พระพุทธเจ้าสอนให้น้อมจิตเพื่ออมตธาตุ “ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ ในธรรมวินัยนี้ บรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ เ

ทุกข์มีมา หาเหตุ สังเกตุได้ ทุกข์มีให้ หากเห็น เป็นปัญหา ทุกข์ทั้งกาย หลายหลาก มากมีมา ทุกข์เพราะว่า ใจตน ไม่พ้นกรรม ทุกข์ห่างหาย คลายเครียด เกลียดโกรธก่อน ทุกข์ซ้ำซ้อน ซึมเซา เฝ้าถล้ำ ทุกข์ก่อเกิด ก

อย่าท้อแท้จนสิ้นหวัง ทุกข์โหมดังห่าฝน อาจทดสอบความเป็นคน ว่าสามารถดั้นด้นถึงไหนกัน? ฝันให้ไกลอาจไม่ถึง แต่ว่าซึ้งเพียรวิริยะขยัน ตั้งหน้ามานะบากบั่น นรกสวรรค์หรือเกรง อย่าน้อยใจ อย่าใช้แต่ตะเบ็ง หรื

เห็นชอบถามกันว่า ฝึกฌานไปเพื่ออะไร??? ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายเพราะอาศัยฌาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายเพราะอาศัยปฐมฌานบ้าง ทุติยฌานบ้าง ตติยฌา

ธรรมะมี กับใคร ใจก็สุข พาพ้นทุกข์ ทั้งปวง ล่วงลุได้ ให้สุขสันต์ กันทั่ว ทุกตัวไป สุขใจได้ ใฝ่ธรรม นำสีงดี ทำใจเย็น เห็นได้ ใจย่อมสุข พาพบทุก ทางได้ ให้สุขขี ให้แต่สีง ดีได้ เพราะใจดี สุขจริงที่ มุ่งห

พรุ่งนี้ที่ ควรทำ นำประโยชน์ วันพระโปรด เปลี่ยนร้าย กลายดีได้ สัจจะให้ ต่อกัน นั้นจริงใจ คงมั่นได้ เพราะใจซื่อ ถือต่อกัน เมตตาธรรม นำใจ ให้พบสุข ต่อกันทุก เวลา พาสุขสันต์ ใจนั้นดี นี้สงบ พบสุขพลัน นี