บอกไว้ก่อนนะคะว่า นิสัยเราเป็นคนสนุกสนาน ร่าเริง กล้าแสดงออก ฉลาด แต่ ไว้ใจคนอื่นง่าย
เรื่องนี้เป็นความอัดอั้นของเรามานานแล้ว ตั้งแต่จำความได้เลยก็ว่าได้ เราต้องอดทนเก็บเรื่องนี้จนถึงตอนที่เราอายุ 19 ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง ไม่กล้าบอกใครเพราะอาย คือ เราเคยมีอะไรกับผู้ชายตั้งแต่ที่จำความได้ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งรู้จักกันทั้งหมู่บ้าน มีญาติอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกัน เพื่อนที่มีส่วนใหญ่ในหมู่บ้านรุ่นราวคราวเดียวกัมักจะเป็นผู้ชาย เราเองก็เล่นอยู่กับผู้ชายเป็นประจำตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ "วันหนึ่ง" พ่อกับแม่ของเราไม่อยู่ เรามีลูกพี่ลูกน้องที่สนิทและเป็นผู้หญิง 1 คน วันนั้นพี่ผู้หญิง ก็ชวนไปเล่นบ้านป้า แล้วป้ามีลูกชาย 3 คน แต่วันนั้นป้าก้อไม่อยู่บ้าน อยู่แต่ลูกชายของป้า ซึ่งอายุใกล้เคียงกัน เราทั้ง 5 คนก็ได้ดูโทรทัศน์ ไปเรื่อยๆ แล้วลูกชายป้าก็หาแผ่นซีดีเปิดให้ดู แต่เป็นซีดีของลุง(หนังโป๊) แล้วด้วยความที่เราเองไม่รู้ ทุกคนก็นั่งดู แล้วลูกชายป้าก็ได้ชวนเราเข้าห้อง บอกว่าจะให้ขนมกิน จู่ๆ ลูกชายป้าก้อจับเรากด แล้วเราเองก้อยังเด็กและยังไม่รู้เรื่องพวกนี้ ทำทุกวันแล้วยังเห็นเป็นเรื่องสนุกอีกต่างห่าง แล้ว ลูกชายป้าก็ไปชวนเพื่อนที่อยู่ในหมู่บ้าน ที่เป็นญาติและอายุใกล้กัน มาเล่นมาทำแบบนี้แล้วสนุกดี เราจำได้ว่าผู้ชายที่เคยมีอะไรกับเรา ประมาณ 10 คน แต่ตอนนั้นเรายังเด็กและไม่รู้เรื่องเท่าไร แต่พี่สาวแม่(ป้า) ที่อยู่บ้านเดียวกับเรา บอกว่า ให้เราไปนอนกับแม่แล้วแอบมองตอนกลางคืน ผู้ใหญ่เขาทำยังไงกัน ถึงมีลูกได้ แล้วเราก็ทำจริง แต่แม่เราชอบสอนเสมอว่า เราต้องรักตัวเอง ต้องมีศักดิ์ศรี รักนวลสงวนตัว เวลาโตขึ้นจะได้แต่งงานกับคนที่ดี แม่พาเราเข้าวัด ฟังพระ ตลอด เราก็เลยได้เรียนรู้ว่าการมีอะไรกับผู้ชาย ควรทำกับคนที่เรารัก แต่งงานกับเราแล้ว หลังจากนั้นที่เป็นคนร่าเริง สนุก เฮฮา ก็แปรเปลี่ยนเป็นคนหงุดหงิด คิดมาก ซึมเศร้า ร้องไห้และพยายามลืมสิ่งเลวร้ายนั้น แต่ก็ทำไม่ได้ จนเราเข้าปี 1 เราเครียดกับเรื่องของเลวร้ายนั้นมาก จนไม่มีสมาธิเรียน แล้วต้องไปหาหมอ เราก็ดีขึ้น แต่ก็เสียใจตลอด เคยคิดฆ่าตัวตาย แต่ก้อคิดว่า ถ้าเราตาย แม่พ่อ คนที่หวังให้เราเจอแต่สิ่งที่ดี ให้คอยดูแลท่านเมื่อยามแก่เฒ่า จะอยู่ยังไง ใครจะดูแล เราก็ต้องทิ้งความคิดนั้น เราทรมานกับการอยู่บนโลกนี้มาก เหมือนเราขาดอะไรไปแล้วไม่มีวันได้มันกลับมา เรามีคนที่ชอบ และเขาก็ชอบเรา ซึ่งเขาเป็นเพื่อนตั้งแต่มอปลาย ขึ้นมหาลัยเขามาขอเป็นแฟนเขาดีพร้อมทุกอย่าง แต่เราก้อคิดว่าตัวเราไม่คู่ควรกับเขา และปฏิเสธความรักครั้งนั้น ทำให้ความสัมพันธ์เราเปลี่ยนไป เราเสียใจมาก ยอมที่จะให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่าเราดีกว่า เราเอง ทุกวันนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเราโดนข่มขืนหรือเราเองที่ง่าย ต้องทนกับโรคทางอวัยวะเพศ ต้องทุกข์ใจกับเรื่องเลววร้าย ไม่รู้ว่าจะไว้ใจเชื่อใจใครได้บ้าง หวาดระแวงมากค่ะ
