นน เท่าไหร่ หมอ รพ แรกบอกว่าเครื่องมืออัลตร้าซาวน์มันไม่ค่อยดีไม่สามารถวัด นน น้องได้ หมอที่ฝากครรภ์เลยบอกว่า ถ้าเครื่องอัลตร้าซาวน์ที่ไม่สามารถวัด นน น้องได้ นี่มันเครื่องโบราณสุด ๆ แล้วจะวัดน้ำคร่ำได้อย่างไร หมอเลยไม่คุยแล้ว ให้เราเข้าไปที่ รพ. ที่จะไปคลอด เราถึงได้ความกระจ่างว่า ตอนที่หมอคนแรกพูดว่าน้ำคร่ำน้อย ซาวน์ไปพูดกับพยาบาลในห้องนี่ดูสิ น้ำคร่ำข้างนี้ 0 ตรงนี้ เท่านู้นเท่านี้ นี่มันวัดมาจากเครื่องที่ไร้ประสิทธิภาพนี้เองเหรอ แล้วเครื่อง NST ที่คุณเอามาวัดแล้วบอกว่าอัตราการเต้นหัวใจน้อง Drop บ่อย น้องต้องมีปัญหาแน่ ๆ นี้คุณไม่ได้เข้ามาดูเหรอว่ามัน Drop เพราะอะไร เราเพิ่งเคยใช้เครื่องนี้ครั้งแรกยังเดาได้เลยว่ามัน Drop ตอนนั้องดิ้นแรง ๆ ตัวหัวที่มันอ่านค่าที่ติดกับพุงเรามันถึงเคลื่อนที่ไงค่ะ พยายามบอกเค้าแล้วเค้าก็ไม่ฟัง นี่เค้าแน่ใจเหรอว่าเป็นการวินิจฉัยอาการของคนที่พยาบาลทุกคนเรียกว่า "อาจารย์" เราถามเรื่องนี้กับหมอที่ฝากครรภ์ว่าทำไมที่ รพ นั้น อาจารย์หมอเยอะจัง หมอที่เราฝากครรภ์ (ที่เป็นอาจารย์หมอตัวจริง)บอกว่า รพ เอกชน ส่วนใหญ่จะเรียกหมอทุกคนว่าอาจารย์ แต่ผมไม่เห็นด้วย เพราะมันสร้างความสับสนและไม่ยุติธรรม กับคนไข้ เราเห็นด้วย 100% เพราะเราก็หลงติดกับคำนี้ว่าหมอคนนี้ต้องวินิจฉัยถูกแน่ ๆ เพราะเป็นอาจารย์
ที่เล่ามานาน ไม่ได้ต้องการ Complain ใคร ไม้ต้องการเอาผิดกับใคร แต่แค่บอกไว้ว่า รพ นี้คงรักษาได้แค่โรคพื้น ๆ เช่น หวัดเท่านั้น คงขอลากันทีกับ รพ ที่ทำแบบนี้กับคนไข้ เหมือนหาเงิน ตลอดเวลาที่เชอรี่ทำ NST ในห้องคลอดที่ รพ. แรก พยาบาลจะถามว่า ค่าคลอดที่ รพ. ที่เราจะไปคลอดเท่าไหร่ ที่นี้ผ่าคลอด 50000 กว่า ไม่ลองเปลี่ยนมาที่นี่หล่ะ มันเป็นมารยาทที่ควรถามเหรอค่ะ ไม่ได้วีนไม่ได้โวย แต่แค่รู้สึกว่าของดีไม่ต้องโฆษณาค่ะ
งานนี้ทำให้รู้อีกว่ามืออาชีพกับมือสมัครเล่นมันต่างกันตรงไหน ชั่วโมงบินสูงกับไม่สูงมันต่างกันยังไง
