พอดีวันนี้ไปหาเพื่อนแถว ๆ สามเหลี่ยมดินแดงครับ ข้างโรงแรม เซ็นจูรี่ เลยไปทางซ้ายหน่อย จะเป็นตึกร้าง ปรกติไม่ได้สนใจอยู่แล้ว แต่วันนี้ขณะที่เดินผ่าน ท่ามกลางแดดร้อน ๆ ได้ยินเสียง "มี๊ววว  มี๊ววว  มี๊วววววว"  ดังขึ้น ๆ ๆ ๆ ๆ ผมเลยชะโงกไปมองที่ช่องในตึกตรงที่เค้าทุบออก ข้างในสกปรกมาก เต็มไปด้วยขยะทั้งเน่า ทั้งแห้ง เสื้อผ้าเลอะ ๆ กองอะไรสารพัดเต็มไปหมด  ผมเลยพยายามตอบเสียงนั้น "ม๊าวว ม๊าว  ม๊าวว" เป็นระยะ ๆ แล้วต้นเสียงก็ชะโงกหน้ามาครับ เยินมากเลย  สายตาัทั้งตกใจทั้งขอความช่วยเหลือ



(ตึกนี้ครับ ตอนนี้สังกะสีแผ่นขวาสุดเปิดออก กับแผ่นตรงกลางมีช่องให้เข้าไปได้)



ผมเลยเข้าไปในตัวตึกครับ ลุยกองขยะนั้นเลย เศษกระจก เศษของเน่า ๆ เต็มขา  และก็ "ม๊าว ม๊าว ม๊าว" เรียก  ได้ยินเสียงตอบ "มี่ววว  มี่วววว มี่วววว  มี่วววว"  แต่ยังไม่เห็นตัว เลยเข้าไปหาที่ใกล้ต้นเสียงมากที่สุด จนควานเจอครับ  เห็นสภาพอิดโรย ตัวมอม ดำเพราะฝุ่น  ตั้งคำถามแรกในใจว่า แมวใคร มาจากไหน แม่แมวอยู่หรือเปล่า  ดูรอบข้างไม่เห็นอะไรสักอย่างเลย นอกจากกองขยะ  พอเข้าไปใกล้จะจับก็ออกลายทันที "แฟร่!!!!" ใส่  ผมเลยออกไปซื้อไก่ที่เอาไว้ใ่ส่ก๋วยเตี๋ยวสิบบาทร้านแถวนั้นแล้วก็แกะแบมือป้อน  สิ่งที่น้องเค้าทำำคือ  ตะลุยกินเอา ๆ ผมแกะไก่เป็นชิ้นเล็ก ๆ สี่ ห้า หกรอบ กินไม่อิ่มสักที จนสักพักเริ่มไม่สนใจ แสดงว่าอิ่มแล้ว  ผมจะลองดูว่าเค้าจะคิดยังไงกับผม อยากอยู้ด้วยมั้ย รู้สึกยังไงถ้าจะอยู่ด้วยกัน เลยแ้กล้งเดินหนีห่างออกมา ปรากฎว่า เค้าลุกขึ้นมาเดินตามผม ผมเลยอุ้มขึ้นมาแล้วคุยกับเค้านิดนึง แล้วก็จับใส่กระเป๋าสะพายครับ เค้าำ็ก็ "มิ่ว มิ่ว มิ่ว"  ลั่นกระเป๋าเลย  คนมอง


ด้วยความที่ที่บ้านมีแมวอยู่แล้ว เคยรับมาจาพันทิป แมวคุณเก๋(กินดะ)  ตอนนี้โตแล้ว และค่อนข้างดุ (เหมือนน้องหมา) เพราะถ้ามีคนแปลกหน้าเข้าบ้าน จะตัวพอง ขู่ฟ่อ ๆ กับแมวด้วยกันไม่ต้องพูดถึง และแม่ก็ไม่อยากให้เลี้ยงเพิ่ม เพราะเป็นภาระ เลยตัดสินใจพาแมวไปหาเพื่อน  และผลก็คือ


ลองดูรูป ก่อน (ฺB) กับ หลัง (A) นะครับ แคปภาพในเฟสที่คุยกับเพื่อนคนที่รับไปเีลี้ยงมาให้ดูด้วยครับ ดูความเอาใจใส่ของเค้าจากข้อความ  ในรูป B จะเยิน ๆ กลัว ๆ แต่พออาบน้ำเสร็จแล้วน่ารักดี  ตอนนี้เค้ารับไปเลี้ยงแล้ว ดูทั้งคนทั้งแมวสดชื่นกันเชียว มีบ้านอยู่แล้วลูก คืนนี้ไม่ต้องไปนอนหนาว ยุงกัด หิวข้าวอยู่ในกองขยะ แล้วนะ
                      

(หนูเป็นผู้หญิงนะคะ)



วันนี้ถ้าไม่มีผมกับเพื่อน  ลูกแมวตัวนี้ ตอนนี้ คงอ่อนเพลีย หมดแรงร้อง และสลบที่กองขยะในที่สุดแน่นอนครับ เพราะว่าร้องลั่น ขนาดไก่เป็นกำมือยังกินหมด แสดงว่าหิวมาก แต่ก็นาน ๆ คนจะผ่านไปที เีสียงรถก็ดัง และแถมอยู่ในตึกร้าง เต็มไปด้วยกองขยะ จากที่ตัวเองวันนี้ค่อนข้างเหนื่อย แต่พอได้ช่วยน้องแล้วมีกำลังใจขึ้นมามาก บอกตัวเองว่า การที่เราหายใจวันนี้อยู่ เรามีความหมายนะ


