สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
จขกท ใจตรงกับผมเลยครับ เมื่อคืนก็คุยกับแฟนว่า ยายแลผิดอะไร
ผมมองอย่างนี้ครับ
ยายแลวางแผนฆ่าลำยองโดยไต่ตรองไว้ก่อนแล้ว
เมื่อยายแลนำข้าวคลุกยาเบื่อไปให้ลำยองกิน แต่ลำยองไม่กิน
จึงเป็นกรณีที่ยายและลงมือกระทำความผิดแล้ว แต่การกระทำไม่บรรลุผล ตาม ม.80 ประกอบ ม.289 (4)
แต่อย่างไรก็ดี ยายแลไม่กระทำไปให้ตลอดทั้งที่มีโอกาส คือ กรอกปากลำยอง เสีย ลำยองก็ถึงแก่ความตายแน่นอน
ดังนั้นการที่ยายแล ยับยั้งกลับใจเสียเองและแก้ไขโดยไม่กระทำให้ตลอด จึงเป็นการยับยั้งกลับใจตาม ม.82 ยายและจึงไม่ต้องรับโทษ
ฐานพยายามฆ่า โดยไต่ตรองไว้ก่อน ตาม ม.289(4) ม.80 ประกอบ ม.82
กรณีของตาปอ
เมื่อยายแลทิ้งข้าวลงในถังขยะ ไปแล้ว การที่ตาปอไปหยิบมากินจากถังขยะ
จึงเป็นกรณีที่ยายแล ไม่อาจคาดหมายได้ และเป็นการกระทำของตาปอแต่เพียงฝ่ายเดียว
และเป็นการกระทำที่ไกลเกินกว่าเหตุของยายแลในกรณีดังกล่าว และไม่ถือว่าการทิ้งข้าวลงในถังขยะ จะเป็นการกระทำโดยประมาทแต่อย่างใด
ยายแลจึงไม่ต้องรับผิดจากความตายของ ตาปอ.. ในกรณีดังกล่าวนี้
และไม่ใช่การกระทำโดยพลาดไปตาม ม.60 ยายแลจึงไม่ต้องรับผิดต่อความตายของ ตาปอ ในกรณีดังกล่าวนี้
แต่อย่างไรก็ดี การที่ยายแลปลอมปนอาหาร โดยใส่ยาเบื่อลงในอาหาร
ยายแลจึงมีความผิดต้องรับโทษฐานปลอมปนอาหารให้ลำยองกิน
ความผิดนี้สำเร็จลงแล้วทันที ที่ใส่ยาเบื่อลงในข้าวต้ม.. ตาม ม.236
ผมมองอย่างนี้ครับ
ยายแลวางแผนฆ่าลำยองโดยไต่ตรองไว้ก่อนแล้ว
เมื่อยายแลนำข้าวคลุกยาเบื่อไปให้ลำยองกิน แต่ลำยองไม่กิน
จึงเป็นกรณีที่ยายและลงมือกระทำความผิดแล้ว แต่การกระทำไม่บรรลุผล ตาม ม.80 ประกอบ ม.289 (4)
แต่อย่างไรก็ดี ยายแลไม่กระทำไปให้ตลอดทั้งที่มีโอกาส คือ กรอกปากลำยอง เสีย ลำยองก็ถึงแก่ความตายแน่นอน
ดังนั้นการที่ยายแล ยับยั้งกลับใจเสียเองและแก้ไขโดยไม่กระทำให้ตลอด จึงเป็นการยับยั้งกลับใจตาม ม.82 ยายและจึงไม่ต้องรับโทษ
ฐานพยายามฆ่า โดยไต่ตรองไว้ก่อน ตาม ม.289(4) ม.80 ประกอบ ม.82
กรณีของตาปอ
เมื่อยายแลทิ้งข้าวลงในถังขยะ ไปแล้ว การที่ตาปอไปหยิบมากินจากถังขยะ
จึงเป็นกรณีที่ยายแล ไม่อาจคาดหมายได้ และเป็นการกระทำของตาปอแต่เพียงฝ่ายเดียว
และเป็นการกระทำที่ไกลเกินกว่าเหตุของยายแลในกรณีดังกล่าว และไม่ถือว่าการทิ้งข้าวลงในถังขยะ จะเป็นการกระทำโดยประมาทแต่อย่างใด
ยายแลจึงไม่ต้องรับผิดจากความตายของ ตาปอ.. ในกรณีดังกล่าวนี้
และไม่ใช่การกระทำโดยพลาดไปตาม ม.60 ยายแลจึงไม่ต้องรับผิดต่อความตายของ ตาปอ ในกรณีดังกล่าวนี้