กว่าจะอายุ19 ก็อดทนมาตลอด เราเองไม่รู้ว่าจะเรียกว่า การโดนข่มขืนหรือป่าว
เรื่องนี้เป็นความอัดอั้นของเรามานานแล้ว ตั้งแต่จำความได้เลยก็ว่าได้ เราต้องอดทนเก็บเรื่องนี้จนถึงตอนที่เราอายุ 19 ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง ไม่กล้าบอกใครเพราะอาย คือ เราเคยมีอะไรกับผู้ชายตั้งแต่ที่จำความได้ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งรู้จักกันทั้งหมู่บ้าน มีญาติอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกัน เพื่อนที่มีส่วนใหญ่ในหมู่บ้านรุ่นราวคราวเดียวกัมักจะเป็นผู้ชาย เราเองก็เล่นอยู่กับผู้ชายเป็นประจำตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ "วันหนึ่ง" พ่อกับแม่ของเราไม่อยู่ เรามีลูกพี่ลูกน้องที่สนิทและเป็นผู้หญิง 1 คน วันนั้นพี่ผู้หญิง ก็ชวนไปเล่นบ้านป้า แล้วป้ามีลูกชาย 3 คน แต่วันนั้นป้าก้อไม่อยู่บ้าน อยู่แต่ลูกชายของป้า ซึ่งอายุใกล้เคียงกัน เราทั้ง 5 คนก็ได้ดูโทรทัศน์ ไปเรื่อยๆ แล้วลูกชายป้าก็หาแผ่นซีดีเปิดให้ดู แต่เป็นซีดีของลุง(หนังโป๊) แล้วด้วยความที่เราเองไม่รู้ ทุกคนก็นั่งดู แล้วลูกชายป้าก็ได้ชวนเราเข้าห้อง บอกว่าจะให้ขนมกิน จู่ๆ ลูกชายป้าก้อจับเรากด แล้วเราเองก้อยังเด็กและยังไม่รู้เรื่องพวกนี้ ทำทุกวันแล้วยังเห็นเป็นเรื่องสนุกอีกต่างห่าง แล้ว ลูกชายป้าก็ไปชวนเพื่อนที่อยู่ในหมู่บ้าน ที่เป็นญาติและอายุใกล้กัน มาเล่นมาทำแบบนี้แล้วสนุกดี เราจำได้ว่าผู้ชายที่เคยมีอะไรกับเรา ประมาณ 10 คน แต่ตอนนั้นเรายังเด็กและไม่รู้เรื่องเท่าไร แต่พี่สาวแม่(ป้า) ที่อยู่บ้านเดียวกับเรา บอกว่า ให้เราไปนอนกับแม่แล้วแอบมองตอนกลางคืน ผู้ใหญ่เขาทำยังไงกัน ถึงมีลูกได้ แล้วเราก็ทำจริง แต่แม่เราชอบสอนเสมอว่า เราต้องรักตัวเอง ต้องมีศักดิ์ศรี รักนวลสงวนตัว เวลาโตขึ้นจะได้แต่งงานกับคนที่ดี แม่พาเราเข้าวัด ฟังพระ ตลอด เราก็เลยได้เรียนรู้ว่าการมีอะไรกับผู้ชาย ควรทำกับคนที่เรารัก แต่งงานกับเราแล้ว หลังจากนั้นที่เป็นคนร่าเริง สนุก เฮฮา ก็แปรเปลี่ยนเป็นคนหงุดหงิด คิดมาก ซึมเศร้า ร้องไห้และพยายามลืมสิ่งเลวร้ายนั้น แต่ก็ทำไม่ได้ จนเราเข้าปี 1 เราเครียดกับเรื่องของเลวร้ายนั้นมาก จนไม่มีสมาธิเรียน แล้วต้องไปหาหมอ เราก็ดีขึ้น แต่ก็เสียใจตลอด เคยคิดฆ่าตัวตาย แต่ก้อคิดว่า ถ้าเราตาย แม่พ่อ คนที่หวังให้เราเจอแต่สิ่งที่ดี ให้คอยดูแลท่านเมื่อยามแก่เฒ่า จะอยู่ยังไง ใครจะดูแล เราก็ต้องทิ้งความคิดนั้น เราทรมานกับการอยู่บนโลกนี้มาก เหมือนเราขาดอะไรไปแล้วไม่มีวันได้มันกลับมา เรามีคนที่ชอบ และเขาก็ชอบเรา ซึ่งเขาเป็นเพื่อนตั้งแต่มอปลาย ขึ้นมหาลัยเขามาขอเป็นแฟนเขาดีพร้อมทุกอย่าง แต่เราก้อคิดว่าตัวเราไม่คู่ควรกับเขา และปฏิเสธความรักครั้งนั้น ทำให้ความสัมพันธ์เราเปลี่ยนไป เราเสียใจมาก ยอมที่จะให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่าเราดีกว่า เราเอง ทุกวันนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเราโดนข่มขืนหรือเราเองที่ง่าย ต้องทนกับโรคทางอวัยวะเพศ ต้องทุกข์ใจกับเรื่องเลววร้าย ไม่รู้ว่าจะไว้ใจเชื่อใจใครได้บ้าง หวาดระแวงมากค่ะ