ใครจะรู้ ว่าชีวิตเราว่าลำบาก ๆ ว่าทุกข์ ว่าปัญหาเยอะแล้ว ยังมีอีกหลายชีวิตบนโลก ที่ไม่มีแม้แต่ข้าวเต็มท้องกับที่นอนอุ่น ๆ

ทำให้คิดได้ว่า ถึงแม้ชิวิตของคนเรา บางที ตกงาน อกหัก เป็นหนี้ เบื่อเจ้านาย ฯลฯ

แต่ถ้าการตื่นขึ้นมาของเราวันนึง ทำให้เราได้ช่วยชีวิตอื่น ๆ อย่างน้อย ได้ซื้อปลาสักตัวให้แมวในซอย , ได้ปลูกต้นไม้ต้นเล็ก ๆ สักต้น เพื่อเพิ่มออกซิเจนให้กับโลก , ได้ใส่บาตรเพื่อกรวดน้ำให้กับวิญญาณที่เร่ร่อนไม่มีบุญ , ได้เก็บเศษขยะริมถนนไปทิ้งลงถัง หรือถ้าไม่ได้ทำอะไรเลย ได้กวาดบ้าน ก็เรียกว่าการตื่นขึ้นมาของวันนั้น ชีวิตได้ทำประโยชน์  นั่นก็ "คุ้มค่า ที่ชีวิตวันนั้นได้มีอยู่ในโลกใบนี้"

ถ้าเราสังเกตุรอบตัวเรา ในวันที่เราเซ็ง ๆ เบื่อ ๆ อาจจะได้พบกับคนรอบข้าง ชีวิตรอบข้าง ที่อยากจะได้รับการช่วยเหลือจากเรา อยากได้ข้าวจากเรา อยากได้รอยยิ้มจากเรา อยากให้เราช่วยพาข้ามถนน อยากให้เราถือของให้ อยากได้เศษเงินกลับบ้าน และอีกหลาย ๆ อย่าง และถ้าเราสังเกตุได้ ช่วยได้ ทำได้ วันนั้นจะเปลี่ยนจากวันที่แสนเบื่อหน่ายเป็นวันที่มีความหมายมากที่สุด

ขีวิตของเราแสนสั้น อะไรที่เราช่วยชีวิตรอบข้างได้ ให้ทำทันที ถึงแม้บางครั้ง จะต้องเสียสละความสุขของตัวเอง  

แต่เมื่อไรก็ตาม ที่เราเสียสละความสุขของตัวเอง เพื่อชีวิตอื่น หรือคนอื่นได้ เราจะได้ความสุขนั้นกลับมาอีกทวีคูณเ่ท่ากับความสุขที่เรายอมสละไปหรือมากกว่า  เพราะเวลาที่เราทำความดี เราไม่ได้รู้คนเดียว  มีบางอย่างที่เรามองไม่เห็นก็รับรู้ด้วยเช่นเดียวกัน กระแสของความดี ย่อมโอบอุ้มผู้ที่ทำ และการสละความสุขของตนเองเพื่อความสุขของผู้อื่นได้ ถือเป็นความดีขั้นพิเศษ ส่วนอะไรที่ทำแล้วชีวิตใครแย่ลง รู้แล้วให้หยุด ณ เวลานี้ ทำแต่สิ่งดีเท่านั้น เพราะเราอาจจะไม่มีโอกาสได้มีพรุ่งนี้อีกเลย ชีวิตเป็นของไม่แน่นอน "วันคืนล่วงไป บัดนี้เราทำอะไรอยู่" (หลวงพ่อชา สุภัทโท)


สำหรับน้องแมว ก็ทำให้เห็นสัจธรรมว่า

ชิฆจฺฉาปรมา โรคา         ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง (เพราะรักษาเท่าไหร่ก็ไม่หาย)
กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ      ความได้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นการยาก,     
กิจฺฉํ มจฺจาน ชีวิตํ           ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย    เป็นอยู่ยาก, (เพราะต้องดิ้นรนให้มีชีวิตรอดและเพราะต้องพบเจอกับความทุกข์อย่างต่าง ๆ ที่มีมาเรื่อย ๆ อยู่ร่ำไป หาความสุขความสงบสบายจริงได้ยาก)
กิจฺฉํ สทฺธมฺมสฺสวนํ         การได้โอกาสฟังพระสัทธรรมเป็นของยาก,
กิจฺโฉ พุทฺธานมุปฺปาโท.     การอุบัติขึ้นแห่งพระพุทธเจ้าเป็นการยาก.
"นรชนพึงเป็นผู้ทำกิจที่ควรทำในชีวิตที่ยังเหลืออยู่นี้ และไม่พึงประมาท" (พระพุทธดำรัส)

นำเรื่องดี ๆ มาฝากให้ชื่นใจกันนะครับ
( อัพเดทล่าสุด http://ppantip.com/topic/31200962/comment66 )


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ฉันดีใจที่เธอมีชีวิตใหม่ ตอนฉันแก่สิบปีจากนี้ หวังแค่เธอมาเลียมือฉันก็พอนะมิ้ว เธอจะจำวันนี้ได้หรือเปล่ามิ้ว วันที่เราสองคนต่างไม่รู้จะไปทางไหนน่ะมิ้ว #ผู้หิ้วเธอจากกองขยะ)




.
..
...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่ว่างตรงนี้ ขอฝากธรรมะเบาๆ ให้เพื่อน ๆ ฟังหนึ่งเรื่องครับ เรื่องนี้ดี ฟังแล้วจิตใจสบายขึ้นครับ ได้แง่มุมในชีวิตดี ได้ฟังแล้วความคิดความอ่านจะเปลี่ยนไป