สำหรับเรา ตอนนี้อยู่ในช่วงกำลังรอค่ะ ตอนนี้จะครบ 1 ปีแลัว แต่ไม่ค่อยได้มานัดเจอกันหรอกค่ะ
เหตุผลที่ต้องรอคือ ด้วยความที่เราสองคนไม่ได้รีบมากมาย ต่างคนก็มีประสบการณ์มาต่างกัน และ
เรายังมีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบก็คือเรียนต่อ ส่วนเขาก็ทำงานเยอะ เดินทาง บลาๆๆ เหมือนเป็นสิ่งที่
เขาอยากทำ และก็ทำเพื่อระหว่างรอด้วยค่ะ ต้องรอกันไปอีก 1 ปีเต็มๆ.. นานอยู่เนอะ
แต่ไม่เครียดนะก็จะมีคิดถึงอะไรแบบนี้มากกว่า แต่ก็ดีนะคะการอยู่ห่างๆกัน
เพราะการที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้เจอหรือใกล้ชิดทุกวัน เหมือนแฟนทั่วๆไป
แต่ความรักยังมั่นคง ทุกครั้งเจอกันมันจะเป็นอะไรที่พิเศษมากๆ เพราะเราเจอกันไม่บ่อยเลย
2-3 เดือน 1 ครั้ง อะไรประมาณนี้ คุยกันก็ไม่เยอะ คือเราต่างคนไม่ชอบคนจู้จี้ คล้ายๆต่างคนต่าง
อิสระและใช้ชีวิตตัวเองให้เต็มที่ไปเลย พอถึงเวลาที่เหมาะ เราก็จะมาใช้เวลาด้วยกันจริงๆ
ระหว่างรอก็เหมือนพิสูจน์ทั้งสองฝ่ายด้วยนะคะ อะไรที่ใช้เวลา ใช้ความอดทนกว่าจะได้มา มันรู้สึกดีนะ
อันนี้อาจจะเป็นเหตุผลส่วนตัว แต่เพราะเหตุผลนี้แหละค่ะถึงทำให้เรารอที่จะได้รักกับผู้ชายที่เรารักได้
บางคนรอกันมาหลายปี รอกันมามีอุปสรรคเยอะแยะกว่าเราอีก เราก็มองนะคะ เห้ย เขาอดทนกันได้ไง ฮ่าๆ

แล้วแต่ละคนเคยมีประสบการณ์การรอไหมคะ? รอแบบไหนก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องเหมือนเรา
แค่อยากทราบประสบการณ์ ว่าแต่ละคนเป็นอย่างไร อดทนกันยังไงบ้าง และรอกันมานานสุดกี่ปีคะ??
เราจะได้เอามาคิดและเผื่อนำไปปรับใช้กับตัวเองบ้าง ฮิฮิ