1)อย่างเช่น จะออกตัวก่อนว่า ผมเป็นกลางนะเเต่พรรคเพื่อไทยมันชั่ว เเม้วมันโกง บลาๆ
2)มาร์คเทพมันขี้โกง ไม่จริงใจต่อคนอื่น หักหลังเพื่อน บลาๆ
เเต่ไม่เคยวิจารณ์ความเลวของอีกฝ่ายหนึ่งเลย
หรืออาจจะวิจารณ์เเต่มักจะหาข้ออ้างสวยหรูมาเเก้ต่างให้ฝ่ายที่ตัวเองถือหางเสมอ
เช่นเพื่อนผม ในกรณีเสื้อเเดงถูกยิงก็จะพูดว่าพรรคประชาธิปปัติย์ทำผิดจริงๆนั้นเเหละ เเต่ลองคิดดูก็พวกเสื้อเเดงมีอาวุธเเล้วยิงใส่ทหารก่อนทหารก็เลยต้องป้องกันตัว เลยไม่ผิดเพราะถือว่าเป็นเหมือนกับการป้องกันประเทศจากข้าศึก(เปรียบเทียบคนไทยด้วยกันเป็นข้าศึกซะงั้น) เเต่กรูไม่ได้เข้าข้างฝ่ายไหนนะ
   หรือมาร์คโกงก็จริงเเต่เเม้วมากกว่า(ยังไง)ดังนั้นคนที่สมควรถูกกำจัดคือเเม้วบลาๆ เเละอื่นๆอีกบลาๆ

ก็พอดีไปเจอความคิดเห็นนึงในเฟสบุคบอกว่า
อาการคลั่งความเป้นกลางคือ รู้สึกกลัวว่า การเลือกข้างเป็นเรื่องผิด เป็นเรื่องของการขาดวุฒิภาวะในการกรองข้อมูลเพื่อเลือกสิ่งที่ถูกต้องกว่า

คนที่บอกว่าตัวเองเป็นกลาง ส่วนใหญ่มาจากการขาดความรู้ที่จะเลือกคำตอบสักอย่าง ชอบตอบ ถูกทุกข้อ/ผิดทุกข้อ

เป็นพวกสอบตกในโรงเรียนเพราะเลือกคำตอบไม่เป็น

มันมีคนเป็นกลางโดยในใจไม่อคติกับอีกฝ่ายจริงเหรอครับ ความเป็นกลางที่ไม่ถูกปรุ่งเเต่งมาก่อน ในประเทศนี้มีคนเป็นกลางจริงๆเหรอครับ
ส่วนมากที่เห็นจะมีเเต่พวกที่บอกว่าเป็นกลางเเต่มักจะมีอคติหรือขาดข้อมูลของอีกฝั่งเสมอ