พึ่งหัดเขียน ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ ถ้าไม่ดีก็ขออภัยมาล่วงหน้า
เป็นเรื่องของการสื่อสารน่ะคะ ลองช่วยอ่านดูหน่อยนะ
Two planets
เทวทูตจากโลกเบื้องล่าง
นี่..คงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจากบทลงทัณฑ์ของเทพเจ้าสำหรับการขาดความเคารพของพวกเรา.. นีสเซ่นึกขณะจ้องมองมหันต์ภัยร้ายที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า เมื่อสัตว์ประหลาดรูปร่างพิกลมากมายพากันกรูขึ้นมาจากโลกเบื้องล่าง พวกมันพูดภาษาประหลาดและทันทีที่พวกมันขึ้นมาถึง มันก็เริ่มลงมือทำลายทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้า ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ ผู้หญิง ผู้ชาย ไม่มีเว้น..
//..พอ..หยุดได้แล้ว..ได้โปรดเถอะ..// นีสเซ่กรีดร้องแข่งกับเสียงคำรามกึกก้องของระเบิดลูกแล้วลูกเล่าที่ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน แรงสั่นสะเทือนนั้นราวกับดาวทั้งดาวกำลังถูกจับเขย่าไปเขย่ามา
//..หนีกันก่อนเถอะ..// โซดชายหนุ่มผู้เป็นคนรักของเธอเอ่ยขึ้นก่อนจะจูงกึ่งลากตัวเธอไปยังที่ๆปลอดภัยกว่า
//..นี่มันเกิดอะไรขึ้น หรือว่าพระเจ้าจะทรงทอดทิ้งพวกเราแล้ว..//
ไม่มีใครสามารถตอบคำถามของนีสเซ่ได้ เพราะไม่มีใครรู้ว่า ทำไมระหว่างงานเลี้ยงฉลองเก็บเกี่ยวประจำปีถึงได้มีหลุมดำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมา และทำไมมันถึงได้ดูดดาวเคราะห์ทั้งดวงเข้าไปได้..ไม่มีใครรู้..
..พวกเขารู้เพียงว่าอยู่ๆดาวทั้งดาวก็สั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับถูกมือยักษ์จับเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา สิ่งมีชีวิตบนดาวไม่เว้นแม้แต่สัตว์ได้รับแรงสั่นสะเทือนจนพากันหมดสติไปหมด มีเพียงพวกเขาสองคนที่ได้สติก่อนเพื่อน และได้พบว่ามีดาวเคราะห์ประหลาดอีกดวงมาปรากฏอยู่ใกล้ๆ แถมสัตว์ประหลาดจากดาวดังกล่าวยังบุกขึ้นมาฆ่าล้างพวกเขาอย่างไร้เหตุผล..
..ทั้งสองดาวต้องฆ่าฟันกันอย่างไร้เหตุผลอย่างนี่หรือ..
//..ถ้าเราพยายามฟังเราอาจจะพอสื่อสารกับพวกเขาได้..// นีสเซ่พยายามหาทางออกอย่างสันติ
//.แต่เท่าที่ดูพวกนั้นไม่คิดสื่อสารกับพวกเรา..พวกมันมาเพื่อฆ่าและทำลาย มันฆ่าแม้แต่เด็กผู้หญิง..// ความคิดนั้นช่างเป็นฝันล้มๆแล้งๆ โซดนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาได้พยายาม “พูด” กับพวกนั้นเพื่อร้องขอชีวิตเด็กผู้หญิงผู้นั้น แต่กลับโดนทำร้ายและไล่ล่าแทน
//พวกเขาคงเป็นเทวทูตที่มาลงทัณฑ์เราแน่ๆ..// นีสเซ่วิตก เพราะสัตว์ประหลาดจากโลกเบื้องล่างช่างคล้ายกับผู้ลงทัณฑ์ในตำนานโบราณนัก
//.เราจะไปที่ป้อมตรวจตรากัน..นี่นั้นสูงเราจะมองเห็นได้ไกลและน่าจะมีอาวุธด้วย..// โซดโพล่งออกมา
//.ทำแบบนั้นไม่ได้นะ..พระเจ้าจะทรงพิโรธ..// นีสเซ่ร้อง เธอสับสนและตื่นกลัว แต่โซดเขาได้ละทิ้งความกลัวและสับสนหมดหมดแล้ว ..เขาตัดสินใจว่านีสเซ่คือคนที่เขาต้องปกป้อง จะสัตว์ประหลาดหรือเทวทูตเขาก็จะไม่ให้มันมาทำร้ายเธอ..โซดกางกรงเล็บแหลมคมขึ้น ตั้งท่าพร้อมสู้อย่างจริงจัง..
การเดินทางนั้นทั้งอันตรายและยากลำบาก เพราะต้องคอยอ้อมและคอยระวังผู้รุกรานที่โหดเหี้ยม แต่นี่ก็เป็นเพียงทางรอดทางเดียวที่พวกเขาพอมองเห็นได้
//..โซด..ฉันไม่ไหวแล้ว..// นีสเซ่ทรุดลงพิงกับโขดหิน เท้าทั้งหกของเธอเต็มไปด้วยแผลถลอกและคราบเลือด นีสเซ่เริ่มหายใจรวยรินขณะที่เกร็ดบางจุดเริ่มลอกหลุด
//ตรงนี้มันอันตรายทนต่ออีกนิดเถอะนะ..// โซดฉุดร่างเธอขึ้น แต่ไม่ทันเสียแล้ว มีสัตว์ประหลาดบางตัวสังเกตเห็นพวกเขาแล้ว และพวกมันก็เริ่มร้องเรียกกันราวกับสัตว์ล่าเนื้อ
//หนีไปโซด..// นีสเซ่ร้องบอก แม้โซดจะไม่มีทีท่าว่าจะขยับออกห่างจากกายเธอ ตรงกันข้ามเขายืนบังร่างเธอไว้ราวกับเป็นกำแพงหิน สีหน้าที่อ่อนโยนเสมอเปลี่ยนเป็นดุร้าย กรงเล็กแหลมคมทั้งแปดกางออกราวกลีบของดอกไม้เพชฌฆาตพร้อมจู่โจมปลิดชีวิตทุกสิ่งตรงหน้า
//โซด...อย่า..//
หญิงสาวหวีดร้องอย่างตื่นกลัว แต่เสียงของเธอดันไปกระตุนให้พวกสัตว์ประหลาดแตกตื่นและเริ่มบุกเข้ามาจู่โจม โซดสะบัดกรงเล็บอย่างว่องไว ที่อกของพวกมันมีเกราะหนาที่ฟันเท่าไรก็เข้า เขาจึงเลือกจู่โจมที่ลำคอที่แม้จะโผล่ออกมาจากเกราะเพียงนิดเดียวทำให้เล็งยากแต่ก็เป็นจุดอ่อนของพวกมัน ฟันเพียงทีเดียวก็สามารถจัดการพวกมันได้ พอโซดจับจุดอ่อนข้อนี้ได้ร่างมากมายก็ทรุดลงทับถมกันเองเป็นพะเนิน
//โธ่....พระเจ้าต้องทรงพิโรธเป็นแน่..// นีสเซ่ที่เชื่อปักใจว่าสัตว์ประหลาดจากโลกเบื้องล่างคือเทวทูตทรุดลงนั่งกับพื้น สีหน้าเต็มได้ด้วยความทุกข์และกังวล โซดเองก็เช่นกันเขาไม่ได้ยินดีในการทำร้ายผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดที่ไร้จิตใจ หรือเทวทูตใดๆก็ตาม แต่ทุกอย่างก็เพื่อปกป้องนีสเซ่ คนที่เขาจะยอมปล่อยให้เป็นอันตรายไม่ได้เด็ดขาด
//..ขออภัยให้ความขลาดเขลาของพวกเราด้วยท่านเทวทูต..// นีสเซ่เอ่ยกับสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่กำลังนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น มันจ้องเธอกลับด้วยสายตาอาฆาต แต่นีสเซ่รู้ว่ามีความกลัว ความไม่เข้าใจซ่อนอยู่ในนั้น
“.อ.อย่า.อย่าเข้ามานะ ร้าย..” มันขู่เสียงต่ำด้วยภาษาประหลาด แต่นีสเซ่กลับเข้าใจอย่างไร้เหตุผล
//เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร..// เธอตอบทั้งๆที่จะรู้ว่าถ้อยคำที่เธอเอ่ยไม่อาจสื่อความแต่เธอก็ยังเอ่ยต่อไป ไม่ใช่ถ้อยคำหรอกที่สื่อความแต่เป็นความจริงในดวงตาทั้งสามของเธอต่างหาก
“อย่า.เข้ามา..”
