สงสัยว่าในเรื่องของความรัก ทำไมหลายๆ คนไม่ยอมรับ "ความจริง" ที่อยู่ตรงหน้า?
ทำไมต้องหลอกตัวเอง ทำไมต้องตั้งคำถามอีก ...ในเมื่อคำตอบมีอยู่ตรงหน้า ทำไม??

จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของตนเองและคนรอบข้าง มันทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าเมื่อความสัมพันธ์เปลี่ยนไป ความรักไม่เหมือนเดิม คนข้างกายเปลี่ยนไป ไม่ว่าเขา หรือคุณๆ จะอ้าง จะหลอก จะโกหกยังไง แต่สุดท้ายมันก็หนีความจริงไม่พ้น ไม่ใช่หรือ??

อยากบอกทุกคนที่กำลังมีปัญหาว่า...

1. ยิ่งคุณรับความจริงได้เร็วแค่ไหน คุณจะเจ็บน้อยลงและหายเร็วขึ้นแค่นั้น อย่าหลอกตัวเองเลย

2. เมื่อมีเหตุการณ์ที่ "ไม่ปกติ" เช่นโทรไปก็ไม่รับ หายไปโดยไม่บอกบ่อยๆ อ้าง นั่นอ้างนี่ ไม่ค่อยมาหา โกหกบ่อยครั้ง หยุดอ้างกับตัวเองเถิดว่า "ไม่มีอะไรหรอก" ยอมรับเถอะว่า ความรักของคุณจบแล้ว และให้เดินออกมา เพราะถ้าอยู่ต่อไปคุณก็ต้องเจ็บอยู่ดี เจ็บกว่าการที่คุณยอมรับแต่แรกเสียอีก ถ้าเขารักคุณเขาย่อมไม่ยอมให้คุณจากไปแน่นอน แต่นี่...คุณไม่เห็นจริงๆ หรือ?

3. อย่าตั้งคำถามทำเป็นไม่เห็นคำตอบไปเลย คุณเห็นคำตอบชัดเจนดีอยู่แล้ว เพียงแต่คุณจะรับมันหรือไม่เท่านั้นเอง

การหลอกตัวเอง ทำได้แค่ "ยืดระยะเวลา" เท่านั้น ซึ่งเวลาที่ยืดออกไปทุกวันๆ ก็คือเวลาของความเจ็บปวด

ทำไมวันนี้ไม่โทรมา? ทำไมไม่รับ? ออกไปกับใคร? ติดสายอีกแล้วหรือ? โกหกหรือเปล่านี่?
เหล่านี้คือคำถามที่ทิ่มแทงใจคุณเอง โดนคนอื่นหลอกก็เจ็บพออยู่แล้ว มันเจ็บมากกว่าถ้าคุณช่วยคนอื่นที่ว่า โกหกตัวเองซ้ำลงไปอีก เพียงเพราะความอ่อนแอไม่รับความจริงของตัวเอง
คุณยังมีชีวิตอีกนาน ออกมาจากหลุมแห่งการโกหกนั้นเถอะ
เดินออกมาพบแสงสว่างเสียที เข้าใจว่าการปีนขึ้นจากหลุมมันเหนื่อย ทรมาน เหน็บหนาว และเจ็บ เพียงไร
แต่การโกหกตัวเองก็ไม่ต่างกับการช่วยถีบตัวเองให้ลงหลุมลึกนั้นหรอก

หยุดเถอะ

ทำร้ายตัวเองทำไม?


.....  จำไม่ได้ว่า เอามาจากไหน เป็น Forward mail ที่ได้รับมานานแล้ว เผอิญ ไปเปิดอ่านเจอ เลยนำมาแบ่งปัน ..........