ปกติจะไม่เขียนกระทู้ลักษณะนี้ แต่จากข่าวเรือล่มที่เกาะช้าง เลยอดไม่ได้ที่อยากจะเขียนถึงเรือโดยสารข้ามไปยังเกาะสีชัง (ข้ามจากเกาะลอย) เนื่องจากมีประสบการณ์โดยตรง เมื่อเมื่อประมาณปลายปี 55 เรือที่นั่งไปเป็นเรือประมง 2 ชั้น ขนาดไม่ใหญ่มากนัก ดัดแปลงชั้นบนเป็นที่นั่งเก้าอี้พสาสติก ใช้ไม้คั่นเป็นตัวล็อกเก้าอี้ เก้าอี้เลื่อนไปมาซ้ายขวาได้ ชั้นล่างดัดแปลงเป็นที่นั่งเช่นเดียวกัน แต่มีการบรรทุกของทุกสิ่งทุกอย่างไปพร้อมกันด้วย เช่นมอเตอร์ไซด์ ข้าวสาร เครื่องมือของใช้ทุกอย่างของชาวบ้านที่ต้องอาศัยเรือนี้ข้ามฝากไปมาด้วย ขนาดเรือมีคนนั่งเต็มทุกที่นั่งแล้วเรือกำลังจะออกมีผู้โดยสารชาวบ้านอีก 2 -3 คน ขับรถมอเตอร์ไซด์ตามกันมา เรือก็ชละคอยรับคนอีก 3 คน มอเตอร์ไซด์อีก 3 คัน ลงเรือไปพร้อมกัน
ประสบการณ์ขาไป เรือแล่นไปได้ประมาณเกือบถึงเกาะ เจอคลื่นและลมอยู่ช่วงหนึ่ง คนขับเรือตอนแรกก็ขับโต้คลื่นไปปรากฎว่าเจอคลื่นกระแทกใส่เรือเอียงวูบจากน้ำหนักคนที่นั่งชั้นบนปรากฎว่าเก้าอี้เลื่อนมาเอียงอยู่รวมกัน เรือยิ่งเอียงมากขึ้น คนร้องด้วยความตกใจแต่บุญของทุกๆคนวันนั้น คนมีสติไม่แตกตื่นเอียงไปอีกข้างหนึ่ง ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น เรืออาจจะล่มได้ คนขับเรือจึงพยายามประคองเรือถึงฝั่งขาไปโดยปลอดภัย
ส่วนขากลับด้วยความกลัวจึงลองนั่งชั่นล่าง ปรากฎว่าน่ากลัวกว่า เพราะที่นั่งขั้นล่างเหมือนกับที่นั่งเรือด่วนเจ้าพระยา แต่แน่นกว่า มีช่องหน้าต่างเล็กๆ ติดกระจกโดยรอบ เราลองพยายามเปิดปรากฎว่าล็อกและไม่สามารถเปิดได้ ลองให้เด็กคนเรือเปิดคำตอบที่ได้คือ "เปิดไม่ได้ครับ ล็อกเสีย" โอ๊ะแม่เจ้า เราคิดว่าแล้วถ้าเรือล่มหล่ะ คนชั้นล่างทั้งหมดจะออกกันอย่างไร ช่องหน้าต่างก็เล็ก ทางออกมีสองทางคือด้านหัวเรือกับท้ายเรือ ต่างคนต่างแย่งกันกันแน่ๆ ก็ได้แต่นั่งภาวนาไปตลอดทางว่าให้ถึงฝั่งโดยปลอดภัย
ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ก็อยากเล่าให้ฟังว่าถ้ายังไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้นผู้รับผิดชอบก็ละเลยในการเข้มงวดเรื่องการรักษาความปลอดภัย การควบคุมจำนวนผู้โดยสาร การควบคุมการบรรทุกสิ่งของโดยน้ำหนักที่บรรทุกต้องคำนวณรวมกับผู้โดยสารไปด้วย แต่เท่าที่เห็นการจัดการเรือโดยสารที่เกาะสีชังนี้มีเพียงเจ้าของท่าเรือเป็นผู้ดูแล ซึ่งบอกตรงๆว่าเราไม่ค่อยไว้ใจหนัก โดยเฉพาะช่วงเทศกาลที่นักท่องเที่ยวเยอะ จำนวนคนสัมพันธ์กับรายได้ที่จะได้รับจากค่าเรือ เจ้าของเรือผู้ควบคุมดูแลหากละเลยมองข้ามความปลอดภัย เหตุการณ์ร้ายๆ ก็อาจเกิดขึ้นได้ ทั้งนี้ หากสามารถดูแลใส่ใจคิดว่าชีวิตผู้อื่นก็เหมือนชีวิตเรา การจัดการเรื่องการดูแลรักษาความปลอดภัยก็มิใช่เรื่องยาก หวังว่าข่าวเรือโดยสารของเกาะล้าน จะไม่มิข่าวเกิดขึ้นกับเรือโดยสารข้ามเกาะสีชัง
จากข่าวเรือโดยสารข้ามเกาะล้านล่ม...ไม่อยากให้ซ้ำรอยที่ เกาะสีชัง
ประสบการณ์ขาไป เรือแล่นไปได้ประมาณเกือบถึงเกาะ เจอคลื่นและลมอยู่ช่วงหนึ่ง คนขับเรือตอนแรกก็ขับโต้คลื่นไปปรากฎว่าเจอคลื่นกระแทกใส่เรือเอียงวูบจากน้ำหนักคนที่นั่งชั้นบนปรากฎว่าเก้าอี้เลื่อนมาเอียงอยู่รวมกัน เรือยิ่งเอียงมากขึ้น คนร้องด้วยความตกใจแต่บุญของทุกๆคนวันนั้น คนมีสติไม่แตกตื่นเอียงไปอีกข้างหนึ่ง ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น เรืออาจจะล่มได้ คนขับเรือจึงพยายามประคองเรือถึงฝั่งขาไปโดยปลอดภัย
ส่วนขากลับด้วยความกลัวจึงลองนั่งชั่นล่าง ปรากฎว่าน่ากลัวกว่า เพราะที่นั่งขั้นล่างเหมือนกับที่นั่งเรือด่วนเจ้าพระยา แต่แน่นกว่า มีช่องหน้าต่างเล็กๆ ติดกระจกโดยรอบ เราลองพยายามเปิดปรากฎว่าล็อกและไม่สามารถเปิดได้ ลองให้เด็กคนเรือเปิดคำตอบที่ได้คือ "เปิดไม่ได้ครับ ล็อกเสีย" โอ๊ะแม่เจ้า เราคิดว่าแล้วถ้าเรือล่มหล่ะ คนชั้นล่างทั้งหมดจะออกกันอย่างไร ช่องหน้าต่างก็เล็ก ทางออกมีสองทางคือด้านหัวเรือกับท้ายเรือ ต่างคนต่างแย่งกันกันแน่ๆ ก็ได้แต่นั่งภาวนาไปตลอดทางว่าให้ถึงฝั่งโดยปลอดภัย
ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ก็อยากเล่าให้ฟังว่าถ้ายังไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้นผู้รับผิดชอบก็ละเลยในการเข้มงวดเรื่องการรักษาความปลอดภัย การควบคุมจำนวนผู้โดยสาร การควบคุมการบรรทุกสิ่งของโดยน้ำหนักที่บรรทุกต้องคำนวณรวมกับผู้โดยสารไปด้วย แต่เท่าที่เห็นการจัดการเรือโดยสารที่เกาะสีชังนี้มีเพียงเจ้าของท่าเรือเป็นผู้ดูแล ซึ่งบอกตรงๆว่าเราไม่ค่อยไว้ใจหนัก โดยเฉพาะช่วงเทศกาลที่นักท่องเที่ยวเยอะ จำนวนคนสัมพันธ์กับรายได้ที่จะได้รับจากค่าเรือ เจ้าของเรือผู้ควบคุมดูแลหากละเลยมองข้ามความปลอดภัย เหตุการณ์ร้ายๆ ก็อาจเกิดขึ้นได้ ทั้งนี้ หากสามารถดูแลใส่ใจคิดว่าชีวิตผู้อื่นก็เหมือนชีวิตเรา การจัดการเรื่องการดูแลรักษาความปลอดภัยก็มิใช่เรื่องยาก หวังว่าข่าวเรือโดยสารของเกาะล้าน จะไม่มิข่าวเกิดขึ้นกับเรือโดยสารข้ามเกาะสีชัง