//ไม่ต้องกลัว..ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก..//
นีสเซ่โน้มศีรษะที่มีแสงสีเงินก่อตัวขึ้นจางๆเหนือหน้าผาก แตะลงที่บาดแผลบริเวรลำคอของเทวทูต โชคดีที่แผลไม่ลึกมาก เมื่อได้รับแสงเยี่ยวยา แผลก็เริ่มปิด
“ทำไมช่วยฉัน”
เสียงครางต่ำที่นีสเซ่ไม่รู้ความหมายดังขึ้นอีกครั้ง เธอคิดว่าเขาคงขอบคุณ เธอจึงเพียงยิ้มน้อยๆ..
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม...
ทันใดลำแสงทำลายล้างก็พุ่งออกมาจากที่ใดไม่รู้ โซดเบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนก..มันรวดเร็วจนเขาทำอะไรไม่ถูก..
//.ซ.โซด..// นีสเซ่เรียกขณะกุมมือที่ลำตัว ของเหลวสีน้ำเงินเข้มมากมายไหลออกมาจากร่างของเธอ
//..นีสเซ่...ซซซ่...// โซดกรีดร้องเสียงดัง..โศกเศร้าอย่างที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเป็นได้..ราวโลกได้และทุกสิ่งทุกอย่างได้ล่มสลายลงตรงหน้า..
..ใช่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างได้ล่มสลายลงแล้วนี่เอง..
เมื่อความคิดนี่วาบเข้ามาในใจ ทันใดผิวกายสีน้ำเงินของโซดก็เปลี่ยนเป็นสีดำพร้อมกับแผ่ออร่าสีแดงไปทั่วอาณาเขต ทุกสิ่งที่สัมผัสโดนออร่าล้วนพากันล้มตายเป็นเบือ
เขาจ้องไปที่สัตว์ประหลาดที่พากันครวญครางแล้วก็ล้มตายทับถมกัน มีบางตัวที่พยายามจะยิงอาวุธเข้ามา แต่ก็ไม่มีปัญญาแม้แต่ลั่นไก เพราะชีวิตของพวกมันหลุดลอยออกไปก่อน.
..น่าเวทนาหรือ? เหมือนเขาจะได้ยินเสียงของนีสเซ่..ไม่หรอกแค่นี้ยังน้อยหากเทียบกับความสูญเสียของเขา..
“อย่า..อย่า..ได้โปรด..” เสียงครางของสัตว์อีกตัวที่ยังไม่ตาย แต่ร่างก็กำลังเน่าเปื่อย
..เจ้าตัวที่นีสเซ่ช่วยไว้นี่เอง เพราะมีลำแสงเยี่ยวยาของนีสเซ่หลงเหลือเลยยังรอด..
“ขอร้องล่ะ อย่าทำแบบนี้เลย..” มันร้องคราญครางคลานเขามาใกล้เขาเรื่อยๆ
..ทำไมถึงไม่ยอมหนีไป หากหนีไปมันก็อาจจะรอดก็ได้..วิ่งเข้ามาใกล้ออร่าอย่างนี่อยากตายเร็วรึไงโซดคิดอย่างสับสัน..รึมันยังคิดจะจู่โจมอีก
..ไม่..รึว่ามันต้องการสื่อสารกับเขา!!!..
