น้องหมาตัวนี้ ชื่อ หมูดำ เลี้ยงมาตั้งแต่เกิดใหม่ๆ มีคนให้มาเลี้ยงพร้อมกัน 2 ตัว (อีกตัวชื่อดื้อ) ตอนนี้เพิ่งจะ 6-7 เดือนเอง ตอนเล็กๆมันก็ไม่ค่อยแข็งแรง เป็ดหวัดตลอด แต่แปบเดียวก็หาย
พอเริ่มโตก็ซน บ้านที่กรุงเทพแคบ เลยเอาไปให้ยายเลี้ยงที่ ตจว ยายแก่แล้วจะได้ไม่เหงา ยายก็เลี้ยงอย่างดี ทั้งสองตัวก็น่ารัก วิ่งซนหยอกกันทั้งวัน
เวลาพาไปนาก็ชอบไปเล่นน้ำที่สระบัว เห็นขยะลอยบนน้ำก็ลงไปคาบขึ้นมา ฟังที่ยายพูดออก เรียกไปนาก็กระโดดขึ้นซาเล้งเองทั้งสองตัว ที่สำคัญ กัดใครไม่เป็น
ใครมาเล่นตัวก็กระดิกหางใส่ เวลาเรากลับไปเยี่ยมยาย มันจะรีบวิ่งมาหา กระโดดเกาะเลย แย่งกันเลียหน้าทั้งสองตัว เวลาจะอุจจาระ ปัสสวะมันก็วิ่งไปในสวนไกลๆ
ไม่เคยปล่อยเรี่ยราด
เมื่อเดือนที่แล้วยายบอกว่ามันป่วย ซึมทั้งสองตัวเลย หมูดำก็ป่วยเป็นหวัดปกติ แต่เจ้าดื้อกระดูกไก่ติดคอไม่ยอมกินข้าว ด้วยความที่ต่างจังหวัด คลนิคสัตว์ก็หายาก
บ้านยายห่างจากอำเภอเกือบ 20 โล จะพาไปหาหมอก็ลำบาก มีแต่มอไซ ที่บ้านเราเลยตัดสินใจ ขับรถกว่า 400 กิโล เพื่อจะกลับไปดูแลมัน พามันไปหาหมอ
กลับมาคราวนี้ มันซึม และผอมไปมาก ไม่ได้วิ่งมารับเราที่หน้าประตูเหมือนเคย พอเรียกหาก็กระดิกหางเฉยๆ มีเจ้าดื้อวิ่งมาแต่ก็เหมือนไม่ค่อยมีแรง
วันต่อมาพามันไปหาหมอที่อำเภอ หมอตัวนิดเดียว บอกว่ามีไข้ทั้งสองตัว เป็นหวัด ปอดติดเชื้อ ฉีดยาให้แล้วให้ยาไปป้อน
กลับมาเราก็ป้อนยา หาข้าวให้กินตามปกติ มันก็เริ่มกินข้าวได้ ทำให้โล่งใจไป
แต่วันต่อมา สังเกตว่าหมูดำมันเดินเซ เดินไม่ตรง ขากาง ยืนไม่อยู่ เหมือนลูกม้าเพิ่งเกิด ตัวมันก็สั่นๆ ตกเย็นเรียกมันไปนอน ปกติจะวิ่งเข้าที่นอนเลย
วันนี้ผงกหัว กระดิกหาง แต่ไม่ลุก เราเลยคิดว่ามันขึ้นเกียจเลยไปดันตัวมันลุก พอลุกก็ล้มตึงลงเหมือนเดิม ตกใจมาก เหมือนมันลุกไม่ไหวจริงๆ
ต่อมามันนอนทั้งวันไม่ลุกเลย เอาอาหารไปให้มันก็ไม่กิน แต่พอเอาไปใกล้ปากมันถึงจะกิน ตาเริ่มพร่ามัว มองไม่เห็นอะไร มันชักบ้าง
ยายก็ทุกข์ใจคิดว่ามันแพ้ยาที่หมอฉีด เลยเดินไม่ได้
เลยพาไปหาหมออีกครั้ง คราวนี้หมอตรวจละเอียด บอกว่า เป็นหัด ไวรัสขึ้นสมอง มาช้าไป ไม่มีทางรักษาแล้ว อีกไม่นานมันก็จะตาย
พวกเราน้ำตาไหลเลยคะ สงสารมัน ยายเป็นคนเลี้ยงมายิ่งเสียใจใหญ่
พอพากลับบ้าน ตอนกลางคืนมันร้องครางทั้งคืน ยายกับพ่อก็มานั่งเฝ้า น้ำตาซึม มันลุกไม่ได้เลย ต้องอุ้มมันไปวางไว้ตรงหญ้า มันก็จะคลานเข้าไปทำธุระ
เสร็จแล้วก็ต้องอุ้มมันกลับมานอน สงสารมันมาก สงสารยาย ไม่รู้จะทำยังไงแล้วคะ
ใครมีวิธีรักษา มีหมอเก่งๆแนะนำหน่อยนะคะ ไม่อยากให้มันทรมาน ตอนนี้มันร้องทุกวัน ยายก็ทุกข์ใจเพราะรักมันมาก
รูปตอนเด็ก
โตแล้ว
มีแต่รูปตอนยังไม่ป่วย มันป่วยไม่อยากถ่ายรูปมัน สภาพมันแย่มาก
