แบกเป้ใบเก่า เดินเข้าเกท รอเวลา

เหลือบตาดูสหายผู้ร่วมทาง เกือบไปแล้ว เกือบต้องไปคนเดียวแล้วสิ

ดีนะ ว่าคู่หูกลับตัว เปลี่ยนใจไปด้วยกัน ไม่งั้น กระเป๋าฉันต้องแบนเพราะไม่มีคนแชร์ค่าห้อง แย่เลย

"ขอคุยได้ไหม" สหายถามเบาๆ

"ได้" แต่ฉันใส่เงื่อนไขลงไปด้วย ว่าจะเป็นศิราณี หรือผู้ฟังที่ดี หรืออะไรก็แล้วแต่ แค่ชั่วระยะที่เครื่องบินว่ายวนอยู่บนท้องฟ้า อย่าต่อเนื่องลงไปข้างล่างเด็ดขาด

..................แฟนทิ้ง กิ๊กเมิน เชิญป้ายหน้าคร้าบบบบบบ..................

ก็จะไปเที่ยวนี่นา  ต้องรักษาเนื้อตัวและหัวใจให้สดชื่น  ใช้ทุกบาทให้คุ้มค่า ว่าป่ะ?


นึกอยากเขกศีรษะตัวเองเหมือนกัน

ไอ้เราก็ยังเอาตัวเองไม่ค่อยจะรอด จะไปให้คำปรึกษาใครอย่างไรได้

ได้แต่ทำเต๊ะจุ๊ย ใจแข็งไปงั้นแหละ

พูดเท่ๆ แข็งใจบอกตัวเองเบาๆ "ใคร หรืออะไรที่เป็นจะของเรา อย่างไรก็เป็นของเรา"

ก็ดูดิ ตั๋วโปร ศูนย์บาท เป็นพยานเห็นๆ ได้ศูนย์บาททั้งสี่เที่ยวเลยเชียว ปลื้มจริงๆ

............................................................................................................

เราเริ่มการย่ำต๊อกด้วยการจับเครื่องบินจากกรุงเทพฯไปกัวลาลัมเปอร์ แล้วบินอีกทอด เครื่องบินไปหย่อนเราปุ๊ ที่สุราบาย่า ค่ะ

เมืองนี้ใหญ่ ในเวลาค่ำจัด ที่เรามาถึงเนื่องจากเครื่องล่าช้าอีกนิดหน่อย  เลือกใช้บริการแท๊กซี่พรีเพด ออกจากสนามบิน  โดยใช้บริการจองโรงแรมผ่านเอเจ้นท์ที่สนามบินเสียเลย  เลือก Ibisได้เรตดี ถูกกว่าวอล์คอินเยอะเลย



หมายเหตุ  
ทริปนี้ ไปมาตั้งแต่สมัยยังไม่มีเที่ยวบินตรง กทม - สุราบาย่าค่ะ