เข้าใจดีค่ะว่า ทุกรุ่นคน มีดี มีชั่ว ปนกันหมด

แต่ตั้งแต่เกิดมา จนถึงตอนนี้ สิ่งที่หนูรู้สึกพบเจอ หลังๆมานี้ มันมีแบบ หัวข้อกระทู้ เยอะมากเลยค่ะ

จนรู้สึกเลยว่า สังคมมันอยู่ยาก

ไม่ใช่ว่าคนดีไม่มีนะคะ แต่มันเจอน้อยจัง

เหมือนความรักความเมตตา มันเลือนหายไปจากสังคม


ส่วนสังคมในวัด หนูบอกตรงๆเลยนะคะ บางทีเป็นสถานปฏิบัติธรรม แต่ไม่รู้สึกถึงความเมตตาของพระเลยค่ะ ซึ่งก็เข้าใจค่ะ มันเป็นธรรมดาพระของทุกวันนี้อยู่แล้ว โดยเฉพาะวันที่ปฏิบัติ หนูรู้สึกถึงความอวดตัว(อ่อนๆ)ของพระ มากกว่าจะเป็นควาามหวังดีจริงใจจริงๆซะอีก


เราแสวงหาความร่มเย็นจากภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ เราต้องหาจากภายในใจเราเอง บางทีมันไม่มีแรง ต้องการพึ่งพิงค่ะ (ไม่รู้อ่านกันเข้าใจไหม สภาวะตรงนี้) แต่มันหาได้น้อยนะคะ ไม่พอจะชุ่มชื้นให้ฉ่ำใจ อิอิ