เราเข้าใจคุณว่าอึดอัด ให้เราไปอาศัยใครเราก็คงอึดอัดแบบคุณ
ถ้าเราอายุเท่าคุณ เราก็คงคิดแบบคุณแหละ ว่าทำไมลุงกับป้าไม่เข้าใจ
ทำไมเค้าไม่ปรับตัว ใช้จิตวิทยากับเราบ้าง

แต่นี่คือเราโตแล้ว เราจึงรู้ว่าถ้ามองในมุมเค้านะ
คือคุณต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายปรับตัว เพราะคุณพึ่งเขาอยู่
คุณไม่ทำตัวสนิทและเปิดใจให้เขาอ่ะ เลยกลายเป็นคนพูดน้อย

การพูดน้อยไม่ได้ผิดนา แต่สถานการณ์ตอนนี้คือมันต้องสื่อสาร
จะมาบอกฉันพูดน้อยช่วยไม่ได้ เขาก็นึกว่าคุณหยิ่งหรือไม่พอใจอะไรเขา
และนึกว่าชั้นทำอะไรผิด อุตส่าห์รับมาดูแล แต่หลานทำหน้านิ่ง เก็บตัว
เหมือนไม่อยากยุ่งด้วย

คุณไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นพูดเก่งเป็นต่อยหอย แต่ควรเข้าหาเขา
และเล่าอะไรต่อมิอะไรให้เขาฟังบ้าง ทำลายกำแพงอึดอัดนั่นซะ
พรุ่งนี้จะทำอะไรรายงานซะวันนี้เลย เช่นพรุ่งนี้มีกิจกรรมนี้
หนูจะกลับเย็นกี่โมงก็บอกเขาไป

แล้วก็ต้องหัดสังเกตว่าลุงป้าชอบอะไร เขาชอบให้คุณมาลามาสวัสดีก็ทำ
เพราะมันเป็นมารยาทปกติสามัญอย่างนึง อยู่กับพ่อแม่แท้ ๆ ก็ยังต้องทำ
มันคือการให้ความสำคัญและเคารพ การเห็นตัวตนของคนอื่นน่ะหนู
อย่าไปอ้างความไม่สะดวก มันต้องมีวิธีสิ ชิงสวัสดีก่อนแล้วออกไปรอรถเลย

หนูค่อย ๆ ปรับตัวนะ ลุงกับป้าหนูใจดีแล้วนา เราก็เป็นป้าที่ใจดี
แต่ให้เอาหลานมาอยู่บ้านเราคงไม่สะดวก เพราะเราชอบความเป็นส่วนตัว
และถึงเราจะเป็นคนจู้จี้แต่ไม่แสดงออก ถ้าอยู่กับหลานเกิน 3 วันน่าจะน็อตหลุด 555