วันนี้เป็นวันครบรอบ 9 ปีที่ฉันกับสามีใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมา
9 ปีที่ผ่านมา เราทั้งสองเดินผ่านสวนสนุกที่ทำให้เรายิ้มได้
9 ปีที่ผ่านมา เราทั้งสองเดินผ่านมรสุมลูกเล็กลูกใหญ่และอาจทำให้เรามีน้ำตา
9 ปีที่ผ่านมา เราทั้งสองเติมเต็มให้กันและกันมาตลอด
9 ปีที่ผ่านมา เราทั้งสองยังจับมือกันเดินตลอดแม้บางครั้งอาจจะจับกันหลวมเกินไป
9 ปีที่ผ่านมา ก็ยังคงมีเธอมีฉัน และมีมือที่ 3 ....

มือที่ 3 นี่แหละที่ทำให้ฉันและเธอรักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น และผูกพันธ์กันมากขึ้น
มือที่ 3 นี่แหละที่ทำให้ฉันกลายเป็นหญิงอึด ถึก บึกบึน
มือที่ 3 นี่แหละที่ทำให้เธอกลายเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว
และเพราะ มือที่ 3 ฉันจึงรู้ว่า ชีวิตนี้ฉันต้องอยู่ ต้องสู้ ต้องทำเพื่อเค้า
มือที่ 3 = มือเด็กน้อยๆ คนหนึ่งที่ฉันหลงรักเค้าตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นหน้า

ขอบคุณสามีและมือที่ 3 ที่ทำให้ฉันกลายเป็นหญิงสองใจ

ใจหนึ่งรัก "ลูก" อีกใจหนึ่งรัก "สามี"

วันนั้น.....






จนวันนี้....






ว่าแต่ครบรอบ 9 ปีวันนี้ เหตุใดเธอจึงทำเหมือนลืม T^T

ปล. ถ้าเธอเข้ามาอ่านเจอกระทู้นี้นะคุณสามี ฉันรู้ว่าเธอคงเห็นภาพใบหน้าของฉันลอยขึ้นมา!!!
      ง้อเถอะค่ะ...จะได้ไม่เป็นภาระของเฟสบุค (เคยเจอมั้ย 3 นาที 14 สเตตัส ฮึ่มมมม!!!)

ปล. (สุดท้าย) ไม่รู้จะบอกใคร บอกพันทิปนี่แหละ กำลังใจเยอะดี ^^

       เข้ามาลบภาพบางภาพค่ะ