คำแนะนำที่ปากตรงกับใจ ตรงไปตรงมา ซื่อสัตย์กับความคิดของตนเอง ของผม เมื่อพูดให้หัวหน้าหรือคนที่มีสถานะทางสังคมสูงกว่า
ต่อหน้าทุกๆคนอย่างเปิดเผยกลับถูกมองว่าก้าวร้าว   จากความไม่พอใจในวิธีการอัน(ที่ผมคิดว่า)ไร้ประสิทธิภาพของการกระทำบางอย่างของหัวหน้า ผมได้เสนอวิธีการปรับปรุงงานที่เชื่องช้าให้เร็วขึ้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น ได้รับการยอมรับจากหัวหน้าว่าสิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นจริงและจะกลับไปปรับปรุง แต่การยอมรับก็มาพร้อมความไม่พอใจ(ที่ผมกลัวว่าจะมีความแค้นแฝงมาด้วย)อย่างรุนแรงต่อคำแนะนำที่ซื่อสัตย์อันนั้น รุนแรงมากขนาดตะคอกกลับมาแสดงอารมณ์อย่างเต็มที่ แต่ยอมรับว่าที่ผมพูดนั้นถูกบางส่วน   ตะคอกอย่างชัดเจนว่าความไม่พอใจมาจากการที่ผมประกาศต่อหน้าธารกำนัลถึงวิธีการปรับปรุง และไม่พอใจที่ผมยกตัวอย่างการกระทำที่มันชี้ถึงความไร้ประสิทธิภาพของหัวหน้าเองโดยตรง   ความกล้าของผมเกิดจากตัวหัวหน้าเองเคยพูดถึงหลักการทำงานที่ควรจะกล้า คิดกล้าแสดงออก กล้าทำ  ผมซึ่งมีนิสัยชอบแสดงออก  ผมได้เคยเสนออะไรใหม่ๆกลับกลายเป็นการขัดแย้งกับสิ่งที่หัวหน้าเสนอหรือทำอยู่  แม้ว่าการเสนอของผมจะไม่ได้แสวงหาการยอมรับจากเพื่อนร่วมงานท่านอื่น  แต่เมื่อเสนอ ผมก็ต้องปกป้องแนวคิดของผมโดยการสนับสนุนมันด้วยเหตุผล และหักล้างวิธีเก่าๆด้วยเหตุผล  แต่แล้วก็มักจะถูกการใช้ความเป็นหัวหน้าสยบเหตุผลทำให้ผมไม่สามารถที่จะเถียงอย่างเต็มที่  นานวันเข้าอาจจะกลายเป็นชะนวน  จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมได้อ่านกระทู้ของที่พันทิพแห่งนี้เกี่ยวกับความไม่มีประสิทธิภาพบางอย่างของสังคมไทยซึ่งตรงกับงานของผมโดยตรง ผมซึ่งอึดอัดและทนกับเวลาที่ผมต้องเสียจากความไร้ประสิทธิภาพของหัวหน้ามานาน   ผมจึงได้ประกาศสิ่งที่ผมคิดว่าการกระทำของหัวหน้านั้นสามารถปรับปรุงให้ประสิทธิภาพสูงขึ้นได้ด้วยการแก้นิสัย(แบบผู้หญิงๆ)บางประการของหัวหน้า     ความโมโหนั้นยิ่งใหญ่นัก  ผมคิดว่าผมต้องเปลี่ยนหัวหน้าแล้ว เพื่อนร่วมงานที่เก่งที่สุดชื่นชอบกับคำพูดของผมบางประโยคว่าโดนใจเขามาก เพื่อนร่วมงานเขาพูดประโยคนี้ออกมาเอง แต่เมื่อหัวหน้าได้แสดงความโมโหขั้นสุดยอดออกมา  ผมรู้สึกว่าเพื่อนร่วมงานที่ปกติก็ห่างเหินกันอยู่แล้ว  ดูจะห่างเหินขึ้นเป็นพิเศษ แม้ว่าพวกเขาจะยังคงมิตรภาพ แต่ก็ด้วยการคิดแล้วคิดอีกก่อนคุยกับผม ผมรู้สึกอย่างนั้น

โปรดแนะนำด้วยครับ