มีคนบอกว่าความรักเหมือนดาบสองคม
มีทั้งด้านสุขเเละทุกข์ เเต่ที่เราเจอมาส่วนมากจะสุขไม่นานเท่าทุกข์นะคะ มีเเต่เรื่องพาเจ็บปวด
หน้าตาก็บ้านๆ ลำพังหาเเฟนก็ยากอยู่เเล้ว นานๆจะมีหลงเข้ามาในชีวิตสักที ก็อยากจะประคับประคองให้รอดฝั่ง
เเต่ก็ยังไม่มีใครที่ได้คบนานๆสักทีต้องมีเเต่เรื่องเข้ามาให้ต้องเเยกจากกันซะก่อน

เรื่องมีอยู่ว่า,,,

เรามีเเเฟนคนเเรกรู้จักกันมา 3 ปี เเละมาตัดสินใจเริ่มคบกันตอน เรียนจบเเละทำงานเเล้ว  
ขนาดว่าศึกษากันมานานพอสมควร เรารักเค้ามากๆ เเต่สุดท้ายพอคบกันได้ปีกว่าๆ ก็มีเรื่องให้ต้องระหองระเเหงกัน
เราเลยให้เพื่อนที่สนิทมากๆเข้ามาเป็นคนกลางช่วยไกล่เกลี่ยคะ เเรกๆก็ช่วยโดยดีมาตลอด เเต่ต่อมาไม่นาน หลังๆเริ่ม เอ่ะใจ ทำไมเพื่อนเรารู้เรื่องเเฟนเราดีจัง บางเรื่องรู้ก่อนเราอีก ที่ไหนได้เพื่อนสนิทเรากับเเฟนเราไปเเอบคบกันคะ เราไม่รู้เรื่องเลย เข้าใจว่าเค้าช่วยมาตลอด ที่เจ็บใจมากคือเพื่อนคนนี้รักมากที่สุด กินนอนเข้าออกบ้านกันเเละกันมาตั้งเเต่สมัย ม.ต้นยันเรียนจบทำงาน T.T ณ วันนั้นเราเหมือนคนบ้า ทั้งเลิกกับเเฟน ทั้งทะเลาะเเละเลิกคบกับเพื่อนสนิทพร้อมๆกัน เล่นเอาเฮิร์ทหนักเลยทีเดียว รักครั้งนั้นก็ถือเป็นบทเรียนครั้งใหญ่มากๆในชีวิต

จากวันนี้ผ่านมา เกือบ 2 ปีเเล้ว  ก็มีคนเข้ามาคุยบ้านเเต่ไม่คลิ๊กเพราะเรายังลืมคนเก่าไม่ได้
จนมาถึงตอนนี้เจอคนที่คลิ๊ก เเละเริ่มคุยกันรู้เรื่อง เป็นเพื่อนของเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย เข้ามาได้จังหวะที่เราหายเฮิร์ทพอดี
คุยกันมาได้ 4 เดือนเเล้ว กำลังวางเเผนที่จะคบกัน เเต่เค้าเพิ่งมาบอกข่าวร้ายเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา
ว่าเเฟนเก่าเค้าที่เลิกกันมาดันท้อง เเล้วนางไม่รู้ตัว จนถึงตอนนี้เพิ่งรู้เเล้วมาบอกผู้ชายที่เราคุยอยู่ด้วย ว่าเธอท้องได้ 7 เดือนเเล้ว
ผู้ชายนับเดือนถอยหลังดูเเล้วบอกเราตรงๆว่า เค้าเองก็ไม่เเน่ใจอาจจะมีสิทธ์เพราะตอนนั้นยังคบกับเเฟนเก่าอยู่

เราบอกตรงๆว่าเหมือนโดนฟ้าผ่าเลยคะ คนที่เราคุยด้วยอยู่ตอนนี้ก็เครียดเเละสับสนมาก เค้าเองก็ตัดสินใจไม่ถูก ผู้ใหญ่ก็จะจับเเต่งกันให้ได้ เเต่เค้าเครียดเพราะไม่ได้รักเเฟนเก่าเเล้ว เเละยังไม่พร้อมเป็นพ่อด้วย เค้าก็มาปรึกษาเราว่าใจนึงก็อยากจะส่งเสียลูกรับผิดชอบคอยไปมาหาลูกเเต่ไม่อยากอยู่เป็นครอบครัว เเต่อีกใจเค้าก็สงสารลูก ไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กมีปัญหา

ซึ่งในขณะเดียวกันเค้าก็บอกว่าเริ่มชอบเรามาก(เราก็เริ่มชอบเค้ามากเเล้วเหมือนกัน) เเต่เค้าก็ยินยอมให้เราจากไปโดยดี เพราะเค้ารู้ว่าเค้าไม่ดีพอสำหรับเราอีกเเล้ว ทำเอาดราม่าไปตามๆกัน  ตอนนี้เราสงสารเค้ามาก เเละเพราะว่าเค้าเครียดเราเลยยังอยากอยู่ข้างๆคอยให้คำปรึกษา เเต่เราก็ยอมรับว่าตอนนี้เราเริ่มถอนตัวลำบากเเล้ว

เราบอกตัวเองเเละพยายามทำใจไว้ตลอดว่าถ้าลูกเค้าคลอดเเล้วเราคงต้องยอมเป็นฝ่ายไป เพราะเราเองก็ไม่อยากอยู่ทำลายครอบครัวใคร  
ตอนนี้ก็ได้เเต่ใช้เวลาที่เหลืออีก 2 เดือนกว่าๆให้คุ้มค่าที่สุด T.T

ไม่เข้าใจเลยคะ ทำไมความรักถึงสร้างเเต่ความเจ็บปวดเสมอ หรือเราเป็นคนอาภัพกับเรื่องนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน