คำตัดสินของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศฉบับทางการ
http://www.icj-cij.org/docket/files/151/17704.pdf

สรุปใจความสำคัญโดยย่อของคำตัดสิน

ข้อ 97. ศาลเห็นว่าคำตัดสินปี2505 แม้ไม่ได้ระบุว่าบริเวณภูมะเขืออยู่ใน vicinity ที่ให้เขมร แต่ก็อ้างไม่ได้ว่าเป็นของไทย
          ดังนั้น ศาลจึงไม่ได้วินิจฉัยเรื่องอธิปไตยเหนือพื้นที่ส่วนนี้หรือส่วนอื่นๆ นอกจากชะง่อนเขารอบตัวประสาท (promontory)
          (ยกเว้น promontory แล้ว ศาลไม่ได้ตัดสินว่าพื้นที่ที่เหลือเป็นของใคร)

ข้อ 98. ศาลกำหนดขอบเขต promontory ทุกทิศทาง ที่ตัดสินให้อยู่ใต้อธิปไตยกัมพูชาไว้อย่างชัดเจนแล้ว
           (เสียตรงนี้แน่นอน)

ข้อ 99. ศาลเห็นว่าคำตัดสินปี2505ไม่มีการวินิจฉัยเรื่องเส้นแบ่งเขต ศาลไม่สามารถก้าวล่วงคำวินิจฉัยนั้นได้ ตามกฏที่60    
          ดังนั้น ศาลจึงไม่ตัดสินเรื่องเส้นแบ่งเขต และไม่อนุญาติให้คู่กรณีไปกำหนดเองเพียงฝ่ายเดียว
          (ตรงนี้ที่เอามาตีความว่า ศาลให้บริหารจัดการร่วมกัน ฟังดูดีเหมือนไทยได้ประโยชน์ด้วย)

ข้อ 108. คำตัดสิน

1. ศาลโดยมติเอกฉันท์ มีอำนาจรับคำร้องของกัมพูชา

2. ศาลโดยมติเอกฉันท์ ตัดสินให้กัมพูชามีอธิปไตยเหนือชะง่อนเขารอบตัวปราสาท (promontory) ทั้งมวล ตามที่ระบุในข้อ 98
    และไทยต้องถอนกองกำลังที่มีอยู่ออกจากบริเวณนี้

สรุปโดยรวม เขมรได้ชะง่อนเขาทั้งมวลรอบตัวปราสาท
เส้นแบ่งเขตและพื้นที่จำนวนเท่าไร ยังไม่รู้ ต้องรอรังวัดด้วยกัน

ดูฉบับเต็มเองครับ ไม่ลงถ้อยคำเต็มเพราะเปลืองเนื้อที่มาก
ถ้าไม่แน่ใจก็หาคนเก่งๆแปล รอรัฐบาลแปลคงอีกหลายเดือนครับ