ความสัมพันธ์ของคนเรา เหมือนเสา2ต้น ที่มีเชือกผูกเอาไว้จาก2ด้าน บางความสัมพันธ์ที่เปราะบาง ก็เปรียบเหมิอนเส้นด้ายบางๆที่พร้อมจะขาดลงโดยง่าย ถ้าหากระยะของเสา2ต้น นั้นตึงจนเกินไป

แต่โชคดีที่มนุษย์เรารู้จักวิธีผูกเงื่อนใหม่ ประคองความสัมพันธ์ต่อไป ถึงแม้มันจะเคยขาดบ้าง เราก็ผูกมันเข้าด้วยกันใหม่ แต่โชคดีก็มีโชคร้ายเสมอ เพราะสิ่งที่เกิดตามมาด้วยก็คือ ปม ที่เกิดจากการผูกเงื่อนใหม่เหล่านั้น เชือกไม่เรียบดังเดิม และยิ่งผูกมันบ่อยเท่าไหร่ เชือกนั้นก็จะสั้นลงเรื่อยๆ จนในที่สุดไม่เหลือความยาวพอจะให้ผูกปมใหม่ได้อีก

เสา2ต้นนั้น ก็สิ้นสุดความสัมพันธ์ลง