บ้านเราที่กรุงเทพ พ่อสร้างให้ลูกทุกคนอยู่ด้วยกันตอนเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพ ตอนนี้เราย้ายมาทำงานที่อื่นแล้ว แต่ก็กลับไปบ้านหลังนั้นเรื่อยๆ ตอนนี้พี่เรามีแฟน(ว่าที่พี่สะใภ้ จะแต่งเร็วๆนี้)ซึ่งรักหมายิ่งชีพ ปกติอยู่คอนโดกับพี่ชายก็รักหมามาก พาขึ้นเตียง นอนบนโซฟา พาไปเที่ยว

ส่วนเรา บอกตามตรง ค่อนไปทางไม่ชอบอย่างยิ่งกับการเอาสัตว์เลี้ยง(ที่ไม่ใช่ปลากับหนูแฮมสเตอร์)เข้าไปในบ้าน แมวของแม่ก็เอาเข้าไปห้องกลางๆได้ แต่ห้ามห้องนอนเด็ดขาดดดดด มีความรู้สึกว่ามันไม่สะอาดมากพอ ไม่ไหวๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตอนนี้...พี่ชายและแฟนเค้าก็กลับมาบ้านเหมือนกัน แล้วเอาหมามาวิ่งในบ้าน คือแบบ คนอื่นในครอบครัวเค้าก็รับได้ เราเป็นเสียงส่วนน้อย แต่เราไม่ไหวจริงๆนะ อืม เรายกเลิกการไปทริปปีใหม่กับครอบครัวไปเพราะเราไม่อยากนั่งรถเดียว มีหมาที่โซฟา วิ่งวนตอนกินข้าว เรารับไม่ได้แต่ไม่ได้บอกใครนอกจากน้องคนเล็กเพราะเกรงใจ บอกแค่ติดธุระ แต่ก็เป็นคนเดียวที่ไม่แตะต้อง ถามถึง หรือยุ่งกับมัน ตอนนี้เลยถูกแบนเบาๆว่ากับทำให้แฟนพี่ชายรู้สึกแย่มั้งทั้งที่เค้าก็พยายามทำตัวสนิทสนมกับครอบครัว

พูดยังไงดีคะ ไม่ใช่ประเด็นว่าอิจฉาหมา พี่สะใภ้ อะไรโง่ๆพวกนั้น แต่เราไม่ชอบจริงๆ

น้อยใจระดับนึงว่าบ้านเป็นของทุกคนนะ เอามาแบบไม่ถามเราเลย คนส่วนใหญ่รับได้เลยทำได้เหรอคะ
จะไปพูดตรงๆกับพี่ชายกับแฟนก็มีคนห้ามว่าจะทำให้เสียบรรยากาศ ....เราเริ่มไม่ไหวแล้ว ช่วยหาวิธีพูดให้หน่อยค่ะ
อย่าให้เราไม่ไปเหยียบบ้านนั้นเหมือนกับที่จะไม่ไปเที่ยวเพราะไม่สามารถอยู่ร่วมกับหมาได้เลยค่ะ TT_________TT