ช่วงนี้ ทองเนื้อเก้า(ลำยอง) ไปที่ไหนก็มีแต่คนพูดถึง
แต่กระทู้นี้ผมอยากจะมาเล่าเรื่องราวของคุณตาของผมที่ทุกคนต่างก็เรียกกันว่า สมคิดขี้เหล้า
ตาผมติดเหล้างอมแงมมาตลอด 40 กว่าปี กินตลอดเวลาเช้าเย็น
จนร่างกายผอมโกรก ทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ บางครั้งเมาจนยายผมทนไม่ไหวไปหลายรอบ
ลูกหลานทุกคนคิดว่าชาตินนี้คงไม่มีทางเลิกได้แน่นอน ทุกคนต่างทำใจแล้ว
แต่เมื่อ 2 ปีก่อน มีเหตุการที่ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งต้องเลิกบุหรี่ได้อย่างเด็ดขาด
คือที่บ้านตาผมมีเด็กชายตัวเล็กๆประมาณ 2 ขวบวัยกำลังน่ารัก พอดีตากำลังสูบบุหรี่แล้ววางไว้บนแคร่หน้าบ้าน
แล้วน้องก็เผลอไปเหยียบเข้า ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดแสบปวดร้อนอยู่นาน
ตาโมโหมาก ตะโกนออกมา "ไอ้บุหรี่นี่มันเป็น พระเจ้าพระนายมาจากไหน ประโยชน์ก็ไม่มี ทำไมกูสูบอยู่ได้ ทำหลานกูเจ็บอีก"
จากนั้นก็เอาไปโยนใส่เตาไฟทั้งหมด หลังจากนั้นก็ไม่สูบอีก แต่ลูกหลานก็ยังไม่มั่นใจหรอกครับว่าจะเลิกได้จริง เพราะคนติดมาตั้งนาน
คงกลับไปสูบอีกอยู่ดี ก็ผ่านไปซักช่วงก็นึงก็ไม่เห็นสูบอีกเลย ยายบอกว่ายายแอบดูสังเกตอยู่ตลอดก็ไม่เห็นสูบอีกเลย
ต่อมาไม่นานการดื่นเหล้าอย่างหนักก็เริ่มออกอาการ ตาเป็นโรคกระเพาะ เพราะดื่มแต่เหล้าไม่กินข้าว
ปวดท้อง ตัวเหลือง แต่ก็ยังดื่มอยู่ทุกวัน จนต้องล้มหมอนนอนเสื่อพอหายก้กลับมากินอีก ครั้งสุดท้ายก็ไม่สบายอีก
ตาบอกยายให้เอาเหล้ามาดื่มให้ตายไปเลย
ยายบอกว่าไม่ได้ ต้องกินข้าวร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น (ตอนนั้นผมเรียนอยู่เมืองจีน) ยายถามกับตาว่า ตาไม่กลัวตายหรอ ยายกลัวตายมาก
ที่กลัวตายเพราะกลัวไม่ได้เห็นผมเรียนจบ กลัวไม่ได้เห็นผมบวช กลัวไม่ได้เห็นผมแต่งงานมีครอบครัว หลานอีกหลายคนกำลังจะโต ยายอยากรอดูความสำเร็จของหลานทุกๆคน ตาได้ยินแบบนั้นก็เลยยอมกินข้าวกินน้ำ จิตใจดีขึ้น อาการก็ดีขึ้นตามลำดับ จนตอนนี้แข็งแรงดี ทำงานเล็กๆน้อยๆที่บ้าน ลูกๆก็ส่งเงินเืดือนให้ใช่ทุกเดือน พอมีใครเค้ามาถามมาแซวว่า"เลิกเหล้าแล้วหรอ เสือคิดคนเก่าไปไหน" แกก็บอกว่า"แค่หยุดก่อนเช่วงนี้" แต่แค่นี้ลูกหลานทุกคนต่างก็ดีใจมากแล้ว เกือบหนึ่งปีแล้วที่ตาผมเลิกเหล้า จากคนที่ติดเหล้าอย่างหนักเลิกได้ถึงทุกวันนี้ ผมคิดว่าเป็นเพราะกำลังใจจากทุกๆคน จากคนรอบข้าง การด่าว่าหรือประชดประชันลวนแล้วเคยทำมาหมดแล้ว แต่ไม่เคยได้ผล สิ่งที่จะทำให้คนเราปรับปรุงตัวเองก็คงต้องเป็นกำลังใจจากคนรอบข้างครับ
ใครมีประสบการณ์ดีที่อยากจะมาแชร์ ก็เชิญในกระทู้นี้ได้เลยนะครับ