//..ขออภัยให้ความขลาดเขลาของพวกเราด้วยท่านเทวทูต..//
//เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร..//
คำพูดที่นีสเซ่เคยพูดดังออกมาจากปากของเจ้าสัตว์ประหลาด มันทำให้โซดแปลกใจสุดๆ และนึกย้อนถึงสิ่งที่นีสเซ่เคยพูด..
/..ถ้าเราพยายามฟังเราอาจจะพอสื่อสารกับพวกเขาได้../ คำพูดนีสเซ่ที่เคยพูดดังขึ้นในสมอง สิ่งที่เขาคิดว่าเป็นฝันล้มๆแล้งๆ ดูเหมือนเจ้าสัตว์ตัวนี้จะสืบทอดความคิดของเธอ..แต่เพียงแค่นี้กับการฆ่านีสเซ่..เขาไม่อาจให้อภัยพวกมันได้หรอก..พวกมันต้องตายเท่านั้น..
/.แต่เท่าที่ดูพวกนั้นไม่คิดสื่อสารกับพวกเรา..พวกมันมาเพื่อฆ่าและทำลาย มันฆ่าแม้แต่เด็กผู้หญิง../
คำพูดที่เขาเคยพูดดังขึ้นในใจอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้เป็นเขาเองที่ไม่คิดจะสื่อสาร..โซดหยุดฉะงักขณะที่เจ้าสัตว์ประหลาดเรียกร้องตะโกนอีกครั้ง..
//..ขออภัยให้ความขลาดเขลาของพวกเราด้วยท่านเทวทูต..//
//เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร..//
“สันติ”
เจ้าสัตว์ประหลาดเอ่ยเป็นคำสุดท้ายก่อนที่ร่างมันจะเน่าเปื่อยไปหมด
“สันติ” โซดทวนคำ
.มันเป็นฝันล้มๆแล้งๆน่ะนีสเซ่..
เรื่องสั้นTwo planets เทวทูตจากโลกเบื้องล่าง พึ่งหัดเขียนช่วยอ่านหน่อยนะคะ
เป็นเรื่องของการสื่อสารน่ะคะ ลองช่วยอ่านดูหน่อยนะ
Two planets
เทวทูตจากโลกเบื้องล่าง
นี่..คงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจากบทลงทัณฑ์ของเทพเจ้าสำหรับการขาดความเคารพของพวกเรา.. นีสเซ่นึกขณะจ้องมองมหันต์ภัยร้ายที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า เมื่อสัตว์ประหลาดรูปร่างพิกลมากมายพากันกรูขึ้นมาจากโลกเบื้องล่าง พวกมันพูดภาษาประหลาดและทันทีที่พวกมันขึ้นมาถึง มันก็เริ่มลงมือทำลายทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้า ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ ผู้หญิง ผู้ชาย ไม่มีเว้น..
//..พอ..หยุดได้แล้ว..ได้โปรดเถอะ..// นีสเซ่กรีดร้องแข่งกับเสียงคำรามกึกก้องของระเบิดลูกแล้วลูกเล่าที่ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน แรงสั่นสะเทือนนั้นราวกับดาวทั้งดาวกำลังถูกจับเขย่าไปเขย่ามา
//..หนีกันก่อนเถอะ..// โซดชายหนุ่มผู้เป็นคนรักของเธอเอ่ยขึ้นก่อนจะจูงกึ่งลากตัวเธอไปยังที่ๆปลอดภัยกว่า
//..นี่มันเกิดอะไรขึ้น หรือว่าพระเจ้าจะทรงทอดทิ้งพวกเราแล้ว..//
ไม่มีใครสามารถตอบคำถามของนีสเซ่ได้ เพราะไม่มีใครรู้ว่า ทำไมระหว่างงานเลี้ยงฉลองเก็บเกี่ยวประจำปีถึงได้มีหลุมดำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมา และทำไมมันถึงได้ดูดดาวเคราะห์ทั้งดวงเข้าไปได้..ไม่มีใครรู้..
