เจ้าม้วนเป็นแมวจร มาจากใหนเราก็ไม่รู้ เห็นแอบๆมากินข้าวที่บ้านบ่อยๆ แรกๆก็ไม่ยอมให้จับ
พอหลายครังเข้าก็ซี้กัน จึงรู้ว่าม้วนมีโรคประจำตัวคือ ชัก เวลาชักก็น่าสงสาร ตกไปในคูน้ำบ้าง
กลิ้งไปโดนขี้ไก่บ้าง บางครั้งก็ชักๆแล้วคาบกิ่งใม้ขึ้นมาบ้าง น่าเวทนา เราก็สงสาร
ปกติเช้าๆม้วนจะมานั่งคอยเราอยู่หลังบ้าน ตื่นขึ้นมาจะต้องเทอาหารเม็ดให้บรรดาแมวๆก่อน
แล้วค่อยไปทำอย่างอื่น เมื่อวานเปิดประตูไปก็ไม่เห็น ก็ยังคิดว่า คงไปติดสาวอยู่ เพราะเห็น
ร้องหง่าวอยู่ ก็ไม่คิดอะใร จัดการเรื่องพี่นุ๊กไปโรงเรืยนเสร็จก็พากันขึ้นรถไปส่งที่โรงเรืยน
พอเลี้ยวรถออกสู่ถนนใหญ่ก็เห็น ร่างสีส้มๆนอนอยู่ข้างถนน หันไปมองหน้าแฟน ใช่ม้วนมั้ย?
ก็ภาวนาอย่าเป็นม้วนเลย แต่ก็ไม่เป็นผล ไปส่งพี่นุ๊กเสร็จกลับมาดู ก็ใช่ๆจริง เลยนำกลับมาบ้าน
และจัดการฝังร่างให้ พร้อมอาหารเม็ดที่ม้วนชอบ และดอกใม้ที่พีนัทไปเด็ดมาให้ หลับให้สบายนะ
* ม้วน โชคดีนะ แล้วเราค่อยพบเจอกันใหม่ แม่จะคิดถึงม้วนเสมอ โชคดี*