จากเพจ Little Fighter :
https://www.facebook.com/little.fighter.aumboon
เรื่องเล่าจาก NICU ตอนที่ 1
วันที่ 21 กรกฎาคม 2556 เวลา 13.37น. คลอดโดยอายุครรภ์ 36 สัปดาห์ 5 วัน
หลังจากที่อุ้มบุญ (หรือเลลินน์ในเวลานั้น) คลอดออกมาพยาบาลได้พามาถ่ายรูปกับป๊าม๊า ในตอนนั้นอาจจะด้วยสัญชาตญานความเป็นแม่ ม๊าภู่สังเกตุได้ถึงสิ่งผิดปกติอย่างนึงคือเสียงหายใจของลูก เสียงดังครืดคราดเหมือนกับว่ามีอะไรติดอยู่ในคอของน้อง คุณหมอและพยาบาลต่างก็รับรู้ถึงความผิดปรกตินี้จึงได้รีบพาน้องไปยัง NICU ด้วยความเร็วสูงสุด(ตามคำบอกเล่าของป๊าเค) เพื่อทำตรวจอย่างละเอียด ระหว่างนั้นตัวแม่เองยังรออยู่ในห้องพักฟื้นรอพยาบาลอุ้มน้องให้มาดูดนม แต่น้องไม่ได้มาเหมือนลูกของแม่คนอื่นๆ เพราะน้องต้องได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจเร่งด่วน ม๊าภู่ก็เริ่มใจไม่ดีแล้วล่ะในตอนนั้น
ด้านป๊าเคเดินตามไปนั่งรออยู่ด้วยความที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พยาบาลทำความสะอาดตัวของน้องและพยายามให้ออกซิเจนกับน้องด้วยกระโจมแต่ค่า SpO2 (อ๊อกซิเจนในเลือด) ของน้องก็ยังไม่สูงขึ้นและยังลดลงเรื่อยๆ พยาบาลก็เพิ่มอ๊อกซิเจนให้อีกแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลใดๆ คุณหมอเด็กแรกเกิดโดนตามเข้ามาอย่างเร่งด่วนเนื่องจากอาการของน้องค่อนข้างน่าเป็นห่วง คำพูดของหมอที่ป๊าเคซึ่งตอนนั้นยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องได้ยินคุณหมอที่กำลังใช้หูฟังพยายามฟังเสียงหายใจของน้องมีแค่คำว่า "ไม่ดีเลย ไม่ดีเลย" คุณหมอจึงต้องทำการใส่ท่อช่วยหายใจและใช้เครื่องช่วยหายใจเพื่อให้น้องได้รับอ๊อกซิเจนอย่างเพียงพอ
เครื่อง X-ray ถูกเข็นเข้ามาเพื่อตรวจดูเพื่อหาเหตุผลว่าทำไมน้องถึงไม่สามารถหายใจได้เอง และอาการที่แรกที่เราได้รู้จักกับมันก็คือ Spontaneous Pneumathorax in the Newborn หรืออาการปอดมีลมรั่ว (หรือที่เค้าเรียกกันว่าปอดแตก) หัวใจของน้องถูกลมที่รั่วออกมาดันจนเข้าไปอยู่ด้านขวาปอดด้านซ้านยุบตัวลง ภาพใน X-ray ทำให้ป๊าเคถึงกับต้องกลั้นน้ำตาด้วยความสงสารลูก ตอนนั้นคิดแต่ว่าจะบอกกับภู่ยังไงดี
ปล.ภาพ X-ray เป็นภาพจาก internet นะครับ ภาพจริงไม่ได้ถ่ายเอาไว้
ภาพตอนอุ้มบุญเกิด
จากเพจ Little Fighter เรื่องราวของเด็กน้อยกับโรคร้ายแรกเกิด
เรื่องเล่าจาก NICU ตอนที่ 1
วันที่ 21 กรกฎาคม 2556 เวลา 13.37น. คลอดโดยอายุครรภ์ 36 สัปดาห์ 5 วัน
หลังจากที่อุ้มบุญ (หรือเลลินน์ในเวลานั้น) คลอดออกมาพยาบาลได้พามาถ่ายรูปกับป๊าม๊า ในตอนนั้นอาจจะด้วยสัญชาตญานความเป็นแม่ ม๊าภู่สังเกตุได้ถึงสิ่งผิดปกติอย่างนึงคือเสียงหายใจของลูก เสียงดังครืดคราดเหมือนกับว่ามีอะไรติดอยู่ในคอของน้อง คุณหมอและพยาบาลต่างก็รับรู้ถึงความผิดปรกตินี้จึงได้รีบพาน้องไปยัง NICU ด้วยความเร็วสูงสุด(ตามคำบอกเล่าของป๊าเค) เพื่อทำตรวจอย่างละเอียด ระหว่างนั้นตัวแม่เองยังรออยู่ในห้องพักฟื้นรอพยาบาลอุ้มน้องให้มาดูดนม แต่น้องไม่ได้มาเหมือนลูกของแม่คนอื่นๆ เพราะน้องต้องได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจเร่งด่วน ม๊าภู่ก็เริ่มใจไม่ดีแล้วล่ะในตอนนั้น
ด้านป๊าเคเดินตามไปนั่งรออยู่ด้วยความที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พยาบาลทำความสะอาดตัวของน้องและพยายามให้ออกซิเจนกับน้องด้วยกระโจมแต่ค่า SpO2 (อ๊อกซิเจนในเลือด) ของน้องก็ยังไม่สูงขึ้นและยังลดลงเรื่อยๆ พยาบาลก็เพิ่มอ๊อกซิเจนให้อีกแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลใดๆ คุณหมอเด็กแรกเกิดโดนตามเข้ามาอย่างเร่งด่วนเนื่องจากอาการของน้องค่อนข้างน่าเป็นห่วง คำพูดของหมอที่ป๊าเคซึ่งตอนนั้นยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องได้ยินคุณหมอที่กำลังใช้หูฟังพยายามฟังเสียงหายใจของน้องมีแค่คำว่า "ไม่ดีเลย ไม่ดีเลย" คุณหมอจึงต้องทำการใส่ท่อช่วยหายใจและใช้เครื่องช่วยหายใจเพื่อให้น้องได้รับอ๊อกซิเจนอย่างเพียงพอ
เครื่อง X-ray ถูกเข็นเข้ามาเพื่อตรวจดูเพื่อหาเหตุผลว่าทำไมน้องถึงไม่สามารถหายใจได้เอง และอาการที่แรกที่เราได้รู้จักกับมันก็คือ Spontaneous Pneumathorax in the Newborn หรืออาการปอดมีลมรั่ว (หรือที่เค้าเรียกกันว่าปอดแตก) หัวใจของน้องถูกลมที่รั่วออกมาดันจนเข้าไปอยู่ด้านขวาปอดด้านซ้านยุบตัวลง ภาพใน X-ray ทำให้ป๊าเคถึงกับต้องกลั้นน้ำตาด้วยความสงสารลูก ตอนนั้นคิดแต่ว่าจะบอกกับภู่ยังไงดี
ปล.ภาพ X-ray เป็นภาพจาก internet นะครับ ภาพจริงไม่ได้ถ่ายเอาไว้
ภาพตอนอุ้มบุญเกิด