..พวกเขารู้เพียงว่าอยู่ๆดาวทั้งดาวก็สั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับถูกมือยักษ์จับเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา สิ่งมีชีวิตบนดาวไม่เว้นแม้แต่สัตว์ได้รับแรงสั่นสะเทือนจนพากันหมดสติไปหมด มีเพียงพวกเขาสองคนที่ได้สติก่อนเพื่อน และได้พบว่ามีดาวเคราะห์ประหลาดอีกดวงมาปรากฏอยู่ใกล้ๆ แถมสัตว์ประหลาดจากดาวดังกล่าวยังบุกขึ้นมาฆ่าล้างพวกเขาอย่างไร้เหตุผล..
..ทั้งสองดาวต้องฆ่าฟันกันอย่างไร้เหตุผลอย่างนี่หรือ..
//..ถ้าเราพยายามฟังเราอาจจะพอสื่อสารกับพวกเขาได้..// นีสเซ่พยายามหาทางออกอย่างสันติ
//.แต่เท่าที่ดูพวกนั้นไม่คิดสื่อสารกับพวกเรา..พวกมันมาเพื่อฆ่าและทำลาย มันฆ่าแม้แต่เด็กผู้หญิง..// ความคิดนั้นช่างเป็นฝันล้มๆแล้งๆ โซดนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาได้พยายาม “พูด” กับพวกนั้นเพื่อร้องขอชีวิตเด็กผู้หญิงผู้นั้น แต่กลับโดนทำร้ายและไล่ล่าแทน
//พวกเขาคงเป็นเทวทูตที่มาลงทัณฑ์เราแน่ๆ..// นีสเซ่วิตก เพราะสัตว์ประหลาดจากโลกเบื้องล่างช่างคล้ายกับผู้ลงทัณฑ์ในตำนานโบราณนัก
//.เราจะไปที่ป้อมตรวจตรากัน..นี่นั้นสูงเราจะมองเห็นได้ไกลและน่าจะมีอาวุธด้วย..// โซดโพล่งออกมา
//.ทำแบบนั้นไม่ได้นะ..พระเจ้าจะทรงพิโรธ..// นีสเซ่ร้อง เธอสับสนและตื่นกลัว แต่โซดเขาได้ละทิ้งความกลัวและสับสนหมดหมดแล้ว ..เขาตัดสินใจว่านีสเซ่คือคนที่เขาต้องปกป้อง จะสัตว์ประหลาดหรือเทวทูตเขาก็จะไม่ให้มันมาทำร้ายเธอ..โซดกางกรงเล็บแหลมคมขึ้น ตั้งท่าพร้อมสู้อย่างจริงจัง..
การเดินทางนั้นทั้งอันตรายและยากลำบาก เพราะต้องคอยอ้อมและคอยระวังผู้รุกรานที่โหดเหี้ยม แต่นี่ก็เป็นเพียงทางรอดทางเดียวที่พวกเขาพอมองเห็นได้
//..โซด..ฉันไม่ไหวแล้ว..// นีสเซ่ทรุดลงพิงกับโขดหิน เท้าทั้งหกของเธอเต็มไปด้วยแผลถลอกและคราบเลือด นีสเซ่เริ่มหายใจรวยรินขณะที่เกร็ดบางจุดเริ่มลอกหลุด
//ตรงนี้มันอันตรายทนต่ออีกนิดเถอะนะ..// โซดฉุดร่างเธอขึ้น แต่ไม่ทันเสียแล้ว มีสัตว์ประหลาดบางตัวสังเกตเห็นพวกเขาแล้ว และพวกมันก็เริ่มร้องเรียกกันราวกับสัตว์ล่าเนื้อ
//หนีไปโซด..// นีสเซ่ร้องบอก แม้โซดจะไม่มีทีท่าว่าจะขยับออกห่างจากกายเธอ ตรงกันข้ามเขายืนบังร่างเธอไว้ราวกับเป็นกำแพงหิน สีหน้าที่อ่อนโยนเสมอเปลี่ยนเป็นดุร้าย กรงเล็กแหลมคมทั้งแปดกางออกราวกลีบของดอกไม้เพชฌฆาตพร้อมจู่โจมปลิดชีวิตทุกสิ่งตรงหน้า
//โซด...อย่า..//