ยังไงขอให้แม่ๆ เลือกที่จะวิเคราะห์นะค่ะ กับข้อมูลที่หมอบอก อย่าเชื่อ 100% ถ้าเราไม่ได้ไว้ใจหมอคนนั้นจริง ๆ ถ้าเป็นคนที่เชื่อหมอ 100% ป่านนี้คงนอนรอคลอดไปแล้ว หมอคนนั้นเค้าจะรู้สึกมั๊ยว่าเค้าทำให้ผู้หญิงท้องแก่คนหนึ่งตกใจจนหัวใจเกือบหยุดเต้น
ที่เพิ่งจะเอาเรื่องนี้มาเขียนกระทู้ในพันทิพเพราะเราต้องการให้คลอดน้องออกมาก่อนว่าน้องสมบูรณ์และตอนนี้น้องก็คลอดเรียบร้อยแล้วค่ะตั้งแต่วันที 29 พฤศจิกายน ที่ผ่านมาค่ะ น้องปกติดี สมบูรณ์ทุกอย่างค่ะ
ขอแชร์ประสบการณ์การหาหมอที่ชำนาญและไม่ชำนาญในระหว่างตั้งครรภ์
ยาวหน่อยนะค่ะ และก็มีตัวละครที่เป็นหมอหลายคน ลองอ่านแล้วถ้า งง หลังไมค์มาถามได้นะค่ะ ขอไม่พูดถุงคนและสถานที่ในกระทู้ค่ะ
วันนี้จะขออนุญาตแม่ ๆ มาเล่าประสบการณ์เรื่องการหาหมอที่ชำนาญกับไม่ชำนาญนี้มันมีข้อแตกต่างกันยังไงให้ฟังนะค่ะ
เรื่องมันเริ่มตั้งแต่วันพฤหัสที่ผ่านมานะค่ะ วันนั้นเป็นวันที่รู้สึกว่าลูกสะดึกเยอะและแรงมาก วันนั้นทั้งวันสะอึกเป็นสิบรอบ เราก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว เพราะเคยหาข้อมูลเรื่องการสะอึกของลูกน้อยในครรภ์อ่านแล้วเหมือนเรื่องที่ดีปกติ ไม่มีปัญหาอะไร แต่ตอนท้าย ๆ ที่อ่าน เค้าบอกว่าถ้าสะอึกมากติดต่อกันยาวนานสะอึกรุนแรง อาจเกิดจากเบบี๋ทับสายสะดือได้ เราก็เริ่มจิตตกเพราะหลังจากสะอึกจากเช้ามาจนเกือบเย็น แกเริ่มดิ้นน้อยลง วันรุ่งขึ้นก็ดิ้นน้อยลง เราเองก็พยายามทำกิจกรรรมทุกอย่างเหมือนทุกวันเพื่อสังเกตอาการแล้วก็เข้าข้างว่าสงสัยเมื่อวานคงสะอึกจนเหนื่อย เช้าก็แล้ว บ่ายก็แล้ว ยังดิ้นนะค่ะ แต่ความแรงและจำนวนนี้หายไปเยอะค่ะ เริ่มใจไม่ดี กะว่า บ่าย 3 โมงจะหนีออกไปหาหมอ กะว่าจะไปคลีนิคที่ฝากครรภ์ คิวหมอเยื้อนก็เต็ม โทรไปบำรุงราษฎร์ พยาบาลตอบดีมาก เค้าแนะนำให้เข้ามาหาหมอ ตรวจความสมบูรณ์ของเด็กผ่านการอัลตร้าซาวน์ และทำ NST เพื่อฟังการเต้นของหัวใจน้อง เราก็เห็นด้วย กะจะออกไปแล้ว แต่งานเข้ามากมายเลยไม่ได้ออกไปตอนนั้น กว่าจะได้ไปก็ 6 โมงแล้ว วันศุกร์รถก็ติด ในใจคิดว่าคงไม่มีอะไร ไปหาหมอแถวบ้านดีกว่า เลยโทรไปถามที่ รพ หนึ่งที่ถนนวิภาวดี ใกล้ ม.