ยาวและสับสนหน่อยนะคะ
คือเรามีเพื่อนเก่าคนนึงค่ะ เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมต้น (ตอนนี้เราเรียนจบทำงานมา4ปีได้แล้วค่ะ) ไปไหนไปกันแบบแก๊งเพื่อนสาวสามคน เรียกว่าเป็นเด็กแล้วค่อยๆโตเป็นสาวมาด้วยกันก็ได้ค่ะ

ตอนคบเป็นเพื่อนกันแรกๆเพื่อนเราก็ธรรมดาค่ะ มีเอาแต่ใจบ้างนิดหน่อยตามประสาลูกคนเล็กแต่เราก็ยอมๆ ไม่เคยว่าอะไรเพราะเราชอบตามใจคนค่ะ พอเริ่มขึ้นม.ปลายเพื่อนเราเริ่มดูแลตัวเองขึ้นเยอะมาก แล้วก็ดูดีขึ้นมากๆและเริ่มมีชื่อเสียง มีคนรู้จักในโรงเรียนเยอะ มีไปถ่ายโฆษณา ไปถ่ายรายการวัยรุ่นบ้าง เพื่อนก็เปลี่ยนไปนิดหน่อยค่ะ คือสนิทกันเหมือนเดิมนะคะ แต่เอาแต่ใจตัวเองมากขึ้น และก็ชอบพูดจาเหยียดหรือจิกกัดเราบ่อยๆ พูดเชิงดูถูกบ่อยและเป็นมากขึ้นเรื่อยๆ จนเราเริ่มไม่มีความสุขค่ะ คือจิตตกแล้วก็เริ่มดูถูกตัวเองตามคำพูดของเพื่อน (เราไม่ได้ดูดีเหมือนเพื่อนค่ะเพราะเป็นเด็กแว่น) เรายอมรับว่าเราอ่อนแอแล้วก็ไม่นับถือตัวเองมากพอเองค่ะก็เลยเป็นแบบนั้น เราไม่คิดต่อต้านเพื่อนเลยตอนแรกเพราะคิดว่าก็เรามันแย่จริงๆ ที่เพื่อนพูดก็ถูกแล้ว (นึกแล้วสมเพชตัวเองจังเลยค่ะ )

จุดเปลี่ยนมันอยู่ตอนพวกเราใกล้สอบเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นมีบางมหาวิทยาลัยเปิดสอบตรงก่อน เพื่อนๆก็ไปสอบกันทั้งชั้นเรียนค่ะ เพื่อนเราสอบไม่ติด แต่เราสอบติด เพื่อนทั้งชั้นเรียนมายินดีกับเราแบบดีใจด้วยมากๆ ทั้งที่บางคนก็ไม่ค่อยสนิทและก็สอบไม่ติดด้วย แต่เพื่อนเราคนนี้กลับด่าเราค่ะ แล้วก็พูดดูถูกคณะที่เราสอบติดว่ากระจอก  ตอนนั้นเราช็อกมากเลยค่ะ ไม่คิดว่าเขาจะร้ายกับเราขนาดนี้ ไม่นานหลังจากนั้นเราเริ่มคุยกับผู้ชายคนนึงค่ะที่เราแอบชอบ พอทางนั้นเริ่มมีท่าทีกับเราเราก็กรี๊ดมากค่ะ (ตอนนั้นยังไม่เคยมีแฟนค่ะ) รีบโทรไปคุยกับเพื่อนคนนี้ เพื่อนก็เย้ยมาว่า "เหรอ? เขาไม่เลือกบ้างเลยเนอะ" แล้วก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องตัวเองทันทีเลยค่ะ ทั้งๆที่ปกติเราฟังเขาคุยเรื่องผู้ชายของเขา พูดข้างเดียวได้เป็นชั่วโมงๆ ตอนนั้นเราตัดสินใจได้ทันทีเลยค่ะว่า คนๆนี้คบต่อไปไม่ได้แล้ว แต่เราไม่อยากจะทะเลาะรุนแรง เราก็ค่อยๆรอให้จบมอหกจะได้เรียนคนละที่แล้วค่อยๆห่างกันไป เรานับวันรอเรียนจบเลยค่ะ

พอเข้ามหาลัยปีหนึ่งเขากับเราก็ไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่อกันเลยค่ะ เราก็มีเพื่อนใหม่แล้วก็แฮปปี้มาก แต่พอขึ้นปีสองวันนึงเพื่อนคนนี้ก็โทรมาค่ะ ร้องห่มร้องไห้ขอโทษเรา บอกว่ามาอยู่ที่ใหม่ไม่เจอใครเหมือนเราเลย คิดถึงเราทุกวันแต่ไม่กล้าโทรหา อยากกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เราในใจตอนนั้นไม่อยากกลับไปคบแล้วค่ะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง แต่เพื่อนก็ทำตัวดีขึ้น ไม่ดูถูกเราเหมือนเดิมค่ะ ให้เกียรติขึ้นกว่าเดิมมากๆก็เลยคบกันเรื่อยมา แค่เราไม่ได้ให้ใจไปเท่าเดิม ตอนนี้เพื่อนเริ่มมีไลฟ์สไตล์ใหม่คือเที่ยวกลางคืนค่ะ จิกเราไปเป็นเพื่อนบางครั้งแต่เรายอมเราว่าเราไม่ชอบไปเลยค่ะเพราะไม่ชอบดูแลคนเมา

พอเราเรียนจบ ทำงาน ตอนนั้นเพื่อนเรายังเรียนไม่จบเพราะเที่ยวหนักไปนิดค่ะ เราก็เริ่มบอกเพื่อนว่าไปเที่ยวด้วยไม่ได้แล้วนะ เพราะทำงานเป็นกะ เวลาพักผ่อนน้อย เสาร์-อาทิตย์ไม่ได้หยุด ก็ห่างกันไปได้เยอะค่ะ นานๆเจอกันที คราวนี้เริ่มมีปัญหาใหม่ค่ะคือเพื่อนเราชอบยืมเงิน 300บ้าง 500บ้าง 700บ้าง แล้วก็หาย ทำหลายครั้งมากด้วยเหตุผลสารพัดต่างๆกันและก็ไม่เคยคืนเลยค่ะ คือยืมหายตลอด พอโทรไปทวงก็แบบว่า ได้ๆเดี๋ยวออกไปโอนให้เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าโอนเลย แต่ก็หายทุกทีเลยค่ะ บางทีก็มาแบบ เพื่อนมันขายเครื่องสำอางถูกมาก สั่งอะไรไหม(ราคาก็ปกติแหละค่ะ ไม่ได้ถูกอะไร) พอเราสั่งแล้วโอนตังไปก็หาย ถามว่าของไปไหนก็บอกลืมทุกที จนเราต้องเลืกทวงถามไปเอง หลังๆต้องอ้างว่าไม่มีเงิน ให้แม่ไปแล้ว ก็ยังมีบอกให้เราไปยืมแม่ให้หน่อยเลยค่ะ แม่เราต้องมาบอกมันเองว่าไม่มี ต่อมาจะชวนซื้ออะไรคุ้มแค่ไหนเราก็ไม่ซื้อเลยค่ะ เวลาไปเจอกันก็มีไถๆบ้างค่ะ แบบขอเศษตังสัก60ดิ แกออกค่าแท็กซี่ไปก่อนนะ ไรงี้ค่ะ

ต่อนะคะ