ขี้เหล้า! ดูลำยองย้อนดูตัว บ้านใครมีขี้เหล้ายกมือขึ้น
แต่กระทู้นี้ผมอยากจะมาเล่าเรื่องราวของคุณตาของผมที่ทุกคนต่างก็เรียกกันว่า สมคิดขี้เหล้า
ตาผมติดเหล้างอมแงมมาตลอด 40 กว่าปี กินตลอดเวลาเช้าเย็น
จนร่างกายผอมโกรก ทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ บางครั้งเมาจนยายผมทนไม่ไหวไปหลายรอบ
ลูกหลานทุกคนคิดว่าชาตินนี้คงไม่มีทางเลิกได้แน่นอน ทุกคนต่างทำใจแล้ว
แต่เมื่อ 2 ปีก่อน มีเหตุการที่ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งต้องเลิกบุหรี่ได้อย่างเด็ดขาด
คือที่บ้านตาผมมีเด็กชายตัวเล็กๆประมาณ 2 ขวบวัยกำลังน่ารัก พอดีตากำลังสูบบุหรี่แล้ววางไว้บนแคร่หน้าบ้าน
แล้วน้องก็เผลอไปเหยียบเข้า ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดแสบปวดร้อนอยู่นาน
ตาโมโหมาก ตะโกนออกมา "ไอ้บุหรี่นี่มันเป็น พระเจ้าพระนายมาจากไหน ประโยชน์ก็ไม่มี ทำไมกูสูบอยู่ได้ ทำหลานกูเจ็บอีก"
จากนั้นก็เอาไปโยนใส่เตาไฟทั้งหมด หลังจากนั้นก็ไม่สูบอีก แต่ลูกหลานก็ยังไม่มั่นใจหรอกครับว่าจะเลิกได้จริง เพราะคนติดมาตั้งนาน
คงกลับไปสูบอีกอยู่ดี ก็ผ่านไปซักช่วงก็นึงก็ไม่เห็นสูบอีกเลย ยายบอกว่ายายแอบดูสังเกตอยู่ตลอดก็ไม่เห็นสูบอีกเลย
ต่อมาไม่นานการดื่นเหล้าอย่างหนักก็เริ่มออกอาการ ตาเป็นโรคกระเพาะ เพราะดื่มแต่เหล้าไม่กินข้าว
ปวดท้อง ตัวเหลือง แต่ก็ยังดื่มอยู่ทุกวัน จนต้องล้มหมอนนอนเสื่อพอหายก้กลับมากินอีก ครั้งสุดท้ายก็ไม่สบายอีก
ตาบอกยายให้เอาเหล้ามาดื่มให้ตายไปเลย
ยายบอกว่าไม่ได้ ต้องกินข้าวร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น (ตอนนั้นผมเรียนอยู่เมืองจีน) ยายถามกับตาว่า ตาไม่กลัวตายหรอ ยายกลัวตายมาก
ที่กลัวตายเพราะกลัวไม่ได้เห็นผมเรียนจบ กลัวไม่ได้เห็นผมบวช กลัวไม่ได้เห็นผมแต่งงานมีครอบครัว หลานอีกหลายคนกำลังจะโต ยายอยากรอดูความสำเร็จของหลานทุกๆคน ตาได้ยินแบบนั้นก็เลยยอมกินข้าวกินน้ำ จิตใจดีขึ้น อาการก็ดีขึ้นตามลำดับ จนตอนนี้แข็งแรงดี ทำงานเล็กๆน้อยๆที่บ้าน ลูกๆก็ส่งเงินเืดือนให้ใช่ทุกเดือน พอมีใครเค้ามาถามมาแซวว่า"เลิกเหล้าแล้วหรอ เสือคิดคนเก่าไปไหน" แกก็บอกว่า"แค่หยุดก่อนเช่วงนี้" แต่แค่นี้ลูกหลานทุกคนต่างก็ดีใจมากแล้ว เกือบหนึ่งปีแล้วที่ตาผมเลิกเหล้า จากคนที่ติดเหล้าอย่างหนักเลิกได้ถึงทุกวันนี้ ผมคิดว่าเป็นเพราะกำลังใจจากทุกๆคน จากคนรอบข้าง การด่าว่าหรือประชดประชันลวนแล้วเคยทำมาหมดแล้ว แต่ไม่เคยได้ผล สิ่งที่จะทำให้คนเราปรับปรุงตัวเองก็คงต้องเป็นกำลังใจจากคนรอบข้างครับ
ใครมีประสบการณ์ดีที่อยากจะมาแชร์ ก็เชิญในกระทู้นี้ได้เลยนะครับ