คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 26
ป้าบีเองเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนตัวเป็น ๆ เหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกนะคะว่าความเหงา หรือโดดเดี่ยวเป็นอย่างไง วันเสาร์อาทิตย์บางทีอยู่แต่ในบ้าน พอวันจันทร์เสียงพูดแทบไม่มี เพราะไม่ได้พูดกับใครเลยมาสองวันเต็ม ๆ ตอนนี้ป้ามีความเหงาเป็นเพื่อนแล้ว อยู่กับมันอย่างมีความสุข ลองดูว่าตัวเองชอบทำอะไรที่สามารถสร้างคุณค่าให้แก่ตัวเอง เอาเวลาแห่งความเหงามาเป็นพลัง มองดูคนรอบข้างว่าเราสามารถทำอะไรให้เขาได้บ้าง หรือมีอะไรที่เราไม่เคยทำและต้องทำให้ได้ อาศัยช่วงเวลานี้ทำมันให้สำเร็จนะคะ สู้ ๆ
แสดงความคิดเห็น
เราไม่อยากเป็นแบบนี้ ตัวคนเดียวแย่มาก
ตอนนี้เราไม่มีเพื่อนตัวคนเดียว
รู้สึกแย่มากๆ มันเหงา
แล้วเวลาเรียนก็ต้องนั่งคนเดียว
รู้ว่าไปเรียนจะไม่อยากไปทุกครั้ง
มันแย่ไปหมด เหมือนจมทุกข์
เราเป็นโรคซึมเศร้าแต่ไม่ได้รักษา
เราพยายามอยู่ให้ได้ มีพ่อแม่น้องอยู่ข้างๆ
แต่บางทีก็ร้องไห้ เพราะชีวิตไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่เด็ก
เลยมีปม กลัวทุกอย่าง กลัวทำผิดไม่มีใครรัก
เราไม่รู้จะแก้ยังไงแล้ว พยายามเข้มแข็ง
เวลาคิดจะปวดหัวมากๆเป็นไมเกรนด้วย
เราเลยทำบุญสวดมนต์เยอะๆ
เข้าวัดพอทำแล้วดีขึ้น
แต่พอรู้ว่ามีไปเรียนก็แย่เหมือนเดิม