เป้าหมายที่เปลี่ยนไป


ตัวผมเองศึกษาพุทธศาสนาใหม่ๆ ฟังธรรมะจาก ดร.สนอง ตอนนั้นก็ทำให้ตัวผมเองอยากที่จะปฎิบัติธรรม

แต่เป้าหมายในตอนนั้น ก็แค่อยากเห็นเทวดา อยากรู้ใจคน อยากได้อยากเป็นเหมือน ดร.สนอง อยากไปตาม

กิเลสของตัวผมเอง แต่มองย้อนไปก็เป็นสิ่งดี ที่ทำให้ผมได้เข้ามาสนใจในธรรมะ

ต่อมาฝึกปฏิบัตินั่งสมาธิและฟังธรรม ไปมาก ๆ ก็นึกอยากตั้งเป้าหมาย อยากไปเกิดเป็นพรหม อยากเป็นเทวดา

ไม่เคยสนใจเรื่องพระนิพพาน แต่มีความรู้สึกลึกๆว่า ชาตินี้ต้องได้โสดาบัน แต่ไม่ได้ตั้งเป้าหมาย เป็นแค่ความ

รู้สึกลึกๆ เท่านั้น  

หลังจากนั้น เว้นช่วงไม่ได้สนใจ ไม่ได้ปฏิบัติ มาระยะหนึ่ง  เกิดปัญหาชีวิตขึ้นมา เลยกลับ หาที่พึ่งทางใจอีกครั้ง

ครั้งนี้ผมตั้งเป้าหมายไว้คือ อยากพ้นทุกข์ อยากพ้นจากปัญหาที่อยู่ตรงนี้เหลือเกิน แล้วเหมือนกรรมจัดสรร ผมได้ยิน

ได้ฟังธรรม เป็นทางตรง ที่พระพุทธเจ้าตัดรับรอง ถึงการบรรลุธรรม ว่า 7 วัน 7 เดือน 7 ปี นั่นคือ สติปัฏฐาน 4 คือ

อานาปานสติ ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยสนใจเลย คิดว่ายากไป คงไม่ตรงกับจริตเรา แต่ได้ลองปฎิบติตามคำที่พระพุทธเจ้าตรัส

กลับถูกจริต และเห็นผลการปฏิบัติอย่างรวดเร็ว เป็นไปตามที่พระพุทธองค์ตรัสไว้



   ถ้าผมไม่ได้มาลองปฏิบัติอานาปนสติ และเชื่อ คนอื่นๆที่บอกว่า อานาปนสติ เป็นของยาก อย่าปฏิบัติเลย ทำตามแบบนี้ๆ

ดีกว่า อาจทำให้ตอนนี้ผมก็คงเป็นทุกข์ และหาทางปฏิบัติไปเรื่อย ห่างไกลจากคำสอนของพระพุทธองค์ไป

หวังปฏิบัติธรรมเพื่อที่หวังจะแค่เอาดี แท้ที่จริงพระพุทธเจ้า ท่านให้วาง



ตัวผมเองมีความรู้สึกลึกๆมาตลอดว่า ตัวเองจะ บรรลุโสดาบันในชาตินี้  

เมื่อถึงเป้าหมายแล้ว เป้าหมายของเราก็จะเปลี่ยนไปอีก ซึ่งตอนนี้แล้วเป้าหมายใหม่ผมก็ยังไม่มี ยังทอดธุระอยู่



และเป้าหมายทุกท่านล่ะ ตั้งกันไว้ไหม ว่า ชาตินี้ เราจะเอาแค่ไหน ต้องปฏิบัติ อย่างไรให้ถึงสิ่งที่ตั้งไว้