...ขอมอบเรื่องราวนี้ แด่เธอ...
...ผม เปิดร้านกาแฟ...
...เธอ เป็นคนจัดงานอีเว้นท์...
...ผม เป็นผู้ชายรักตัวเอง...
...เธอ เป็นผู้หญิงกลัวความรัก...
วันนึง...เมื่อนานมาแล้ว
..เธอเดินเข้ามาร้านกาแฟผม..
..ผมชงกาแฟ ส่งให้..
..เธอกลับมาที่ร้านกาแฟอีก..
..ทุกครั้ง ผมจะชงกาแฟส่งให้..
เราทักทายกัน เราพูดคุยกัน
เราพยายามเรียนรู้กัน
วันนึง...ผมชวนเธอไปทานข้าว
..เธอไม่ปฎิเสธ..
..ผมดีใจ ที่เธอตอบรับ..
..ผมชวนเธอไปทานข้าวกันอีกหลาย ๆ ครั้ง..
..เธอก็ไม่เคยปฎิเสธ..
เราพูดคุยกัน เราเรียนรู้กัน
และ...เราจากกันด้วยความรู้สึกดีดี เสมอ...
กระทั่งวันหนึ่ง...
..มี ผู้หญิง อีกคนเข้ามาในร้านของผม..
ผู้หญิง คนนั้นดูเหมือนจะชอบผม
แต่ผม..ยังคงชอบ เธอ...
เธอ..รู้เรื่องทั้งหมด ที่ผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามาในชีวิตผม
แต่เธอไม่เคยรู้ว่า เธอ .. คือ คนที่ผมแอบชอบ
จนกระทั่งวันนึง ... ผมตัดสินใจ บอกความรู้สึกของผม
เธอปฎิเสธ..
ผมเสียใจมาก ... จึงตัดสินใจ เลือกคบกับ ผู้หญิง อีกคนนึง
เธอ..ตัดสินใจ เลือกคบกับ ผู้ชายอีกคนนึง
.............
.........
.....
..
เวลา..ผ่าน..ไป
..
....
......
ผม..กลับมามีชีวิตโสดอีกครั้ง
เธอ..กลับมามีชีวิตโสดอีกครั้ง
ผม..ชวนเค้าไปทานข้าว..อีกครั้ง
เธอ..ไปทานข้าวกับผม..อีกครั้ง
เราพูดคุยกัน เราหัวเราะด้วยกัน
..และ..เราแยกกันด้วยความรู้สึกดีดี ที่มีให้แก่กัน..
เวลาเราเดินด้วยกัน...
เรามักจะเดินจูงมือกัน..
แม้ว่า..เธอจะไม่เคยพูด..
แต่ผมรู้ว่า ... เรารู้สึกดีดีต่อกัน ...
จนกระทั่ง..วันนึง
เราเถียงกัน..
ผม..บอกไปว่า..ถ้าเธอเป็นแบบนั้น..ผมคงรับไม่ได้ ทนไม่ได้
เธอ..นิ่งเงียบ
...
..
.
.
.
ผมพยายามติดต่อเธอ
เธอปฎิเสธ การติดต่อของผม
...
เธอ..บอกแต่เพียงว่า
เธอเดินจากไปวันนี้ดีกว่า
เธอ...คงเจ็บน้อยกว่า...
ถ้าวันนึง..ผมจะเป็นฝ่ายเดินจากไป
....
...
..
.
..ผม ไม่เข้าใจ..
จนกระทั่ง..
ผมเข้าใจ..ว่า เป็นเพราะที่ผ่านมา ผมมักจะรักตัวเองมากกว่าคนที่อยู่ข้าง ๆ ผม
ผมอยากบอกเธอว่า ...ผมเข้าใจแล้ว...
ผมพยายามที่จะบอกเธอว่า .. เธอคือคนพิเศษ ..
เธอ เป็นคนที่ทำให้ ผมเริ่มจะเข้าใจ "ความรัก"
...ผม ไม่รู้ว่า มันจะสายเกินไปมั๊ย...