หญิงสาวหวีดร้องอย่างตื่นกลัว แต่เสียงของเธอดันไปกระตุนให้พวกสัตว์ประหลาดแตกตื่นและเริ่มบุกเข้ามาจู่โจม โซดสะบัดกรงเล็บอย่างว่องไว ที่อกของพวกมันมีเกราะหนาที่ฟันเท่าไรก็เข้า เขาจึงเลือกจู่โจมที่ลำคอที่แม้จะโผล่ออกมาจากเกราะเพียงนิดเดียวทำให้เล็งยากแต่ก็เป็นจุดอ่อนของพวกมัน ฟันเพียงทีเดียวก็สามารถจัดการพวกมันได้ พอโซดจับจุดอ่อนข้อนี้ได้ร่างมากมายก็ทรุดลงทับถมกันเองเป็นพะเนิน
//โธ่....พระเจ้าต้องทรงพิโรธเป็นแน่..// นีสเซ่ที่เชื่อปักใจว่าสัตว์ประหลาดจากโลกเบื้องล่างคือเทวทูตทรุดลงนั่งกับพื้น สีหน้าเต็มได้ด้วยความทุกข์และกังวล โซดเองก็เช่นกันเขาไม่ได้ยินดีในการทำร้ายผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดที่ไร้จิตใจ หรือเทวทูตใดๆก็ตาม แต่ทุกอย่างก็เพื่อปกป้องนีสเซ่ คนที่เขาจะยอมปล่อยให้เป็นอันตรายไม่ได้เด็ดขาด
//..ขออภัยให้ความขลาดเขลาของพวกเราด้วยท่านเทวทูต..// นีสเซ่เอ่ยกับสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่กำลังนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น มันจ้องเธอกลับด้วยสายตาอาฆาต แต่นีสเซ่รู้ว่ามีความกลัว ความไม่เข้าใจซ่อนอยู่ในนั้น
“.อ.อย่า.อย่าเข้ามานะ ร้าย..” มันขู่เสียงต่ำด้วยภาษาประหลาด แต่นีสเซ่กลับเข้าใจอย่างไร้เหตุผล
//เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร..// เธอตอบทั้งๆที่จะรู้ว่าถ้อยคำที่เธอเอ่ยไม่อาจสื่อความแต่เธอก็ยังเอ่ยต่อไป ไม่ใช่ถ้อยคำหรอกที่สื่อความแต่เป็นความจริงในดวงตาทั้งสามของเธอต่างหาก
“อย่า.เข้ามา..”
//ไม่ต้องกลัว..ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก..//
นีสเซ่โน้มศีรษะที่มีแสงสีเงินก่อตัวขึ้นจางๆเหนือหน้าผาก แตะลงที่บาดแผลบริเวรลำคอของเทวทูต โชคดีที่แผลไม่ลึกมาก เมื่อได้รับแสงเยี่ยวยา แผลก็เริ่มปิด
“ทำไมช่วยฉัน”
เสียงครางต่ำที่นีสเซ่ไม่รู้ความหมายดังขึ้นอีกครั้ง เธอคิดว่าเขาคงขอบคุณ เธอจึงเพียงยิ้มน้อยๆ..
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม...
ทันใดลำแสงทำลายล้างก็พุ่งออกมาจากที่ใดไม่รู้ โซดเบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนก..มันรวดเร็วจนเขาทำอะไรไม่ถูก..
//.ซ.โซด..// นีสเซ่เรียกขณะกุมมือที่ลำตัว ของเหลวสีน้ำเงินเข้มมากมายไหลออกมาจากร่างของเธอ
//..นีสเซ่...ซซซ่...// โซดกรีดร้องเสียงดัง..โศกเศร้าอย่างที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเป็นได้..ราวโลกได้และทุกสิ่งทุกอย่างได้ล่มสลายลงตรงหน้า..
