จขกท. อยากแบ่งปันความรู้สึกกับหลายๆคนที่มีความรู้สึกรัก ผู้ชายคนเดียวกัน ........
           วันที่ 3 ธันวาคม 2556 ตัดสินใจไปหัวหิน เพื่อรับเด็จล้นเกล้าชาวไทยที่ในวันที่ 5 ธันวาคม 2556 โทรจองรถเช่า หลายบริษัทไม่เหลือเลยเพราะเป็นช่วงเทศกาล รถหมด จนได้คันสุดท้าย ต้องเดินทางไปรับแถว RCA พระราม 9 ก่อน 1 ทุ่ม
           วันที่ 4 ธันวาคม 2556 จบอบรมหลักสูตรพอดี กลับถึงห้อง 5 โมงเย็น เดินทางไปรถไฟใต้ดิน นั่งรถไฟใต้ดินไปลงพระราม 9 และนั่งวินมอเตอร์ไซต์ด้วยความทุลักทุเลจนถึงบ.รถเช่า รอคณะ อีก 2 คน ทำเอกสารเรียบร้อย ทุ่มครึ่ง เดินทาง จะ 4 ทุ่มละยังไม่ออกกรุงเทพเลย ไม่ใช่เพราะรถติด เพราะหลงทาง บ้านนอกไม่ได้เข้าเมือง ทางด่วนกรุงเทพหรือเขาวงกตฟ่ะ ตามป้ายดาวคะนองไป....... จนในที่สุด หลุดออกมาสมุทรสาคร ไซโย รถไม่แน่นเลย  เมาส์ไปด้วยความคึกคัก เพราะขับรถไม่เป็น เอาเสียงกระตุ้นคนขับ จะได้ไม่ง่วง
           วันที่ 5 ธันวาคม 2556 เวลา ตี 1.30 รถเริ่มชะลอตัว บ่งบอกว่าใกล้ถึงพระราชวังหัวหินแล้ว มีอาสาสมัครจราจร ขับรถมาต้อนคนบอกว่า ปิดถนนแล้ว รถเข้าไม่ได้แล้ว คนแน่นเกินไป วนๆๆหาที่จอด จอดชิดฟุตบาทเป็นแถวแรก เดินไปด้วยระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตนตามคำบอกของชาวบ้าน ไปถึงวังเวลา ตี 2 ที่เต็ม คนจับจองหมดบริเวณใกล้ๆ เลยขอทหารนั่งพักที่ปากประตูทางเข้าวัง ท่าทางจะเป็นนักเรียนทหาร ผมเกรียน ใส่เสื้อโปโลเหลือง ติดริปปิ้นหัวใจสีม่วง ตัวดำเพราะตากแดดทำให้หน้าตาเหมือนกันหมด  นั่งสัก 10 นาที ทหารจริงเดินมาขอร้องให้ไปหาที่นั่งอื่นเพราะตรงนี้ไม่ได้จริงๆๆ เดียวต้องเตรียมการเรื่องการรับเสด็จและปลอดภัย แล้วดุทหารนักเรียนว่าอย่าให้บริเวณนี้มีคนอยู่ เดียวทำงานไม่สะดวก น่าสงสารน้องๆโดนดุ และเข้าใจว่าต้องทำงานหนัก เลยเดินไปเรื่อยๆๆ หาที่รอรับเสด็จ ไกลๆปเรื่อยๆๆ เสียอาย มาตั้งตี 2 ยังเต็ม อยากใกล้ชิดพระองค์มากๆๆๆๆ คนที่เขาอยู่หน้าๆเขามาตั้งแต่ 7 โมงเช้า ของวันที่ 4 ต้องยอม
           มีคนถามว่า อยากดูในหลวงทำไมไม่ดูในทีวี เห็นชัดกว่า อยากจะบอกว่า ถึงจะเห็นพระพักตร์ไม่ชัด ที่มารับเสด็จอยากให้ในหลวงได้ดูเราด้วย ว่าคนคนนี้รักพระองค์ จะได้ทรงมีความสุขบ้าง ที่เห็นคนมารับเสด็จมาก