ช่วยด้วย น้องหมาเป็นหัด ไวรัสขึ้นสมอง รักษายังไงดี มันร้องทรมาน น่าสงสารมาก
น้องหมาตัวนี้ ชื่อ หมูดำ เลี้ยงมาตั้งแต่เกิดใหม่ๆ มีคนให้มาเลี้ยงพร้อมกัน 2 ตัว (อีกตัวชื่อดื้อ) ตอนนี้เพิ่งจะ 6-7 เดือนเอง ตอนเล็กๆมันก็ไม่ค่อยแข็งแรง เป็ดหวัดตลอด แต่แปบเดียวก็หาย
พอเริ่มโตก็ซน บ้านที่กรุงเทพแคบ เลยเอาไปให้ยายเลี้ยงที่ ตจว ยายแก่แล้วจะได้ไม่เหงา ยายก็เลี้ยงอย่างดี ทั้งสองตัวก็น่ารัก วิ่งซนหยอกกันทั้งวัน
เวลาพาไปนาก็ชอบไปเล่นน้ำที่สระบัว เห็นขยะลอยบนน้ำก็ลงไปคาบขึ้นมา ฟังที่ยายพูดออก เรียกไปนาก็กระโดดขึ้นซาเล้งเองทั้งสองตัว ที่สำคัญ กัดใครไม่เป็น
ใครมาเล่นตัวก็กระดิกหางใส่ เวลาเรากลับไปเยี่ยมยาย มันจะรีบวิ่งมาหา กระโดดเกาะเลย แย่งกันเลียหน้าทั้งสองตัว เวลาจะอุจจาระ ปัสสวะมันก็วิ่งไปในสวนไกลๆ
ไม่เคยปล่อยเรี่ยราด
เมื่อเดือนที่แล้วยายบอกว่ามันป่วย ซึมทั้งสองตัวเลย หมูดำก็ป่วยเป็นหวัดปกติ แต่เจ้าดื้อกระดูกไก่ติดคอไม่ยอมกินข้าว ด้วยความที่ต่างจังหวัด คลนิคสัตว์ก็หายาก
บ้านยายห่างจากอำเภอเกือบ 20 โล จะพาไปหาหมอก็ลำบาก มีแต่มอไซ ที่บ้านเราเลยตัดสินใจ ขับรถกว่า 400 กิโล เพื่อจะกลับไปดูแลมัน พามันไปหาหมอ
กลับมาคราวนี้ มันซึม และผอมไปมาก ไม่ได้วิ่งมารับเราที่หน้าประตูเหมือนเคย พอเรียกหาก็กระดิกหางเฉยๆ มีเจ้าดื้อวิ่งมาแต่ก็เหมือนไม่ค่อยมีแรง
วันต่อมาพามันไปหาหมอที่อำเภอ หมอตัวนิดเดียว บอกว่ามีไข้ทั้งสองตัว เป็นหวัด ปอดติดเชื้อ ฉีดยาให้แล้วให้ยาไปป้อน
กลับมาเราก็ป้อนยา หาข้าวให้กินตามปกติ มันก็เริ่มกินข้าวได้ ทำให้โล่งใจไป
แต่วันต่อมา สังเกตว่าหมูดำมันเดินเซ เดินไม่ตรง ขากาง ยืนไม่อยู่ เหมือนลูกม้าเพิ่งเกิด ตัวมันก็สั่นๆ ตกเย็นเรียกมันไปนอน ปกติจะวิ่งเข้าที่นอนเลย
วันนี้ผงกหัว กระดิกหาง แต่ไม่ลุก เราเลยคิดว่ามันขึ้นเกียจเลยไปดันตัวมันลุก พอลุกก็ล้มตึงลงเหมือนเดิม ตกใจมาก เหมือนมันลุกไม่ไหวจริงๆ
ต่อมามันนอนทั้งวันไม่ลุกเลย เอาอาหารไปให้มันก็ไม่กิน แต่พอเอาไปใกล้ปากมันถึงจะกิน ตาเริ่มพร่ามัว มองไม่เห็นอะไร มันชักบ้าง
ยายก็ทุกข์ใจคิดว่ามันแพ้ยาที่หมอฉีด เลยเดินไม่ได้
เลยพาไปหาหมออีกครั้ง คราวนี้หมอตรวจละเอียด บอกว่า เป็นหัด ไวรัสขึ้นสมอง มาช้าไป ไม่มีทางรักษาแล้ว อีกไม่นานมันก็จะตาย
พวกเราน้ำตาไหลเลยคะ สงสารมัน ยายเป็นคนเลี้ยงมายิ่งเสียใจใหญ่
พอพากลับบ้าน ตอนกลางคืนมันร้องครางทั้งคืน ยายกับพ่อก็มานั่งเฝ้า น้ำตาซึม มันลุกไม่ได้เลย ต้องอุ้มมันไปวางไว้ตรงหญ้า มันก็จะคลานเข้าไปทำธุระ
เสร็จแล้วก็ต้องอุ้มมันกลับมานอน สงสารมันมาก สงสารยาย ไม่รู้จะทำยังไงแล้วคะ
ใครมีวิธีรักษา มีหมอเก่งๆแนะนำหน่อยนะคะ ไม่อยากให้มันทรมาน ตอนนี้มันร้องทุกวัน ยายก็ทุกข์ใจเพราะรักมันมาก
รูปตอนเด็ก
โตแล้ว
มีแต่รูปตอนยังไม่ป่วย มันป่วยไม่อยากถ่ายรูปมัน สภาพมันแย่มาก