คนแรก เคยทำไม่ดีกับพ่อแม่ไว้ พอแม่เสีย ก็ได้แต่เสียใจคร่ำครวญ ตอนนี้เหลือแต่พ่อ ก็เลยตั้งใจทำดีกับพ่อให้มากๆ เลี้ยงดูไม่ทอดทิ้ง บวชให้พ่อเห็นผ้าเหลือง ทำบุญให้แม่ แต่วันดีคืนดีก็ยังคิดถึงแม่ แม้ในฝันก็ยังคร่ำครวญ (ถึงภายนอกจะดูเหมือนปกติ ไม่มีอาการเศร้าโศกแล้ว) ถ้าก่อนที่คนนี้จะเสียชีวิต ยังอาลัยถึงแม่ ย้อนคิดถึงสิ่งที่ทำไว้ไม่ดีกับแม่ (เหตุเพราะไม่ได้เลี้ยงดูท่านให้ดี ท่านไม่สบายและฆ่าตัวตาย) จิตก่อนตายคิดตแบบนี้ จะเศร้าหมอง ไปสู่ทุคติ แปลว่า ที่ไปอันชั่ว ทีอยู่อันชั่ว ภพอันเป็นที่ไปของสัตว์อันชั่ว ใช่ไหมคะ

คนที่สอง ชอบทำให้แม่เสียใจ จนแม่ตีอกชกตัว ด้วยคำพูดของลูก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลูกก็ไม่ได้คิดขอโทษหรือแก้ไขตัว แต่ผู้เป็นแม่ก็พร้อมให้อภัยเสมอ ถ้าก่อนที่คนนี้จะเสียชีวิต จิตไม่ได้คิดย้อนสิ่งที่ทำไม่ดีไว้กับแม่  เวลาตายไป ถือว่าจิตไม่ได้เศร้าหมองอะไร จะไปสู่สุคติ  ใช่หรือไม่คะ

ปล ทั้งคู่ไม่ได้ฝึกจิต หรือนั่งวิปัสนา เจริญสติปัฏฐาน