เกษตร แถวบ้าน โทรไปพยาบาลบอกว่าหมออยู่ถึง1 ทุ่มทีนี้เราก็บึ่งเลยค่ะ รถก็ติดสาหัส โทรไปขอร้องเค้าให้หมออยู่ต่ออีกครึ่ง ชม ก็ได้พบหมอนะค่ะ เจอครั้งแรกก็เอ่ม ดูดีน่าจะมีความรู้ พยาบาลเรียก "อาจารย์" หมอก็สอบถามข้อมูลเบื้องต้น เราก็เล่า ๆ ไป บรา ๆๆๆๆๆ แล้วก็ซาวน์ ทุกอย่างดูดีหมด นน น้องก็ดี 1563 กรัม เสร็จแล้วหมอก็ส่งตัวลงไปห้องคลอดเพื่อทำ NST ประมาณ 20 นาที เราก็นอนรอไป ระหว่างทำน้องก็ดิ้นดีค่ะ (ลืมบอกไป พอเราบึ่งรถจะออกไปหาหมอ แกก็เริ่มดิ้นดีขึ้น แต่กระนั้น ตัดสินใจไปหาหมอแล้ว เดินหน้าไม่ถอยแน่นอน) พอน้องดิ้นมาก ๆ ไอ้สายที่วัดการเต้นของหัวใจมันคงเคลื่อนทำให้การจับการเต้นของหัวใจหลุดไปสักพักก็กลับมาใหม่ เป็นอย่างงี้หลายรอบ พอ 20 นาทีผ่านไปหมอคนเดิมก็ลงมาดู พยาบาลก็ยกมือไหว้ และเรียน "อาจารย์" อีก หมอมาดูกร๊าฟ แล้วบอกมัน Dropอ่ะ หลายครั้งเหมือนกัน หมอก็ถามว่ากินข้าวยัง เราก็บอกว่ายังค่ะ ก็คนรีบขนาดนี้จะเอาเวลาที่ไหนไปกินข้าวอ่ะ ตอนนั้น 3 ทุ่มแล้ว หมอบอกไปกินข้าวแล้วมาวัดใหม่ เชอรี่ก็ไปหาอะไรกินเล็กน้อย แล้วขึ้นไปวัดใหม่ ก็ยัง Drop อีก แต่ตอนนี้หมอคนที่ 1 กลับบ้านไปแล้ว ให้หมอเวรประจำห้องคลอดดูให้ พอหมอมา พยาบาลก็ ยกมือไหว้อีก แล้วเรียก "อาจารย์" เราก็ เอ่ม รพ นี้ดีเนอะอาจารย์หมอเยอะดี พอหมอคนที่สองมาอ่านผล ก็บอกทำไมยังมี Drop แต่ครั้งที่สองเปลี่ยนเครื่อง NST อีกเครื่องหนึ่ง หมอก็เริ่มไม่แน่ใจ เอาเครื่องอัลตร้าซาวน์มาตรวจอีกที หมอบอกว่า น้ำคร่ำน้อย แต่ไม่ถึงขนาดต่ำ แต่ค่อนไปทางน้อย เราก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว ถามหมอว่าแล้วจะมีผลยังไง เกิดจากอะไร หมอบอกอาจเกิดจากรกทำงานไม่ดี ส่งอาหารอากาศไปเลี้ยงน้องไม่ดี น้องถึงมีอัตราการเต้นของหัวใจไม่ดีมีตกมี Dropตอนนั้นในหัวเริ่มคิดสารตะ แถมหมอบอกว่า อาจจะต้องคลอดก่อนกำหนด พระเจ้าช่วย ตอนนั้น เราเพิ่งจจะ 30W กว่า ๆ เอง ถ้าน้องคลอดออกมาจะเป็นไง เราก็กลั้นใจถามหมอว่า