เมื่อ5ธันวาคมที่ผ่านมาครอบครัวผมมีโอกาสได้ไปร่วมงานเดินวิ่งเฉลิมพระเกียรติ5ธันวามหาราชปราชญ์แห่งแผ่นดินครั้งที่3 ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของครอบครัวผมที่ได้ไปร่วมงานวื่ง การแข่งขันแบ่งเป็นการวิ่งระยะ9.5กิโล ครอบครัว5.9กิโล และเดิน3กิโล
บรรยากาศของงานคงไม่เหมือนการแข่งขันแต่เป็นการร่วมกันเดินวิ่งเฉลิมพระเกียรติให้พ่อหลวงของพวกเรา บรรยากาศเลยสบายๆไม่เคร่งเตรียดตั้งแต่ช่วงปล่อยตัว
การลงสมัครแบบครอบครัวต้องลงแข่ง3คน ครอบครัวผมเลยลงแบบพ่อลูกลูก แต่แฟนผมก็ร่วมวิ่งด้วย

การวิ่งแค่5.9กม.คงเป็นเรื่องสบายๆสำหรับนักวิ่งแต่สำหรับลูกสาวผมในวัย12ปีเป็นเรื่องที่หนักพอควรแต่ก็ยังมีรอยยิ้มได้เป็นระยะๆ แต่ก็ต้องวิ่งสลับเดิน ต้องปลุกขวัญลูกสาวให้ดูคนสูงอายุและเด็กๆคนอื่นที่วิ่งแซงไปพร้อมคำว่า"เราวิ่งเพื่อในหลวง"

ส่วนลูกชายการวิ่งในระยะ5.9คงไม่ใช่ปัญหาจากช่วงแรกเราวิ่งรอกันเพราะต้องเข้าเส้นชัยพร้อมกัน ผมเลยบอกให้ลูกชายวิ่งไปรอใกล้จุดเส้นชัยไปเลย

วันนั้นลูกสาวผมก็พาตัวเองเข้าเส้นชัยได้ เป็นความเหนื่อยและเป็นประสบการณ์ที่ดีของลูกสาว การเข้าร่วมการแข่งขัน แพ้ชนะไม่ใช่เรื่องสำคัญของกีฬา การได้เรียนรู้ของความพยายามที่จะแข่งกับตัวเองเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า
การวิ่งจบลงด้วยความสุขของผมและครอบครัว เพราะพวกเราได้แสดงออกถึงความจงรักภักดีต่อในหลวง ครั้งหน้าครอบครัวผมคงไม่พลาดกิจกรรมดีๆแบบนี้แน่นอนครับ.................

ปล.วันนี้พ่อต้องวิ่งรอลูก แต่วันข้างหน้าลูกคงต้องวิ่งรอพ่อ