ยิ่งโต เรายิ่งรู้จักโลกมากขึ้น รู้จักคนมากขึ้น
คนดีๆก็มี แต่คนไม่จริงใจกับเราดูจะเยอะกว่า
เวลามีใครมาทำไม่ดีกับเรา ไม่ว่าจะเป็นท่าทางการแสดงออก หรือคำพูด
จขกท มั่นใจว่าเราไม่เคยคิดร้ายกับคนเหล่านี้เลย แต่ทำไมต้องมานินทา มาทำไม่ดีใส่
จขกท จะชอบพยายามไปทำดีกับเขาอีก พยายามให้เขาดีกับเราให้ได้ อยากให้เขายอมรับเรา
ทั้งที่ความจริงคนเหล่านี้ก็ไม่ได้มีความสำคัญกับชีวิตเรา
เพื่อนหลายคนบอกให้เราเลิกเก็บความรู้สึกทุกคนมาคิดได้แล้ว
แต่จขกท ก็ทำไม่เคยได้เลยค่ะ บ้าไปกังวลอยู่แต่กับคนเหล่านี้

พอนานๆไปดีด้วยแล้วเขายังไม่ดีตอบอีก ซ้ำยังร้ายตอบด้วย
ตัวเราก็เหมือนมีสองร่าง
ร่างนึงอยากจะเอาคืน หรือไม่ก็ตัดคนแบบนี้ออกจากชีวิต ไม่ใส่ใจเขาอีก
แต่ !! การคิดแบบนี้ก็ทำให้ใจเราร้อนลุ่ม
ส่วนอีกร่างก็บอกตัวเองว่าควรให้อภัยเขา การที่เขาเป็นคนแบบนี้ก็เพราะมีปมในใจ
เราควรสงสาร ให้อภัย และทำดีกับเขาต่อไป
แต่ !! การคิดแบบนี้แม้ทำให้ใจสงบ
แล้วพอเวลาผ่านไปก็ไม่รู้ตัวเองเป็นคนโง่หรือคนดีกันแน่ที่ยอมทำดีกับคนไม่ดีกับเรา

จขกท คิดว่าเราควรให้อภัยคนที่ไม่ดีกับเราให้ได้
ใจเราจะได้สะอาด แต่ทำยากเหลือเกินค่ะ
เพื่อนๆพี่ๆน้องๆมีวิธีคิดให้อภัยคนที่เขาไม่ดีกับเรายังไงบ้างคะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นเลยนะคะ
ขอโทษที่เข้ามาขอบคุณช้าค่ะ TT