ถ้าคลอดออกมาแล้วน้องจะรอดมั๊ยค่ะ หมอบอกไม่รู้ ต้องดูอาการแต่ Case น้ำคร่ำน้อยแบบนี้เอาน้องออกมาเลี้ยงข้างนอกดีกว่า หมอบอกว่าคุณไม่ควรกลับบ้านแล้ว ควร Admit แล้วฉีดยาขยายปอดน้อง แล้วผ่าคลอดเลย ตอนนั้นเชอรี่ขาสั่นไปหมอ ในหัวคิออะไรไม่ออก อยู่คนเดียว สามีไม่อยู่ เพราะต้องดูแลลูกสาวคนโต เบตมือถือก็จะหมด ตัวสินใจเฮือกสุดท้าย โทรหาหมอที่ฝากครรภ์ คุณหมอรับสายด้วย ตอนนั้น 4 ทุ่มแล้ว ให้หมอที่ฝากครรภ์คุยกับหมอที่นี้ คุยกัน 4-5 ประโยคแล้ววางสายไป เรายิ่งงงเข้าไปอีก ทำไงดี ตัดสินใจโทรไปหาหมอฝากครรภ์อีกครั้งว่าตกลงให้เราทำอย่างไรต่อไป หมอแจ้งว่าให้เข้าไปที่โรงพยาบาลที่จะไปคลอดที่อยู่ในซอยคอนแวนต์ ให้หมอเวรที่นั้นตรวจให้ละเอียดอีกครั้งแล้วหมอจะตอบได้ แต่เท่าที่ฟังหมอที่ รพ. นี้พูดประโยคที่แจ้งมันขัดกัน ตอนนั้นเราตัดสินใจเลยยังไงคืนนี้ต้องรู้เรื่องให้ได้ บึ่งขับรถกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า บอกสามี ถ้าผลออกมายังไงก็ต้องยอมรับนะ ถ้าเค้าจะเป็นลูกเรายังไงก็เป็นลูกเรา ถ้าไม่ใช่ก็ต้องปล้อยเค้าไป แล้วก็ออกไปก็โทรไป รพ. เล่า Case ให้ รพ ฟัง ถามชื่อหมอสูติที่อยู่ตอนนั้นเพราะตอนนั้นมันดึกมากแล้วประมาณ 5 ทุ่ม แล้วก็เข้าไป ไปถึงพยาบาลทราบ Case เราแล้ว ให้เราเข้าไปนอนรอที่ห้องคลอดเลย นั้งรถเข็นเข้าห้องคลอด โอ๊ย บรรยากาศตอนคลอดลูกสาวคนโตมาเลย ที่เดิม เวลาเปลี่ยน กลัวมาก กลัวผลที่จะออกมา กลัวว่าจะต้องคลอดเร็ว ๆ นี้ พยาบาลเอาเครื่อง NST มาติดเหมือนเดิม มี Drop 2-3 ครั้ง แต่เราก็สังเกตุว่าตอนที่ Drop นี้เป็นช่วงลูกดิ้น ก็เริ่มเข้าข้างตัวเองว่าเพราะลูกดิ้น เดรื่องหลุดเลย Drop หลังจากติดเครื่อง 20 นาที พยาบาลก็เอาเครื่องอัลตร้าซาวน์เข้ามา หมอก็มาตรวจน้อง แล้วก็วัดความสมบูรณ์เด็กตามปกติ แล้วก็วัดน้ำคร่ำ หมอบอกว่าน้ำคร่ำไม่น้อยนะค่ะคุณแม่ แล้วก็ให้ดูช่วงที่เป็นพื้นที่สีดำ ๆ นั้นคือพื้นที่ของน้ำคร่ำลองวัดความลึกก็ได้ประมาณ 4-5 ซม. หมอก็แจ้งว่า น้ำคร่ำไม่น้อย เด็กปกติ นน ตามเกณฑ์ การเต้นของหัวใจปกติ ที่ Drop เพราะหัวตัวที่ติดกับท้องเราหลุดตอนน้องดิ้น ซึ่งเกิดขึ้นได้ การดิ้นของน้องดี น้องกลับหัวแล้ว ปกติค่ะ หมอว่ากลับบ้านได้นะค่ะ แล้วจะโทรแ้จ้ง Case กับหมอที่ฝากครรภ์ค่ะ ตอนนั้นโล่งมาก รู้สึกเลยว่าเครืองที่เค้าใช้ก็ผิดกันแล้ว ความเชี่ยวชาญชำนาญก็ต่างกัน
วันเสาร์ก็ทำตัวปกติ ดูลูกดิ้นเหมือนเดิม ก็เหมือนจะปกติ แต่เย็น ๆ เริ่มดิ้นน้อยอีกแล้ว อีแม่เริ่มจิตตกอีกแล้ว บอกสามีขอดูอาการอีกคืน พรุ่งนี้อาจต้องไปหาหมอฝากครรภ์อีกครั้งเพราะเราเชื่อหมอที่ฝากครรภ์เพราะหมอคนนี้ขึ้นชื่อในเรื่องการอัลตราซาวน์เรื่องความผิดปกติของเด็กในครรภ์
วันอาทิตย์หลังกินข้าวเช้า น้องก็ดิ้นดีขึ้น แต่ในใจคิดยังไงอาทิตย์หน้าก็ต้องไปหาหมอที่ฝากครรภ์ตามนัดอยู่แล้ว ไปเร็วขึ้นอาทิตย์หนึ่งละกันเพื่อความสบายใจ ไปถึงบอกเจ้าหน้าที่มาหาหมอนอกรอบเพราะรู้สึกน้องดิ้นน้อย พอเจอหมอปุ๊บ หมอบอกจำได้แล้ว Case คุณวันศุกร์ทำเอาหมอป่วนกันไปหมด แล้วหมอก็จับไปซาวน์ ตอนซาวน์หมอก็จิ้มๆ วัด ๆ ไปเรื่อยตาม Style ของแก พอตอนวันน้ำคร่ำ แกบอก บ่อเดียวก็เกิน 5 ซม แล้ว ในท้องเรามี 4 บ่อ น้ำคร่ำจะน้อยได้ยังไง พอฟังเสร็จ เราแทบอยากจะกลับไปด่าหมอที่ รพ. แรกมาก ๆ เค้ารู้มั๊ยนะว่าสิ่งที่เค้าพูดทำให้แม่อย่างเราหัวใจจะหยุดเต้น ขับรถกลับบ้านแทบจะบ้าตาย เราเลยคุยกับหมอที่ฝากครรภ์ว่าวันนั้นตอนที่หมอคุยกับหมอที่ รฑ. แรก เค้าว่าอย่างไงบ้าง หมอบอกว่า สิ่งที่เค้าพูดมามันขัดแย้งกัน เค้าบอกว่า วัด NST แล้วมี Drop แต่น้องก็ดิ้นดี วัดน้ำคร่ำได้ค่อนน้อย หมอที่ฝากครรภ์ถามว่า น้อง นน เท่าไหร่ หมอ รพ แรกบอกว่าเครื่องมืออัลตร้าซาวน์มันไม่ค่อยดีไม่สามารถวัด นน น้องได้ หมอที่ฝากครรภ์เลยบอกว่า ถ้าเครื่องอัลตร้าซาวน์ที่ไม่สามารถวัด นน น้องได้ นี่มันเครื่องโบราณสุด ๆ แล้วจะวัดน้ำคร่ำได้อย่างไร หมอเลยไม่คุยแล้ว ให้เราเข้าไปที่ รพ. ที่จะไปคลอด เราถึงได้ความกระจ่างว่า ตอนที่หมอคนแรกพูดว่าน้ำคร่ำน้อย ซาวน์ไปพูดกับพยาบาลในห้องนี่ดูสิ น้ำคร่ำข้างนี้ 0 ตรงนี้ เท่านู้นเท่านี้ นี่มันวัดมาจากเครื่องที่ไร้ประสิทธิภาพนี้เองเหรอ แล้วเครื่อง NST ที่คุณเอามาวัดแล้วบอกว่าอัตราการเต้นหัวใจน้อง Drop บ่อย น้องต้องมีปัญหาแน่ ๆ นี้คุณไม่ได้เข้ามาดูเหรอว่ามัน Drop เพราะอะไร เราเพิ่งเคยใช้เครื่องนี้ครั้งแรกยังเดาได้เลยว่ามัน Drop ตอนนั้องดิ้นแรง ๆ ตัวหัวที่มันอ่านค่าที่ติดกับพุงเรามันถึงเคลื่อนที่ไงค่ะ พยายามบอกเค้าแล้วเค้าก็ไม่ฟัง นี่เค้าแน่ใจเหรอว่าเป็นการวินิจฉัยอาการของคนที่พยาบาลทุกคนเรียกว่า "อาจารย์" เราถามเรื่องนี้กับหมอที่ฝากครรภ์ว่าทำไมที่ รพ นั้น อาจารย์หมอเยอะจัง หมอที่เราฝากครรภ์ (ที่เป็นอาจารย์หมอตัวจริง)บอกว่า รพ เอกชน ส่วนใหญ่จะเรียกหมอทุกคนว่าอาจารย์ แต่ผมไม่เห็นด้วย เพราะมันสร้างความสับสนและไม่ยุติธรรม กับคนไข้ เราเห็นด้วย 100% เพราะเราก็หลงติดกับคำนี้ว่าหมอคนนี้ต้องวินิจฉัยถูกแน่ ๆ เพราะเป็นอาจารย์
ที่เล่ามานาน ไม่ได้ต้องการ Complain ใคร ไม้ต้องการเอาผิดกับใคร แต่แค่บอกไว้ว่า รพ นี้คงรักษาได้แค่โรคพื้น ๆ เช่น หวัดเท่านั้น คงขอลากันทีกับ รพ ที่ทำแบบนี้กับคนไข้ เหมือนหาเงิน ตลอดเวลาที่เชอรี่ทำ NST ในห้องคลอดที่ รพ. แรก พยาบาลจะถามว่า ค่าคลอดที่ รพ. ที่เราจะไปคลอดเท่าไหร่ ที่นี้ผ่าคลอด 50000 กว่า ไม่ลองเปลี่ยนมาที่นี่หล่ะ มันเป็นมารยาทที่ควรถามเหรอค่ะ ไม่ได้วีนไม่ได้โวย แต่แค่รู้สึกว่าของดีไม่ต้องโฆษณาค่ะ
งานนี้ทำให้รู้อีกว่ามืออาชีพกับมือสมัครเล่นมันต่างกันตรงไหน ชั่วโมงบินสูงกับไม่สูงมันต่างกันยังไง
ยังไงขอให้แม่ๆ เลือกที่จะวิเคราะห์นะค่ะ กับข้อมูลที่หมอบอก อย่าเชื่อ 100% ถ้าเราไม่ได้ไว้ใจหมอคนนั้นจริง ๆ ถ้าเป็นคนที่เชื่อหมอ 100% ป่านนี้คงนอนรอคลอดไปแล้ว หมอคนนั้นเค้าจะรู้สึกมั๊ยว่าเค้าทำให้ผู้หญิงท้องแก่คนหนึ่งตกใจจนหัวใจเกือบหยุดเต้น
ที่เพิ่งจะเอาเรื่องนี้มาเขียนกระทู้ในพันทิพเพราะเราต้องการให้คลอดน้องออกมาก่อนว่าน้องสมบูรณ์และตอนนี้น้องก็คลอดเรียบร้อยแล้วค่ะตั้งแต่วันที 29 พฤศจิกายน ที่ผ่านมาค่ะ น้องปกติดี สมบูรณ์ทุกอย่างค่ะ