..ใช่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างได้ล่มสลายลงแล้วนี่เอง..
เมื่อความคิดนี่วาบเข้ามาในใจ ทันใดผิวกายสีน้ำเงินของโซดก็เปลี่ยนเป็นสีดำพร้อมกับแผ่ออร่าสีแดงไปทั่วอาณาเขต ทุกสิ่งที่สัมผัสโดนออร่าล้วนพากันล้มตายเป็นเบือ
เขาจ้องไปที่สัตว์ประหลาดที่พากันครวญครางแล้วก็ล้มตายทับถมกัน มีบางตัวที่พยายามจะยิงอาวุธเข้ามา แต่ก็ไม่มีปัญญาแม้แต่ลั่นไก เพราะชีวิตของพวกมันหลุดลอยออกไปก่อน.
..น่าเวทนาหรือ? เหมือนเขาจะได้ยินเสียงของนีสเซ่..ไม่หรอกแค่นี้ยังน้อยหากเทียบกับความสูญเสียของเขา..
“อย่า..อย่า..ได้โปรด..” เสียงครางของสัตว์อีกตัวที่ยังไม่ตาย แต่ร่างก็กำลังเน่าเปื่อย
..เจ้าตัวที่นีสเซ่ช่วยไว้นี่เอง เพราะมีลำแสงเยี่ยวยาของนีสเซ่หลงเหลือเลยยังรอด..
“ขอร้องล่ะ อย่าทำแบบนี้เลย..” มันร้องคราญครางคลานเขามาใกล้เขาเรื่อยๆ
..ทำไมถึงไม่ยอมหนีไป หากหนีไปมันก็อาจจะรอดก็ได้..วิ่งเข้ามาใกล้ออร่าอย่างนี่อยากตายเร็วรึไงโซดคิดอย่างสับสัน..รึมันยังคิดจะจู่โจมอีก
..ไม่..รึว่ามันต้องการสื่อสารกับเขา!!!..
//..ขออภัยให้ความขลาดเขลาของพวกเราด้วยท่านเทวทูต..//
//เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร..//
คำพูดที่นีสเซ่เคยพูดดังออกมาจากปากของเจ้าสัตว์ประหลาด มันทำให้โซดแปลกใจสุดๆ และนึกย้อนถึงสิ่งที่นีสเซ่เคยพูด..
/..ถ้าเราพยายามฟังเราอาจจะพอสื่อสารกับพวกเขาได้../ คำพูดนีสเซ่ที่เคยพูดดังขึ้นในสมอง สิ่งที่เขาคิดว่าเป็นฝันล้มๆแล้งๆ ดูเหมือนเจ้าสัตว์ตัวนี้จะสืบทอดความคิดของเธอ..แต่เพียงแค่นี้กับการฆ่านีสเซ่..เขาไม่อาจให้อภัยพวกมันได้หรอก..พวกมันต้องตายเท่านั้น..
/.แต่เท่าที่ดูพวกนั้นไม่คิดสื่อสารกับพวกเรา..พวกมันมาเพื่อฆ่าและทำลาย มันฆ่าแม้แต่เด็กผู้หญิง../
คำพูดที่เขาเคยพูดดังขึ้นในใจอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้เป็นเขาเองที่ไม่คิดจะสื่อสาร..โซดหยุดฉะงักขณะที่เจ้าสัตว์ประหลาดเรียกร้องตะโกนอีกครั้ง..
//..ขออภัยให้ความขลาดเขลาของพวกเราด้วยท่านเทวทูต..//
//เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร..//
“สันติ”
เจ้าสัตว์ประหลาดเอ่ยเป็นคำสุดท้ายก่อนที่ร่างมันจะเน่าเปื่อยไปหมด
“สันติ” โซดทวนคำ
.มันเป็นฝันล้มๆแล้งๆน่ะนีสเซ่..