แต่ถ้าหาก เธอยังไม่หมดใจจากผม
ผมอยากจะเดินบนเส้นทางด้วยกันกับ "เธอ"
ผมอยากบอกเธอว่า .... ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ร่วมกับ "เธอ"
ผมยังมีอีกหลาย ๆ อย่าง .... ที่ผมอยากจะแชร์ร่วมกับ "เธอ"
ผม..ถามเธอว่า..เธอกลัวที่จะเจ็บหรือ???
เธอ..ตอบว่า..ไม่กลัว..เพราะตอนนี้เธอกำลังเจ็บอยู่..
เธอ..เลือกที่จะเจ็บตอนนี้ ตอนที่เธอรู้ตัวว่า เธอยังพอยืนไหว
เธอ..บอกว่า หากปล่อยไปในวันข้างหน้า ...เธอไม่แน่ใจว่า..เธอ..จะยังยืนไหวอยู่มั๊ย
ผม...ควรจะทำอย่างไร
ผม...จะสร้างความมั่นใจให้เธอได้อย่างไร
..ในเมื่อ..เธอไม่เปิดโอกาสให้ผมอีกแล้ว
เธอ..บอกให้ผม เดินออกไปจากชีวิตเธอซะ
เธอ..บอกว่า ให้ตัดใจจากเธอซะ เพราะนี่คือ ตัวจริงของเธอ
ตอนนี้...ผมไม่ได้เจ็บ
ผมเพียงแค่ .... อยากบอกเธอว่า "เชื่อมั่นในตัวผมเถอะ"
ผมสัญญาว่า .... "ต่อแต่นี้ไป...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา..ผมจะไม่มีวันเดินออกไปจากชีวิตเธอ" ...เหมือนที่เธอรับรู้มา
เธอบอกว่า ผมไม่มีทางเปลี่ยน
ผมบอกเธอว่า ผมไม่ได้เปลี่ยน...เพียงแต่ตอนนี้ ผมเข้าใจแล้ว "ความรัก"
เมื่อผมตกหลุมรัก..."เจ้าสาวที่กลัวฝน"...
...ผม เปิดร้านกาแฟ...
...เธอ เป็นคนจัดงานอีเว้นท์...
...ผม เป็นผู้ชายรักตัวเอง...
...เธอ เป็นผู้หญิงกลัวความรัก...
วันนึง...เมื่อนานมาแล้ว
..เธอเดินเข้ามาร้านกาแฟผม..
..ผมชงกาแฟ ส่งให้..
..เธอกลับมาที่ร้านกาแฟอีก..
..ทุกครั้ง ผมจะชงกาแฟส่งให้..
เราทักทายกัน เราพูดคุยกัน
เราพยายามเรียนรู้กัน
วันนึง...ผมชวนเธอไปทานข้าว
..เธอไม่ปฎิเสธ..
..ผมดีใจ ที่เธอตอบรับ..
..ผมชวนเธอไปทานข้าวกันอีกหลาย ๆ ครั้ง..
..เธอก็ไม่เคยปฎิเสธ..
เราพูดคุยกัน เราเรียนรู้กัน
และ...เราจากกันด้วยความรู้สึกดีดี เสมอ...
กระทั่งวันหนึ่ง...
..มี ผู้หญิง อีกคนเข้ามาในร้านของผม..
ผู้หญิง คนนั้นดูเหมือนจะชอบผม
แต่ผม..ยังคงชอบ เธอ...
เธอ..รู้เรื่องทั้งหมด ที่ผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามาในชีวิตผม
แต่เธอไม่เคยรู้ว่า เธอ .. คือ คนที่ผมแอบชอบ
จนกระทั่งวันนึง ... ผมตัดสินใจ บอกความรู้สึกของผม
เธอปฎิเสธ..
ผมเสียใจมาก ... จึงตัดสินใจ เลือกคบกับ ผู้หญิง อีกคนนึง
เธอ..ตัดสินใจ เลือกคบกับ ผู้ชายอีกคนนึง
.............
.........
.....
