สงสัยว่า ทำไมชาวพุทธเมืองไทย เน้นศึกษาในเชิงวิชาการ วิพากษ์วิจารณ์ในเชิงทฤษฎี ปรัชญา ศัพท์ต่าง ๆ เช่น นิพาน เป็นต้น อะไรทำนองนี้ กันเยอะมาก ตีความหมายกันให้วุ่นวาย แต่มิได้มุ่งศึกษาและการปฏิบัติธรรมควบคู่กัน เหมือนคนอ่านหนังสือออกแต่ไร้ความเข้าใจซึ่งความหมาย