แต่อย่างไรก็ดี การที่ยายแลปลอมปนอาหาร โดยใส่ยาเบื่อลงในอาหาร
ยายแลจึงมีความผิดต้องรับโทษฐานปลอมปนอาหารให้ลำยองกิน
ความผิดนี้สำเร็จลงแล้วทันที ที่ใส่ยาเบื่อลงในข้าวต้ม.. ตาม ม.236
แสดงความคิดเห็น
ลำยอง ตาปอ ยายแล เมื่อคืนนี้ ในแง่ของกฎหมาย .... คิดเอง งงเอง แลกเปลี่ยนความเห็นกันจ้ะ
ยายแลเห็นวันเฉลิมคอยดูแลลำยองแล้วสะท้อนใจ คิดว่าลำยองอยู่ไปคงเป็นภาระแก่ลูกหลาน ดังนั้นยายแลจึงคิดว่าจะฆ่าลำยองเสีย ยายแลจัดการซื้อยาเบื่อหนูมาเก็บไว้ในตู้ ตาปอมาเห็นเข้าก็หยิบ พอดีลำยงมาเห็นก่อน จึงย้ายยาเบื่อไปเก็บไว้ที่อื่น ต่อมายายแลบอกให้วันเฉลิมซึ่งคอยดูแลลำยองไปนอนค้างที่อื่น และ ยายแลนำข้าวคลุกยาเบื่อมาป้อนให้ลำยอง แต่ลำยองยังไม่ทันกิน โดยบอกว่าจะให้วันเฉลิมมาป้อนให้ ทำให้ยายแลเกิดความรู้สึกสงสารลำยองมาก จึงนำข้าวคลุกยาเบื่อทิ้งถังขยะภายในบ้าน ซักพักตาปอมาคุ้ยข้าวคลุกยาเบื่อในถังขยะกิน ตาปอถึงแก่ความตาย
ถ้าเป็นข้อสอบก็ต้องตบท้ายว่า ... จงวินิจฉัยความผิดของยายแล แต่ ถ้าอาจารย์ปราณีหน่อยจะบอกว่า จงวินิจฉัยความผิดของยายแลต่อลำยอง และ ต่อตาปอ
ก่อนอื่นก็ต้องมาพิจารณาเรื่องประเด็นก่อนว่ามีอะไรบ้าง แยกตามโจทย์ที่ให้มาก็แล้วกัน เรื่องแรกคือการกระทำของยายแลต่อลำยอง จะเห็นได้ว่ายายแลนั้นมีเจตนาที่จะฆ่าลำยองอยู่แล้วตามข้อเท็จจริงข้างต้น เมื่อยายแลได้ลงมือป้อนข้าวที่ตนเองผสมยาเบื่อหนูให้ลำยองกินเท่ากับยายแลได้ลงมือกระทำการที่เป็นส่วนหนึ่งของการฆ่าแล้ว การที่ลำยองยังไม่กินข้าวนั้นทำให้ผลของการกระทำความผิด คือ ความตายยังไม่เกิด ยายแลจึงมีความผิดฐานพยายามฆ่า และ เมื่อพิจารณาแล้วเห็นข้อเท็จจริงว่ายายแลได้มีการตระเตรียมการล่วงหน้าที่จะฆ่าลำยองโดยใช้เวลาคิดวางแผนให้วันเฉลิมไปค้างที่อื่นด้วย จึงมีพฤติการณ์ไตร่ตรองไว้ก่อนซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้ต้องรับโทษหนักขึ้น อย่างไรก็ตามยายแลได้เกิดความสงสารลำยองจึงไม่ให้ลำยองกินข้าวนั้น และ เอาข้าวไปทิ้งในถังขยะ ซึ่งหากยายแลจะบังคับลำยองให้กินข้าวนั้นต่อไปความตายจะต้องเกิดอย่างแน่นอน ที่ลำยองไม่ถึงแก่ความตายนั้นก็เพราะการกระทำโดยสมัครใจของยายแลนั่นเอง ดังนี้การกระทำของยายแลจึงเป็นการยับยั้งไม่ให้การกระทำของตนนั้นเกิดผล เป็นเหตุให้ยายแลได้รับการยกเว้นโทษ
ประการต่อมาความผิดของยายแลต่อตาปอ ... อันนี่แหละปัญหา มี หรือ ไม่มี
ช่วยคิดหน่อยจ้ะ
1. พลาด (มาตรา 60)
2. เล็งเห็นผล (มาตรา 59)
3. ไม่ผิดเลย
4. อื่น ๆ
ขอบอกเลยว่าใครกำลังเรียนอาญา ๑ หรือ เทอมหน้าจะเรียนอาญา ๑ แล้วอาจารย์ชอบดูละคร มีโอกาสจะเจอโจทย์แบบนี้สูงเลยนะเนี่ย