เมื่อต้นสัปดาห์ที่แล้วดูๆงานที่ทำอยู่เหมือนๆว่าจะว่าง    พอจะหนีเที่ยวไปนอนหนาวที่ภูทับเบิกได้   แต่เอาเข้าจริงๆก็ปัญหาเยอะครับ
สำหรับลูกจ้างรายวันอย่างผม    กว่าจะสรุปจบกันได้ว่าจะไปไม่ไป  จะไปกี่โมงก็สายๆของวันเสาร์พอดี     นัดกันไว้ว่าจะออกจากกรุงเทพ
ไม่เกินบ่ายโมง  แต่เอาเข้าจริงๆบ่ายสามก็ยังอยู่กรุงเทพกันอยู่เลย




ยามบ่ายของถนนพหลโยธินขาออกรถเยอะดีแท้ๆ    ไม่รู้ว่าจะเยอะไปไหน   ยังดีครับที่อากาศไม่ร้อน  ไม่มีแดดเลยสำหรับวันนี้



พอเดินทางมาถึงวิเชียรบุรีก็เป็นเวลาประมาณหกโมงเย็นเริ่มรู้สึกหิวกันแล้ว    เพื่อนผมเริ่มถามว่าจะกินอะไรที่ไหนดี   ตอนแรกก็คิดว่า
แวะกินที่วิเชียรบุรีก็ได้   แต่ก็มีความคิดแว๊บวิ่งเข้ามาในสมองเลยหันไปถามเพื่อน  

ผม     : เราต้องผ่านตัวเพชรบูรณ์มั้ย
เพื่อน  : ผ่านมั้ง
ผม     : งั้นเราไปกินที่เพชนรบูรณ์กัน   

ที่ผมอยากมากินข้าวที่เพชรบูรณ์   เพราะผมอยากจะมาทักทายน้าวิเชียร ( login Day Tripper)  เพราะครั้งนึงน้าเค้าเคยให้สติ๊กเกอร์
ให้ผมมาใบนึง   จึงอยากจะขอบคุณน้าเค้าหน่อย   

เมื่อมาถึงตัวเมืองเพชรบูรณ์ก็ขี่วนหาโรงพัก  น้าเชียรแกเป็นตำรวจอยู่ที่นั้น   น้าเชียรใจดีมากครับต้อนรับพวกผมอย่างดี   แจกของฝาก  
แจกสติ๊กเกอร์  แถมยังพาพวกผมไปเลี้ยงข้าวอีก   




ระหว่างกินข้าวกันถามน้าเค้าว่าแถวๆนี้มีอะไรน่าเที่ยว น่าสนใจ    น้าเชียรกับพี่หล้าแฟนน้าเชียรก็แนะนำที่เที่ยวให้พวกผมอย่างดี
แถมคุยไปคุยมา พี่หล้าบอกว่าพรุ่งนี้น้าเชียรพาพวกผมเที่ยวสิน้าเชียรก็โอเค    แถมคุยไปคุยมาน้าเชียรก็บอกว่าให้พี่หล้ามาด้วยกันเลย
โอ้ว....................   งานนี้ผมได้ไกด์ฟรีๆทีเดียวสองคนเลย