ไปเที่ยวลาวเมื่อต้นเดือนมาค่ะ เป็นทริปเล็กๆ ของสามสาวตัวไม่เล็กที่เริ่มต้นจากคนอยากเที่ยวและคนอยากโดนหลอกสองคนรวมตัวกันซื้อตั๋วเครื่องบินจากภูเก็ตไปอุดรธานี 3 ใบ จากนั้นแผนของเราก็เริ่มต้นขึ้น จากสนามบินอุดรฯ คุณเพื่อนผู้น่ารักมารับแล้วพาไปส่งที่ บขส.อุดร พวกเราเลยได้ซื้อตั๋วรถเที่ยวหกโมงเย็นราคา 80 บาทจากอุดรไปถึงเวียงจันทน์

รถออกมาได้สักพักเจ้าหน้าที่รถก็มาเดินแจกใบเข้าเมืองของลาวให้กรอก แล้วเราก็รอเวลาให้รถไปถึงสะพานมิตรภาพ ใช้เวลาประมาณชั่วโมงนิดๆ พอรถจอดทุกคนในรถก็พร้อมใจกันลุกขึ้นแล้วลงจากรถ ไอ้สามคนที่นั่งงงๆ อยู่ก็เลยลุกตามเค้าไปด้วย เพราะเห็นป้าย immigration ก็เลยรู้ว่าได้เวลาประทับตราออกจากเมืองแล้ว



จากนั้นเราก็พากันเดินไปขึ้นรถคันเดิมที่จอดรออยู่ แล้วข้ามสะพานไปเพื่อจะจอดอีกหน แล้วก็เหมือนเดิมคือทุกคนลุกขึ้นแล้วลงจากรถไปต่อคิวประทับตราเข้าประเทศลาว หลังผ่านกระบวนการเรียบร้อยพวกเราก็เดินตามๆ คนอื่นๆ ไป แต่ว่าเราผ่านไปไม่ได้เพราะยังไม่มี One Way Ticket หรือตั๋วสำหรับผ่านเข้าประเทศ เอื้อย (พี่สาว) ที่ยืนดูความเรียบร้อยที่ช่องสำหรับผ่านเข้าประเทศซึ่งดูไปคล้ายๆ กับช่องของรถไฟฟ้า บอกว่าให้ไปซื้อปี้ (ตั๋ว) พวกเราเลยเสียค่าตั๋วกันไปคนละ 45 บาท เพราะมาหลังเวลาราชการแล้ว