..
เวลา..ผ่าน..ไป
..
....
......
ผม..กลับมามีชีวิตโสดอีกครั้ง
เธอ..กลับมามีชีวิตโสดอีกครั้ง
ผม..ชวนเค้าไปทานข้าว..อีกครั้ง
เธอ..ไปทานข้าวกับผม..อีกครั้ง
เราพูดคุยกัน เราหัวเราะด้วยกัน
..และ..เราแยกกันด้วยความรู้สึกดีดี ที่มีให้แก่กัน..
เวลาเราเดินด้วยกัน...
เรามักจะเดินจูงมือกัน..
แม้ว่า..เธอจะไม่เคยพูด..
แต่ผมรู้ว่า ... เรารู้สึกดีดีต่อกัน ...
จนกระทั่ง..วันนึง
เราเถียงกัน..
ผม..บอกไปว่า..ถ้าเธอเป็นแบบนั้น..ผมคงรับไม่ได้ ทนไม่ได้
เธอ..นิ่งเงียบ
...
..
.
.
.
ผมพยายามติดต่อเธอ
เธอปฎิเสธ การติดต่อของผม
...
เธอ..บอกแต่เพียงว่า
เธอเดินจากไปวันนี้ดีกว่า
เธอ...คงเจ็บน้อยกว่า...
ถ้าวันนึง..ผมจะเป็นฝ่ายเดินจากไป
....
...
..
.
..ผม ไม่เข้าใจ..
จนกระทั่ง..
ผมเข้าใจ..ว่า เป็นเพราะที่ผ่านมา ผมมักจะรักตัวเองมากกว่าคนที่อยู่ข้าง ๆ ผม
ผมอยากบอกเธอว่า ...ผมเข้าใจแล้ว...
ผมพยายามที่จะบอกเธอว่า .. เธอคือคนพิเศษ ..
เธอ เป็นคนที่ทำให้ ผมเริ่มจะเข้าใจ "ความรัก"
...ผม ไม่รู้ว่า มันจะสายเกินไปมั๊ย...
แต่ถ้าหาก เธอยังไม่หมดใจจากผม
ผมอยากจะเดินบนเส้นทางด้วยกันกับ "เธอ"
ผมอยากบอกเธอว่า .... ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ร่วมกับ "เธอ"
ผมยังมีอีกหลาย ๆ อย่าง .... ที่ผมอยากจะแชร์ร่วมกับ "เธอ"
ผม..ถามเธอว่า..เธอกลัวที่จะเจ็บหรือ???
เธอ..ตอบว่า..ไม่กลัว..เพราะตอนนี้เธอกำลังเจ็บอยู่..
เธอ..เลือกที่จะเจ็บตอนนี้ ตอนที่เธอรู้ตัวว่า เธอยังพอยืนไหว
เธอ..บอกว่า หากปล่อยไปในวันข้างหน้า ...เธอไม่แน่ใจว่า..เธอ..จะยังยืนไหวอยู่มั๊ย
ผม...ควรจะทำอย่างไร
ผม...จะสร้างความมั่นใจให้เธอได้อย่างไร
..ในเมื่อ..เธอไม่เปิดโอกาสให้ผมอีกแล้ว
เธอ..บอกให้ผม เดินออกไปจากชีวิตเธอซะ
เธอ..บอกว่า ให้ตัดใจจากเธอซะ เพราะนี่คือ ตัวจริงของเธอ
ตอนนี้...ผมไม่ได้เจ็บ
ผมเพียงแค่ .... อยากบอกเธอว่า "เชื่อมั่นในตัวผมเถอะ"
ผมสัญญาว่า .... "ต่อแต่นี้ไป...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา..ผมจะไม่มีวันเดินออกไปจากชีวิตเธอ" ...เหมือนที่เธอรับรู้มา
เธอบอกว่า ผมไม่มีทางเปลี่ยน
ผมบอกเธอว่า ผมไม่ได้เปลี่ยน...เพียงแต่ตอนนี้ ผมเข้าใจแล้ว "ความรัก"